Een puberende hond. Prada had inmiddels bijna een nest jongen kunnen werpen, als we bij haar loopsheid minder alert waren geweest, maar volwassen is ze nog verre van. De invloed van de groep ff buiten beschouwing gelaten. Is wat irreëel, maar toch. Maar puur op haarzelf gelet is het inmiddels een week of 2-3, dat de dame het verdomd om te luisteren en ik te goed van vertrouwen ben en daar steeds weer in teleurgesteld wordt als het geen afstraffen is, wat ze doet, als ik weer als die korte achternaam sta te wachten en te roepen op de heuvels buiten het dorp.
Na wat zoeken zaterdag een lange lijn gevonden die stevig genoeg is om een ruk als gevolg van een uitval op te kunnen vangen. Geen XS, S of M dus maar een L. Liever wat meer zekerheid dan de 20-25 kilo die Prada nu zal wegen. Helaas maar 5m lengte maar om te beginnen genoeg. Dame moet leren te volgen en te luisteren. Dat ging in Frankrijk toch stukken makkelijker met de lel aan eigen terrein. Sammy en Katrien zaten in feite alleen aan de lijn als we naar de dierenarts gingen of als ze weereens een paar dagen er vantussen waren geweest. En trekken hebben die nooit gedaan. Als ze gewild hadden, was ik geen parij geweest voor hun gecombineerde kleine 100 kilo en veelvoud aan trekkracht.
Nu volhouden en niet in de verleiding komen om Prada haar vrijheid te gunnen, voordat ze aantoonbaar, herhaalbaar en controleerbaar luistert naar het commando 'Hier'. Het is geen onwillige hond qua leren, dus voorlopig wijt ik haar ongehoorzaamheid aan jeugdige overmoed en mijn trainingsgemakzucht. Bij Rosa moet dat beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten