Wat ik vandaag in Evernote kwijt gewild had? Ik heb het zowaar onthouden. Een kop in de VK: "Nederlanders zijn prima mensen, maar ook gewoon verwend" door Toine Heijmans. Het stuk verder niet gelezen oa door de betaalmuur waar het achter is geplakt. Maar Nederlanders zijn verwend, ja, dat is een feit zoals een koe meer schijt dan een geit.
Maar laat ik het niet over de Nederlander in het algemeen hebben, maar het bij mezelf houden. Ik ben tenslotte ook Nederlander. Heb weinig met dat vlekje aan de Noordzee, maar nog steeds geen reden gevonden om van nationaliteit te verwisselen. Misschien voel ik me wel meer Nederlander dan ik zelf het idee heb, maar zou het zo zijn, dan staat het geheel los van de geografische eenheid en wat mij betreft ook van de denk- en gevoelswereld.
Maar voordat ik helemaal afdwaal, het ging over verwend zijn als Nederlander. Dat zijn Nederlanders dus zeker en ik ook. Het artikel is een voorpublicatie, dus ws kan ik ooit het boek lezen, mocht ik het relaas tot me willen nemen. Ik schat zo in, dat het verwend zijn voornamelijk met welstand en materiële zaken te maken heeft. Dat zie ik voor mezelf anders. Ik ben het afzien nog niet verleerd en net het vele malen simpelere leven hier op het Roemeense platteland doet me gewoon goed. Dat ik er niet aan moet denken om er met alles erop en eraan in te duiken heeft meer met de leeftijd dan met luiheid te maken en zeker niks met me er te goed voor voelen.
Verwend ben ik in het vanzelfsprekend vinden van de meest uiteenlopende zaken, waar je op plekken als hier dan regelmatig met je hoofd tegen een blinde muur knalt. Afspraken maken, gezondheidszorg, kwaliteit van materialen, beschikbaarheid van het bijna ondenkbare, etc. Het zou de gemiddelde Nederlander goed doen om weer eens op paard en wagen aangewezen te zijn en de dichtsbijzijnde supermarkt van een beetje formaat op een kilometer of tien. En dan hoeft dat niet direct bij -10 ºC of bij regen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten