Het mechanisme van dingen doen en gaande het doen meer en meer tegen het afronden op zien, is me bekend. Legio voorbeelden. Het is een opbouw van dingen, die niet op de gewenste manier lukken, die tegenzitten, die me dwingen om alles nog een keer 'door te rekenen'. Bij de kas is het nieteens tot ergens 'gaande weg' gekomen. Al bij het basisprofiel zitten zoveel dingen tegen, dat mijn kont tegen de krib wil.
Eerst was de top van het fundament niet egaal. Nee, eerst het eindeloze gedoe met de aannemer over hoe het aangepakt moest woorden. Na het egaliseren bleek de rechthoek maar met moeite op perfecte manier op het fundament te passen. Allemaal stappen die genomen en min of meer zijn opgelost. Andere punten zijn de grond, die in de kas moet komen om de boel op te vullen, de constructie zelf èn het bestellen en plaatsen van het glas.
Ik zie me dit jaar geen gebruik maken van de kas en dat bovenop het magere resultaat van de kweekbak. Wat daar in staat is of dood of groeit niet meer. Het idee om minder met het groeien en bloeien en meer met de structuur bezig te zijn, krijgt op deze manier een pijnlijke invulling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten