Langzaam schuifelen de andere activiteiten uit de coulissen vandaan. Lukt het met de tuin? Zijn wij nu ook aan de beurt? Zou mooi zijn, maar garanderen kan ik weinig. Liefst zou ik alles tegelijk aanpakken en er in een week of wat van af zijn. Bevrijdt van alle ballast een Arthur van Amerongennetje doen in Coves. Het begon goed 2015, 16, 17, misschien 18 nog en daarna raakte de grip verloren of ging die net overheersen. Dat moet terug te halen zijn. Het is meer een kwestie van tussen de oren dan handen, die er geen zin meer in hebben. Weet niet direct een oorzaak aan te wijzen, die de omslag in gang heeft gezet. Toch gebeurt zoiets niet zomaar.
Me laten gaan? Is dat het? Zou typisch zijn, omdat ik me daar altijd iets vrolijks, iets vrij's, een losgeslagen 'joie de vivre' bij heb voorgesteld. Straks moet je werkelijk nog moeite doen om het een beetje leuk te hebben ipv vooral nergens mee bezig te zijn.
De eerste jaren deed ik maar wat. Deed wat me inviel. Een beetje zoals de laatste jaren in Frankrijk. Natuurlijk niet voor 100% maar voor een substantieel deel van dat totaal. Nu zit alles dichtgespijkerd met 'moeten' maar nog veel meer met 'willen'. Niet goed, als ik zo naar het huidige totaalplaatje kijk. Ik wil teveel. Niet de eerste keer, dat ik dat constateer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten