De lunch tussen het bedrijven door genuttigd en voor de avondmaaltijd wel de rust genomen om aan tafel aan te schuiven. Dat klinkt naar een drukke en produktieve dag. Het is hoe je er naar kijkt maar in feite valt het behoorlijk tegen. Onkruid verwijderd tussen (een deel van) de uien en een laatste nog op definitieve bewerking wachtende perceel bijna voor de helft omgewerkt. Daar dan wel van 10 uur vanochtend tot half zeven vanavond mee bezig geweest. Minus twee uur siësta.
Het tempo laat nog te wensen over, maar wat erger is, zijn de momenten dat dingen meer of minder tegen zitten. 'Meer of minder' want niet iedereen zal wat me overkomt als 'tegen zitten' zien. Maar goed, dat is persoonlijk en nog niet het ergste, als het bij één dwarsligger blijft. Volgen er meer, en dat was begin van de middag het geval, dan klappen de deuren dichten. Niet alleen voor de buitenwereld, ook voor mezelf.
Dan hoeft het niet alleen ff niet meer. Dan gaat het gewoon niet meer. Dat met een siësta weten te pareren en na de honden wederom aan de slag gegaan. Wat wonderwel lukte. Als finish had ik half acht bedacht. Dat is niet gelukt. Daarvoor uiteindelijk best wel een beetje tevreden voor het omgespitte deel. Gelukkig rullere grond, wat het bewerken een stuk makkelijker maakt dan in de boetseerklei.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten