Dacht, dat ik alles goed voorbereid had. Bij de plaatjes blijkbaar een steekje laten vallen. Nu is het nooit te laat voor echte champage en de beste wensen mogen de hele mnd nog als ik me goed herinner. Dus alsnog, al is het dan in de herkansing.
Inmiddels teruggekeerd op het platteland en alles in redelijke orde aan getroffen. De aanlopers kwam direct aanzetten toen we aankwamen .... en dat in de huurauto. Honden zijn sneller van begrip dan je denkt. Prada heeft, nu de weg over de schutting geblokkeerd is zichzelf een nwe route geknaagd via de houten wand van de schuur. Het is nauwelijks voorstelbaar waar een hondengebit niet toe in staat is. Goed dat die onderste 2,5 meter ergens in het voorjaar vervangen wordt door een stenen muur. We zullen dan alleen ook iets voor de onderste halve meter van de toegangspoort moeten bedenken.
Maar alles levend en wel dus en blij ons weer te zien. Dat deed en doet deugd. De tegelkachel weer aan de praat gemaakt en voor de rest een beetje wezenloos rondgehangen. Lichaam en geest zijn van slag. Hopelijk doet een simpele maaltijd en een goede nachtrust straks het gewenste wonder.
Wat gaan we doen in dit nwe jaar op deze oude vertrouwde plek? Geen door mezelf opgelegde targets meer. Eén bijdrage per dag wil ik wel garanderen, maar ook dat is geen keiharde garantie. De dubbele groeicijfers van de afgelopen 6 jaar gaan het niet meer worden. Dan zou het blog een beroep worden. Een beroep betekent werken en net dat is niet meer de bedoeling, zeker niet als het ook nog eens vrijwilligerswerk betreft. Het zal meer jojoën, meer als het leven. De ene keer wat meer, een andere keer wat minder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten