Overleefd

 Hoelang is de vorige keer geleden? Twee weken? Vier? En de heftigheid? Wanneer had ik het idee, dat erger nauwelijks zou kunnen? Nou, vannacht was het uit het niets weer raak. Zo dicht op het idee het moment bereikt te hebben, waarop ik het leven ga verlaten, heb ik nog nooit gezeten. Bijna begonnen met bidden. Slaat nergens op, maar zegt misschien wel het een en andere. De realiteit kan moeilijker akeliger worden nagebootst, als wat gebeurde geen werkelijk fysieke (hart?) grondslag heeft gehad.

 Moeilijk te reproduceren wat gebeurde. De wereld om me heen was niet vreemd maar ook niet mijn wereld. Half drie, dus nacht maar licht alsof al geplande lampen reeds geïnstalleerd en ingeschakeld waren. Ik richtte me op en voelde tegelijktijd de adem in mijn keel stokken. Niks in, niks uit. In gedachten vroeg ik me af of dit nu dus het einde was, wilde me daar tegen verzetten en dacht "Shit". Op dat moment draaide de hele heisa een slag en zakte ik onderuit, het licht verdween en van binnen uit begon ik te rillen. Een verschijnsel dat ik alleen ken uit de glorietijd van mijn paniektoestanden. Krijg het nog koud, als ik er aan denk.

 Na tien minuten verdween het geril, bemerkte ik mijn verkrampte linkerkant en vroeg ik me af wat me nu precies was overkomen. En natuurlijk waarom. Die nachtelijke verstoringen met doodbeleving passeren om de zoveel weken. Geen idee of er een regelmaat in zit. Ik heb wel het idee dat een stijgende lijn in de heftigheid is waar te nemen. En zoals al eerder geconstateerd, heeft het volgens mij iets met spanning en ontspanning te maken. En waar kwam dan nu de spanning vandaag? Dishonored_2?? Me zo mee laten slepen of beter op zitten fokken gisteravond? Heb niet het idee, maar de rest van de erg onrustige en gefragmenteerde nacht sloot qua droomfragmenten vrijwel naadloos aan bij het spel. Weer een voorbeeld van het verlies van de stevigheid, waarmee ik ooit in het leven stond?  Waarom kan dat niet tot zaken beperkt blijven, waar ik toch al niet zo'n lol aan beleef?