4, 5, 6, 9, 13 ... Niet best en daar laat ik het voor het moment bij. Verder met het pakken van momenten. Vandaag zien dat een kapper mijn laatste sprieten tot praktische lengte reduceert. Trimmen. We hebben ooit zelf zo'n machine gekocht voor een aanloper, die prompt daarop is verdwenen (ws vergiftigd) en het apparaat sindsdien ongebruikt in de weg staat te staan. Ik zie het mezelf niet doen en of ik het Mariana kan toevertrouwen, daarover ben ik met mezelf niet uit. Eén ding is zeker. Mijn 'kunstenaars'-look of, zo je wilt, daklozen-uiterlijk mag/moet rigoreus aangepakt worden.
Geen idee wanneer de laatste keer is geweest. Kappers worden niet rijk van mij. Mocht dat zonder uren wachten lukken, ga ik zien of Sibiu ergens iets leuks valt te ontlokken. Ergens zitten en een fatsoenlijke koffie drinken, zal nog steeds wel zoeken zijn en op een dag als vandaag bovendien weinig aantrekkelijk als het in de buitenlucht moet gebeuren.
Misschien is het doen van boodschappen voldoende bevredigend om nog iets van de oude stadse lol terug te vinden. Het is behelpen. De aangekondigde versoepelingen maken daarbij weinig uit. Bovendien verstrikt dat idee me meer in onbeantwoorde vrgn dan het me een gevoel van vrijheid zou kunnen terug geven. Dingen als beschermingsduur van de vaccinatie, maakt vaccinatie testen overbodig, wat gaat een paspoort betekenen, etc, etc. Vrgn waarop ik nergens een fatsoenlijk éénduidig antwoord vind. Wat dat betreft zit alles in een zichzelf bevestigende tunnelvisie. Voordat een beetje ongedwongen leven weer mogelijk is, zijn we mndn, misschien wel jaren verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten