Het klaart op. Niet het weer maar ikkes. Nog steeds geen tempo. Wel een minder leeg gevoel. Langzaam weer verbinding tussen hoofd en lijf. Dat doet hopen voor morgen. Wat ik om te beginnen maar gelijk zal afkloppen. Een plan vormen wil nog niet. Dat geeft ruimte. D'r schiet weer vanalles door mijn hoofd. Zoals de vrg of ik mijn APK niet aan het vergeten ben. Straks checken.
De wereld biedt weinig afleiding. Het is en blijft corona dat de klok slaat. In Nederland maakt men zich druk over de Europese App die het gele boekje moet vervangen. Een bijna 100 jaar oud, wereldwijd geaccepteerd document wat ineens geen geldig meer schijnt te hebben. Raar verhaal. Het is zoiets als de tankstations sluiten om het elektrische rijden er doorheen te drukken. Ik denk, dat ik me zometeen op een oude FAS gaat trakteren. Ik heb er nog 4, geloof ik, uit het pré-corona tijdperk.
Mocht het al tot iets Europa-breeds komen qua vaccinatiebewijs dan zal dat toch geen App of alleen maar een App moeten zijn. Ik ga zoiets niet op mijn foon zetten. Behalve stukgaan en stelen zul je zien, dat je op kritieke momenten met een lege batterij staat. Ik ga mijn leven niet laten beheersen door een apparaatje waarvan de batterij steeds voldoende gevuld moet zijn. Leeg is leeg en dan zie ik het thuis wel weer. Snap ook de mensen niet die met een digitale boarding pass werken of via de foon afrekenen bij de kassa. Dat ding wordt op die manier letterlijk onmisbaar. Moet er niet aan denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten