Zoals de gedachten aan zon, zand en zee een verlangen naar vakantie/weg zijn opwekt, zo werkt regen bij het ontwaken deprimerend. Het is niet de tuin, waar ik als eerste aan denk en die naar water gesnakt zal hebben, maar mezelf. In tweede instantie is dan aan de hand van het geluid te bepalen hoe nat ik ga worden als ik naar buiten ga of hoe nat alles buiten zal zijn. Dat leek vanochtend mee te valleen en dat bleek ook. Geen ramp kortom en geen reden om bij de pakken neer te gaan zitten. Het ergste, als Weeronline er niet naast zit, moet vanmiddag nog komen.
Prachtig hè, ben je er weer een beetje slaat het weer om. De kunst van het meezitten zit weer tegen. Het ziet er bovendien naar uit, dat mei niet die mooie mnd gaat worden, die het de afgelopen dagen probeerde te zijn. De temperatuur gaat gestaag omhoog maar in een wisselvallige setting. Zeg maar, ideaal onkruid-groei-weer. Heeft het vuistjes dan lacht het erin.
Maar direct switchen en niet wachten of misschien niet toch al is het maar een beetje de boel best wel meevalt. Genoeg andere zaken te doen tenslotte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten