In de vensterbank van de overbuurvrouw staan twee bakken met paprika- en tomatenplantjes. Ik denk iets van 10-15 cm hoog en zo van afstand bezien ziet het er goed uit. En dan ik met mijn zielige of eigenlijk ter ziele gegaan stekjes van mn de tomaten in een speciaal daarvoor gekochte kweekbak met verwarming en groeilampen. Ik zit ergens tussen 'Jaloers zijn' en 'Mezelf voor de kop slaan'.
Het is de bak niet die schuld treft. Dat ben ik toch echt zelf. Anika zal de boel gewoon op de tegelkachel hebben laten ontkiemen. Hoe ze het met licht heeft gedaan, weet ik niet, maar de plantjes zien niet uit als ielig doorgeschoten sprieten. En, ik neem aan, direct via de bodem van de bakjes de stekken van water hebben voorzien. Bij het watergeven is het bij mij misgegaan.
Een deel van de peper-/paprikaplantjes gaan het ws wel halen. Ook wat van de rest, maar de tomaten zijn exit. Zelfs als er nog leven in zit, gaan dat nooit meer mooie, stevige planten worden. Dom. Zonde. Op het moment niks meer aan te doen. Bovendien zou de kas over veertien dagen klaar moeten zijn. Ik zie dat niet gebeuren. Dus ook de planten die ik moet kopen krijgen een rare, weing ideale start. Je zou de boel bijna bij het grof vuil zetten en een andere bezigheid zoeken. Punniken bijvoorbeeld. Seizoensonafhankelijk. Kan ieder moment begonnen en gestopt worden. En als het niks is, haal je het uit en begint met hetzelfde spul overnieuw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten