Trage dag. Een voorspoedige voortzetting is ijdel gebleken. Mijn activiteiten weliswaar niet beperkt tot het leeg schrappen van mijn neus, maar doorpakken is anders. De dag is nog niet voorbij. Er kan en gaat nog wel wat gebeuren. Hoe dan ook, het valt in het niet vergeleken met gisteren. Hollen of stilstand. De onvermijdelijke pas op de plaats.
Morgen een correctie de andere kant op? Zou mooi zijn. Een aanloopje naar het weekeinde en volgende week. Jammer dat het toch weer nodig blijkt. Niet dat je na dagen lekker bezig zijn ineens bedenkt, dat het allemaal lekker (of verdacht) soepeltjes loopt. Gelukkig heeft de dag van gisteren enig vertrouwen in mezelf opgeleverd en is dat niet alweer met de noorderzon vertrokken.
Kortom we modderen verder. Da's nog altijd vele malen beter dan bij de pakken neerzitten. Op momenten als deze zou je hoofd en fysiek volledig moeten kunnen scheiden. Een paar praktische lijntjes mogen open blijven staan. De rest botweg achter slot en grendel. Vuurtje eronder en gaar koken in hun eigen sop ipv aanbemoeien tegen het deel dat door wil. Ik voel een overhand opkomen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten