Op de terugweg van mijn taxi-activiteit voor Mariana vroeg ik me ineens af welke indruk de eerste rit naar Coves ooit op me gemaakt heeft. Weet ik dat nog? Iets meer dan vijf jaar geleden? Met een huurauto van Cluj naar Coves. Ongeveer 180 km, wat me toen 4 of zelfs vijf uur heeft gekost. Alleen al om de stad uit te komen heb ik vele overbodige km's gemaakt. Dat is nu bijna een automatisme, hoewel de steile uitweg nog steeds iets intimiderends heeft. De rit op zich kan op een rustige, droge zondagochtend zonder politiecontroles in 2,5 uur maar normaal zit je gauw over de drie heen. Maar het ging om de laatste 3 km.
Op de weg van Médias naar Agnita stond Mariana op de stoep voor de school in Birghis (uren!) te wachten. Een plek waar ze nog steeds een paar dagen per week werkt en ik haar vanochtend heen heb gebracht. Net voor Agnita dan naar links en als je weet waar je moet kijken, kun je een deel van de daken van het dorp zien in wat rustig nog steeds en toen zeker the middle of nowhere is/was. Was de weg toen over de gehele lengte onverhard of gold dat alleen vanaf de entree in het dorp? Ik zou het niet meer weten. Een paar jaar later is de boel geasfalteerd, ook in het dorp. Dat wegdek begint nu barsten te vertonen, waar de banen tegen elkaar zijn gedrukt. Het zal niet lang meer duren voordat er gras uitgroeit en de eerste gaten verschijnen wachtend op een volgende asfaltering. Voordat het zover is, zal de weg ongetwijfeld veranderd zijn in een lappendeken van reparatieplekken.
Maar de indruk dus? Nou, net als bij de toestand van de weg, durf ik daar niet mijn hand voor in het vuur te steken. Het heeft me zeker niet afgeschrikt. Heb ik het ooit over thuiskomen gehad? Geen idee, maar het zien van het dorp op afstand, bijv. bij het uitlaten van de honden, doet me nog steeds deugd. Het plekje heeft wat. En of ik nou thuisgekomen ben of niet, ik mag er graag terugkeren, als ik weg ben geweest. Daar kunnen weinig plekken zich op beroepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten