Weer een dooie hond. Het wordt bijna voorspelbaar. Niet de mijne gelukkig, maar toch. Leuk diertje. Haar broertje al het loodje gelegd agv een infectie en (natuurlijk) geen dierengeneeskundige hulp en nu zelf aan- of overreden door een auto. Wat zal het diertje zijn geweest? Zes, zeven mndn. Enthousiast beestje. Maar geen aandacht, geen opvoeding, geen bescherming tegen zichzelf. Het zijn een beetje wegwerpartikelen.
Dit is volgens mij de derde of vierde jonge hond, die ik in 24 het loodje heb zien leggen agv een hond willen hebben, maar daar verder geen aandacht of zorg aan willen besteden. Nu was het de moeder niet meer, maar de broer is geen haar beter. Integendeel. Woont er niet. Komt zelfs niet elk dag langs en dan verwachten, dat een paar ergens opgehaalde pups hun leven op eigen gelegenheid naar jouw wens invullen. Nee, dus.
Iancu, de vaste hondewaarde in 24 is ook niet het voorbeeld, waar je het van hebben moet. Die loopt in en uit zoals zich de gelegenheid voordoet. Hij wacht zijn kans af als iemand van ons binnenkomt of weggaat. De pup had dat niet nodig. Klein omdat ie jong was, maar vooral omdat ie nooit erg groot geworden zou zijn. Hooguit teckelformaat. Dat kruipt dus gewoon onder de poort door. Daar helpen ook geen keien of stenen. Bovendien staat met regelmaat de deur open, als ik er voor de was heen ga. Mag hopen dat dit verdere pups in de toekomst voorkomt, maar vrees van niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten