Een dag zonder een vuiltje aan de lucht bij het opstaan en het lopen met de honden. Nog geen uur na het verrijzen uit bed, lag ik er rillend en rammelend weer in. Dat mag als donderslag bij heldere hemel gelden. Straks nazoeken hoelang de laatste keer geleden is. Het heeft 'maar' een halfuur geduurd met een halfuur naweeën. Het gesloopt zijn was er nauwelijks minder om. Net uit bed gekropen. Het merendeel van de tijd geslapen en druk gedroomd over de rommeltjes, die ik weg moest zien te werken. Het ergste is voorbij. Heb het nog wel koud en een knallende koppijn. Ik had me vandaag ietsje anders voorgesteld.
Waren de laatste weken een aanloop met hun moeheid en lusteloosheid? Het kan. Dat is ook het antwoord, dat de medische wereld zou geven. Het kan!. Alles kan zo ongeveer. Ik zou iets meer zekerheid willen èn hoe het te voorkomen is. Niet voor 100 euro bloedprikken en dan niks wat er uit springt. Ja, en dat over een half jaar weer. Omzet draaien lijkt belangrijker dan ontdekken en helpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten