Tijd om in alle rust de tuin in te trekken. Vanmorgen was de dood er ineens weer. Long time no see. Ongenode gast. Kan me geen uitnodiging herinneren. Zien dat we het met onkruid verwijderen. Geen gedoe over het einde van mijn bestaan. Geen zin in. Schluß is Schluß en druk maken voordien is druk maken om niks.
Allez, terug naar de aardbeien, spinazie, knoflook en uien. Terug naar opbouwen voor het volgende seizoen wat in de aanloop naar het huidige de weg is kwijt geraakt. Mijn knar met een petje beschermen. Zou ook oorkleppen moeten hebben. Nog nooit gehad, maar die zijn verbrand inmiddels. Net als mijn nek, maar dat is met het recentelijke kortwieken nog te verklaren.
Handen in de aarde. De besneeuwd toppen van de Karpaten op de achtergrond. Het gekakel van de kippen bij de buren en een hopelijk leeg blijvend hoofd op mijn schouders. O rug, o rug, o rug, je zult moeten incasseren vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten