Nostalgisch?

 Nieuwe week, nieuwe kansen. De weg is niet meer compleet beergeblokkeerd. Zien, dat we ook de laatste hindernissen uit de weg ruimen. Om te beginnen mijn lijstjes eens nalopen. Die een of twee op papier dan wel digitaal geregistreerde rijtjes, maar vooral toch alle lijsten en lijstachtige toestanden in mijn hoofd. De voornemens, wenselijkheden, ideeën, plannen, noodzakelijkheden, mogelijkheden, alternatieven, prioriteiten en ongetwijfeld nog een 'etc.'.

 Op enthousiasme kan ik me vanochtend niet betrappen. Maar gewoon beginnen dus. Discussie heeft geen zin. Afwas en dan direct op de papierzooi storten. Het vooruitzicht die zooi eindelijk weer een keertje op orde te hebben, heeft iets aantrekkelijks. Het doen, minder. Helaas kom je niet aan bij het ene zonder het andere. En wie weet heeft het doorbijten een stimulerende werking op wat volgt in de rij.

 Bijna een ouderwetse maandagstart uit mijn werkende en baasafhankelijke bestaan. Voor 2000 dus. Dat is toch alweer wat jaartjes geleden. Iedere keer weer die blik op oneindig en het verstand op nul of bijna nul. Niet nadenken, domweg doen. Niet met 'waarom's' worstelen, je pakketje 'te doen' uit het rek trekken en aan de slag gaan. Ik had er nog kunnen zitten. Ws nog een paar een keer een stap omhoog weten te maken bij gebrek aan beter of vanwege vermeende verdiensten, had nog meer geld gevangen voor hetzelfde soort onzin en zo langzamerhand moe van de zinloosheid gedwee wachtend op mijn pensionering.

 Hoe het nu gaat, maakt me lang niet altijd blij, maar dat is toch vooral, omdat ik niet murw-verveeld bent en nog iets opstandigs in mijn donder heb. Daar bovendien alleen mezelf mee lastig val cq dwars zit. Dat had dus vele malen erger gekund.