Een nacht vol eindeloos pogen om zelfmoord te plegen. Een soort van '50 ways to leave this life'. Niet ik maar een derde persoon en in twee voor mijn gevoel lange versies, waarvan de laatste overduidelijk Y. betrof. Meerdere mensen hebben het idee gehad en ook geopperd, dat haar dood niet natuurlijk is geweest. Soms zelfs met een scheef oog naar mij toe. Het zegt wel wat over hoe mensen naar mij maar vooral ook naar Y. keken.
De tweede droom-loop werd voor het grootste deel in beslag genomen door haar wil/streven te vernietigen wat voor haar waarde had voor ze de hand aan haarzelf zou slaan, waar de droom uiteindelijk niet aan toe is gekomen. Wel dat spoor van vernietiging, van pogen dat te voorkomen oa door mij maar zeker niet alleen door mij.
Hardnekkig iets, je verleden en het dan nog in cryptische vervorming opgediend krijgen. Mijn zinnen al verzetten voordat de dag goed en wel begonnen is. Tijd om me over zaken te buigen waarbij mijn blik misschien niet op oneindig maar mijn verstand wel op nul kan blijven staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten