De tweede dag, dat het weer zich niet aan de voorspelling houdt. Regen schiet niet op. Wat gaat het worden? Spitten tussen de buitjes door? Niet de meest uitnodigende manier van werken. Nat van onderen, nattigheid van boven. De zon schijnt weer. We gaan een nwe poging wagen om het perceel af te ronden, waar ik voor mijn gevoel al weken mee bezig ben. Ik had het beter kunnen afgraven en verkopen als boetseerklei.
Gaat zoiets werkelijk beter bewerkbaar worden, als je maar voldoende en voldoende lang organisch materiaal toevoegt en de boel enigszins ophoogt? Ik voel met regelmaat twijfel. Niet het moment om te verzaken. Ben volgens mij net het tweede jaar met dit veldje bezig. Het belooft wat voor de nog onbewerkte delen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten