Bedacht me vandaag op meerdere momenten, dat ik gelukkig ben met de wereld in mijn directe nabijheid. Mariana, honden, katten, huis, tuin, dorp, landelijke omgeving, heuvels, Karpaten op de achtergrond, etc. Maar dat ik dat niet kan zeggen van mezelf. Zo'n combi kan haast niet anders dan wringen. En wringen doet er genoeg maar is dit dè of één van de oorzaken?
Ik vrees, dat het nog weleens de eerste mogelijkheid zou kunnen zijn. Een hele hoop moois in handen hebben en er niet van kunnen genieten. Nu is wijzen erg makkelijk, maar zegt het niet zoveel. Een duidelijke verklaring van het hoe & waarom zou een stuk praktischer zijn. Zou je er bijvoorbeeld gericht iets aan kunnen doen. Is het dak rot of zak je door het fundament. Is regen de oorzaak of ongedierte? Het maakt nogal wat verschil bij de keuze van een aanpak.
Ik herkauw dit voorlopig op een trapje lager. Wie weet popt er op een gegeven moment iets meer duidelijkheid op. Zoiets als 'te hoge verwachtingen' is me te vaag. Het moet wel hoorns of handvatten hebben, die je concreet kunt aanpakken. Misschien dat ook de nachtelijke activiteiten hun steentje kunnen bijdragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten