Condoleances op z'n Roemeens ... De gestorvene ligt opgebaard in de nette kamer. Een kamer die nauwelijks voor iets anders wordt gebruikt, maar wel vol staat met wandmeubels en andere woonkamermeuk. Geleefd wordt in de keuken, die in dit geval aan de andere kant van de binnenplaats was gesitueerd. Natuurlijk met bed, dus in het feitelijk woonhuis komen de mensen zelden. Het is werkelijk overal het geval, tenminste waar nog mensen leven die de zeventig gepasseerd zijn.
Heb je eens de gelegenheid om van de woonkamer gebruik te maken, doe je er alles aan om gebruikssporen te voorkomen. Ik geef toe, een sterfgeval is niet de meest enthousiastmerende gebeurtenis, maar om dan in het al nauwelijks gebruikte deel van het huis de vloer met plastic en goedkope vloerbedekking af te dekken gaat mij iets te ver. Waarvoor heb je die ruimte überhaupt?
Maar goed. Een hoop tranen, sterke drank, fris en notencake. De ingrediënten van een Roemeense wake, want dat is het in feite. Je zit. Je praat. Men huilt. Ik kon de verhalen maar deels volgen. Veel ging over geld. In oude valuta. De miljoenen, tientallen miljoenen vlogen je om de oren. Op momenten als deze funtioneert het sociale vangnet. Het is te hopen, dat haar contacten in dit nog afgelegener en kleiner dorp dan Coves genoeg zijn om het gemis van haar moeder te compenseren, sorry, verzachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten