Het beloofd een mooie dag te worden. Het is november, bijna december dus zon betekent vorst maar dat geeft niks. Met veel plezier het hondenrondje gelopen. Voor de tweede maal was Rosa mee. Bulkend van energie trekken aan de lijn in een poging om met de andere honden mee te rennen. Zelfs Prada aan de lange lijn is te ver weg voor de lengte van haar lijntje. Ze luistert redelijk en is op mij gericht. Dat moet ik er in houden, beter inhouden dan bij Prada.
Het is heerlijk om honden van hun vrijheid te zien genieten, maar Prada heeft daar de boodschap aan mij in verloren. En die krijg ik er zo 1, 2, 3 niet weer terug in. Vooralsnog krijg ik de middelvinger als ik haar roep. Als dat niet snel verbeterd, zal ik zwaardere middelen moeten inzetten. Dan wordt het tijd om de 'electro-shock' halsband uit de verhuisdozen op te duikelen. Een middel dat een hoop tegenstanders kent, maar mij toch ooit mooi geholpen heeft om Sammy en Katrien hun spontaan ontstane voorliefde voor het opjagen van Thierry's koeien af te leren. Maar zover is het nog niet.
Het zou mooi zijn, als ik ermee zou kunnen dreigen. Helaas werkt dat niet bij honden. Als ik er mee aan de slag ga, zal ik Prada moeten leren, dat het beter is om op de 'piep' aan mijn vraag te voldoen. Zoniet, dan .... Is ook een beetje 'dreigen met' maar minder vrijblijvend. Uiteindelijk komt de dame wel, als het haar past, ook vandaag, maar zo zit de wereld niet in elkaar. Tenminste, dat is niet mijn keuze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten