Daar gaan we weer. Dichte mist tussen de oren en fysiek de imitatie van een 85 jarige. Ieder apart is vaak net te behappen. Vallen ze, zoals nu samen dan helpt het zo ongeveer alles wat met initiatief en activiteit heeft te maken omzeep. Over enthousiasme ga ik het nieteens hebben. Terug naar het maken van aanloopjes in de hoop, dat je er één treft, die niet direct vastloopt en als sleeptouw kan fungeren.
Het is allemaal niet zo moeilijk wat gedaan moet worden, ware het niet, dat ik er geen zin in heb cq er tegen op zie. Waarvan mn dat laatste in feite nergens op slaat. Het meeste van wat moet gebeuren zijn simpele handelingen. Schroeven. Spitten. Zaaien. Mij ontgaat het, dat je daar tegen op kunt zien. Ik geef me vandaag nog. Oa omdat mijn hoofd nog bonkt als ik het beweeg. Ook Sibiu naar volgende week geschoven. Morgen hier met de kleine dingen aan de slag. Het tempo zal dat van een slak onderbieden, maar dat zij dan maar zo.
Mezelf vandaag in de gaten houden. Het is niet gezegd, dat de hele dag verloren gaat, Zoals het geheel onverwachts mis kan gaan, gaat het soms op eenzelfde onverwachte wijze ineens stukken beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten