15 Mag in het rijtje erbij. Weer uren van de wereld geweest, een prachtige dag verloren, energie ver te zoeken, afwachten wanneer ik kan herbeginnen aan de terugweg, waar ik net weer aan toe dacht te zijn. Geloof het of niet, ik ben het zat. De wereld mag in de stront zakken. Waarom moeite doen, als je in hoog tempo onderuit wordt gehaald? Van de week zien, dat deze ellende een halt kan worden toegeroepen. Een oplossing zou mooier zijn, maar daar geloof ik na alle 'mogelijk's ' niet meer in. Bovendien zijn ziekenhuizen nog steeds niet de plek, waar je moet zijn, als je ook maar ff anders kunt.
Het enige waar ik nu geschikt voor ben is een verblijf in een all-in resort. Van bed naar buffet naar bar sloffen en op de stretcher aan het zwembad eindigen tot er wat energie verzameld is voor de weg in omgekeerde richting. Lamlendig. Mezelf in de weg. Met een haast onstuitbare drang naar drank. Een streven dat tegenwoordig weinig inzet behoeft voor het gewenste resultaat.
Ik heb de wereld echt ff gehad. Dat kan zo veranderen en hopelijk doet het dat ook. Tot die tijd staar ik naar het boekenrek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten