Sodeju, een slappe mnd. Kan ik dat in de schoenen van de hervonden spelsmaak schuiven. Deels zeker. Mn de tijd die het opslurpt en misschien nog weel meer de afleiding onder het schedeldak. Beduidend minder getob en gereflecteer. Zou echter raar zijn, als dat verder zou reiken dan een tijdelijke afdwaling. Het is een beetje als met marsepein in deze tijd van het jaar. Eindelijk weer overal te krijgen kan ik de verleiding van kopen èn verorberen niet weerstaan. Hoeft niet, wil dat ook niet, want na de nodige broodjes, aardappelen of andere vormen, waarin het spul gekneed wordt, gegeten te hebben, is de lol er weer vanaf, voordat de feestdagen zelf aan de beurt zijn. Een oprisping kortom om vervolgens weer te verdwijnen. Voor een jaar in het geval van het snoepgoed en tot de volgende game qua Pc-spel.
Maar er is meer. Er is altijd meer. Het spelen is ook de uitvlucht geweest om me niet tegen een hoop zaken aan te bemoeien, wat beter wel had kunnen gebeuren. Sterker nog, nog steeds moeten gebeuren omdat niks zichzelf oplost en kaboutertjes niet bestaan. Kortom kinderlijk dan wel kinderachtig gedrag dat gegarandeerd als een boemerang terugslaat. Het is nog niet zover en misschien moet ik het ook maar niet zover laten komen. Ik heb genoeg niet gedaan en kan puinruimen beter voorkomen. Koeien bij de hoorns vatten, dus.
Administratie stapelt. Inrichting krijgt langzamerhand iets surrealistisch. Buiten heeft de aankomende winter een nauwelijks meer in te halen voorsprong opgebouwd. Het valt me allemaal een beetje tegen ..... van mezelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten