Je zou bijna denken, dat ik het blog aan het verslonzen ben. Wat uit het niets is ontstaan, kan er ook weer in verdwijnen. Zo'n vaart loopt het niet. Beetje mijn zinnen verzetten en misschien telt ook wel mee, dat ik op het punt sta om over het aantal blogbijdrages van vorig jaar heen te gaan. Vanuit dat perspectief gezien, zit het jaar voor mij er eigenlijk op. Vrij! Freewheelen. Heb ik toch op één gebied discipline getoond. Schouderklopje voor mezelf.
Bedenk me nou, dat ik de was, die ik vanochtend zo alert uit de koudwaterweek in de wasmachine heb gestopt, ben vergeten. Gelijk weer een minpunt te pakken. Smetje op de dag waar ik verder redelijk tevreden mee ben. Behalve het rustige begin van de week met boodschappen in Sibiu ook O&N in principe geregeld en de man voor de trap (na hoeveel mndn is dat??) schijnt nou werkelijk aan het werk te zijn gegaan. De kleine succesjes. Genoeg plusjes om dat ene minnetje te compenseren. Bovendien, als de was al vier dagen in het water heeft gestaan, kan die ene dag in de wasmachine er ook nog wel bij.
Of het tij gekeerd is, kan ik niet zeggen. Daar is het te vroeg voor, maar het afglijden is een halt toegeroepen. Niet verkeerd. Voelt gelijk anders. Ben stukken rustiger, zowel fysiek als onder het schedeldak. Nee, dit is geen uitdaging aan het verkeerde adres. Ik constateer en laat het daarbij. Geen vlaggen uit. Geen jubelende voorspellingen. Geen spontaan omhoog gestoten lat. Morgen verder. Administratief zijn er wat beren van de weg te ruimen. Ruimte maken, wederom fysiek -op de tafel en in de ovens- maar ook weer in mijn hoofd. Voorbereidend werk voor het betere knopen hakken. De echte rust komt pas als ook de laatste eraan heeft moeten geloven. Zover is het voorlopig nog niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten