Voor de elfde keer op een rij de honderd blogbijdrages in een mnd gehaald. En in december zal het ook wel lukken. Was een beetje de verborgen agenda voor het lopende jaar en direct ook de laatste stimulans, die ik mezelf qua blog kan geven. Zou niet weten welke worst ik me nog meer voor de neus zou kunnen houden. Begonnen met minimaal een bijdrage per dag is het de afgelopen zes jaar ieder jaar alleen maar meer geworden. Met groeicijfers waar een beetje bedrijf jaloers op zou zijn. Maar ik ben geen commerciële toestand en hoef al helemaal geen aandeelhouders tevreden te stellen. Ik ben nu, denk ik, een beetje op de top (± 1350) van het kwantitatieve kunnen. Drie gaat meestal fluitend, de vierde bijdrage is minder vanzelfsprekend. Die 'verplichting' ga ik me ook niet opleggen. Het moet tenslotte leuk blijven en dat is het tot op heden nog steeds.
Het moet dus raar lopen wil ik in 2018 niet verder neuzelen op deze plek maar dan zonder groeiverplichting. Het zou mooi zijn, als ik ipv de kwantiteit wat meer aandacht aan de kwaliteit kan en ga besteden. Meer 'Overpeinzingen' en 'Schrijfsels' ipv het dagelijkse getut. Niet de eerste keer dat die wens benoemd wordt. Vooral meer 'Schrijfsels'. Loslaten die werkelijkheid, zo die überhaupt al bestaat. Afstand nemen van het geneuzel van het bestaan. Op dat wolkje plaatsnemen en van bovenaf het serieus bedoelde maar volstrekt zinloze gezwoeg gadeslaan, al die mensen volgen die zo ingenomen met zichzelf menen te weten hoe alles moet, liefst ook voor anderen. Al die mierenachtige activiteit maar dan door mensen als koploze kippen.
Kopzorg voor het volgende jaar. Eerst december nog, de kerstballen en dito boom, Lebkuchen, rode port, O&N, champagne en het ontbreken van vuurwerk, de warme sterke drank op nieuwjaarsmorgen en het dunnetjes overdoen van Oudjaarsavond op de eerste avond van het nwe jaar. Als er dan nog iets te wensen valt, is het tijd genoeg voor goede voornemens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten