Nog geen evenwicht gevonden. Gedaan wat ik doen moest, ècht doen moest vandaag en voordat ik het wist was het alweer hondenuitlaattijd. De terugweg in het donker. Gelukkig niet aan de verleiding toegegeven om Prada vrij te laten. Die trok vanavond als een geile reu die een loopse teef ruikt. Vanmorgen was het gedrag een stuk veelbelovender. Zal nog wel een tijd op en neergaan. Eenmaal geproefd hebben van de vrijheid zijn die 5 m van de leiband zoiets als een balkon in vergelijking met een voetbalveld. Dus het 'niet trekken', 'rustig aan', 'doorlopen', 'kom hier', 'zit', en 'blijf' is voorlopig nog niet van de lucht.
Ik snap Prada wel of meen dat te mogen projecteren. Vier honden om je heen in even zovele windrichtingen zien verdwijnen en zelf na vijf meter niet meer verder kunnen. Als zij de kans schoon ziet om op een minder scherp moment aan mijn kant ineens een sprint aan te trekken terwijl de lijn los is, krijgt mijn arm een aardig klap te verwerken. Ook ik moet leren anders zie ik mijn arm nog eens uit de kom schieten. Minimaal. Het zou me niks verbazen als ik haar zie rennen en mijn arm aan de lijn erachteraan hobbelen. Gelukkig zit een mens redelijk stevig in elkaar. Fysiek dan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten