Net bij het pakken van mijn net gezette koffie een steek van jaloezië gevoeld, toen mijn oog viel op de planten in de vensterbank van de overbuurvrouw. Die zijn inmiddels de 20 cm gepasseerd terwijl mijn pepers nog twijfelen of ze na hun eerste echte bladeren nog wel verder willen groeien. En, toen ik van de week aan de overkant moest zijn, zag ik, dat het spul gewoon in een oude (?) pan staat. Niets trays. Niets propagators. Niets kiemlampen. Voelde me toen al tamelijk voor lul staan. Gelukkig zijn mijn capriolen niet zichtbaar vanaf de straatkant. Geen vermaak zo leuk als leedvermaak! Het zal hier niet anders zijn.
Van mijn stekken moeten de nodige gewoon nog groeien voor ik ze in de grond kan zetten. Intussen wel met afharden bezig. De komende nacht, misschien twee ga ik ze besparen. De nul zou weleens in neerwaartse richting gepasseerd kunnen worden. Het wordt hoe dan ook koud. Koud voor de tijd van het jaar. Zo'n vervelend tikje net voor de Ijsheiligen.
Naast de tegenvaller met de aardbeien, die in oktober in de grond zijn gegaan, komt de rest langzaam maar zeker in beweging. Ik ga mijn eerste oogst aalbessen krijgen, als ik de vogels tenminste op afstand weet te houden. Uien, wortels, knoflook, spinazie en radijs doen het naar behoren. Erwten heb ik ff niet bijgehouden. De aardappelen komen mooi op en de tweede partij aardbeien doet het goed.
De koolkiemen, die eigenlijk in de koude kas hadden moeten ontkiemen hebben dat in het gastenhuis mogen doen. Ondanks vensters van drie kanten zijn het toch van die iele, naar het licht reikende scheuten geworden. Leuk dat 'op de vensterbank' maar hier werkt dat gewoon niet, daar ligt het huis verkeerd voor of zitten de buren in de weg. Het is maar hoe je het bekijkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten