Flut dag. In de ene garage medewerker nummero drie die ik de mankementen moest uitleggen en voor de derde keer, dat ik een vervolgafspraak moest moeten. In de andere garage was de betreffende persoon op vakantie deze week en de rest wist 'natuurlijk' van niks. Hoe krijg je het bedacht om daar iemand 100 km voor te laten rijden ... Slikken, fluiten, inademen en rustige uitademen. Me op een stel koffies getrakteerd, het vest voor bij mijn kostuum opgehaald en terug naar de rust van het dorp met aanpalend stadje gereden.
Voor koken was het inmiddels te laat. Mariana opgehaald en een maaltijd in Agnita genoten. In het simpelste restaurant van de 5 mogelijkheden. Of het het simpelste blijft is de vrg. Eind vorig jaar is het van eigenaar verwisseld en langzaam aan zijn veranderingen merkbaar. Voor de vorige eigenaar was het z'n eindstation qua werken. Voor de nwe is het een uitbreiding van het slagersgilde naar de restaurantwereld.
De veranderingen aan inrichting en presentatie geven het idee, dat de lat langzaam omhoog wordt geschoven. Een verandering van cliëntèle is dan onvermijdelijk met alle risico's vandien. De prijs mag best iets omhoog. De bedragen waar de gerechten tot nu toe voor over de tafel gingen zijn soms moeilijk te vatten. En dan mag de kwaliteit mee omhoog in de betekenis van niet alles door-en-door gaar gekookt of gebraden. Maar het zou zonde zijn als het restaurant opgaat in wat we al driemaal hebben in Agnita. Het zou leuk zijn als Gradina, Ice en Elisabeth iets eigens aan hun aanbod zou weten te geven. Het enige verschil is nu de locatie en inrichting. Een vierde keuze mogelijkheid die geen keuze is, daar zit ik niet op te wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten