Geen idee of ik me als teleurgesteld moest zien. Weet wel, dat ik knap pissig was. Sta je dan. Midden op de rijbaan in een drukke straat en je auto wil niet meer. De eerste keer in bijna 11 jaar dat de C5 me in de steek heeft gelaten. Natuurlijk direct geclaxoneer. Mijn opgeheven handen waren niet voldoende signaal, dat ik het ook niet wist. Alarmlichten aan. Uitgestapt. Armen radeloos in de lucht gestoken. En gepoogd om de auto iets meer naar de kant te rollen. Dat lukte in eerste instantie niet.
Achteraf is me niet duidelijk of de koppeling blokkeerde of ik domweg de handrem er nog op had zitten. Zo'n automatische handrem is tenslotte maar een kleine klep. Op een gegeven moment rolde de wagen wel en was geen hinder meer voor het verkeer. Wel voor mij.
We waren op weg naar een restaurant aan de andere kant van Sibiu om onze 6e huwelijksdag luister bij te zetten. Nou, daar is het op die plek niet van gekomen. Snel was duidelijk, dat de enige optie afslepen was. Ook al was een vriendelijke voorbijganger, die zei mechaniciën te zijn, druk in de weer met allerlei pompen handmatig te bedienen. Het koppelingspedaal was een lam armpje en lag weerstandsloos op de vloer van de wagen.
Ipv een maaltijd te genieten op een voor ons onbekende plek, was het wachten op een afsleepdienst, gebeld door de behulpzame voorbijganger. Anderhalf uur later stond de wagen bij de garage, waar ik normaal het onderhoud laat doen en mochten wij ons een nw idee vormen omtrent de invulling van de middag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten