Ik zal het niet hebben over omstandigheden, die me dwars zitten. Ze zijn ook niet bepaald een grote hulp of steun. Bedacht me gisteren in bed, toen alles nog koek en ei was, dat ik hier inmiddels jaren letterlijk en figuurlijk bezig ben om de dingen hun plek te geven in mijn leven. In de tuin. In huis. In mijn hoofd. Het schiet niet op. Het lukt me maar zeer ten dele. zoals ik dat zou willen. Het valt in feite vies tegen. Èn kost bovendien klauwen met energie.
Is de zoveelste start in mijn leven te laat geweest? Doorzetten van initiatieven. Leeftijd. Conditie. Tempo. Ongeduld. Tevreden zijn. Niet teveel willen. Etc. Ik vrees het af en toe. Na kas, tuinkamer en gastenhuis wordt het tijd om dingen weg te strepen. Hoelang blijf die drie-eenheid op mijn bord liggen met alle consequenties vandien?
Een dag als vandaag is niet het juiste moment om je die dingen af te vrgn. Beter mee wachten tot er weer wat meer energie in de aanbieding is. En dan niet gelijk over-enthousiast alles en nog meer willen. Enige terughoudenheid is op z'n plek en de vrg of wat ik me bedenk nog wel zin heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten