Moe maar dat verbaast me nauwelijks. Wachtend op het warme water met smaakinvulling. Ook de randvoorwaarden maar gelijk meenemen. Wat ik mis is iets zoets. Dat heb ik de laatste tijd wel vaker. Ben helemaal niet zo van de gebakjes, maar ik zou niet vies zijn van een drie-chocolades taartje. Veel puur, erg puur. Een beetje wit voor het contrast en melk om het pure te verzachten. Een bodem van bitterkoekjes en daaroverheen een niet te zuinige laag marsepein van wege de tijd van het jaar. Een paar Amerena kersen erop in een mousse-roosje en daar dan een glas Grand Marnier bij. En koffie natuurlijk.
Da's andere koek dan een paar zakjes onbestemde kruiden, een klets heet water en een beetje verse gember. Had ik 'm vanmiddag maar moeten maken, die taart ipv pompoenpunten bakken in de oven. Ook niet verkeerd maar het laat me niet het water in de mond lopen. Bovendien kende ik dat niet en was de smaak nieuw voor mij. Er moet de vorst overheen zijn gegaan om het spul een zoete smaak te geven. Tenminste dat zegt Mariana. Of het werkelijk waar is of in de categorie van hardnekkige verzinsels zit, weet ik niet. Zo ook altijd geleerd, dat je spruiten en ook andere koolsoorten pas na de eerste nachtvorsten moet klaar maken. Geloof niet dat de leverancier van AH daar rekening mee houdt.
Niet alles weer tegelijkertijd willen. Allang blij dat het koken een schijn van regelmaat heeft gekregen. Dat bakken zie ik straks wel weer. Bij accute nood kun je op vele plekken taartjes en een soort petit fours kopen. Langwerpige cakejes van 2 bij 5 cm, die je maakt door wat erg groot uitgevallen broodsneeën met diverse crêmes te besmeren en dan te stapelen tot een hoogte van 3 à 4 centimer. En daar dan weer hagelslag, notenkruim of ander zulksoortig spul overheen te strooien. Voor als die chocoladetaartpunt er niet in zit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten