Wat een andere wereld als eens wat dingen van een leien dakje gaan. Nog net niet vanzelf, maar het verschil is bijna te verwaarlozen. Dan is het net alsof je in een andere wereld verkeerd. Loop je de deur uit van het immigratiekantoor en haalt onbewust extra diep adem. Zonnige dag. Dat past mooi.
Vorig jaar eerst moeten uitvinden, waar ik zijn moest. Da's eenmalig, hoewel je daar hier niet 100% vanuit mag gaan. Eenmaal de plek gevonden waren de zes verschillende talen in de begeleidende brief niet voldoende om het ontbreken van het Roemeens te compenseren. Was die horde genomen moest ik een of andere leges gaan betalen op het Stadhuis. De immigratiedienst ligt ergens aan de rand van de stad. Het stadhuis in het voetgangerscentrum. Gelukkig werd direct erbij gezegd, dat ik een kopie moest maken van mijn Roemeense ID. Bij het veranderen van de nummerborden voor de Citroën lieten ze me iedere keer terug komen om me vervolgens er weer op uit te sturen.
Leges betaald, kopie gemaakt, moest nog iets met een handgeschreven aanvraag om vervolgens na meerdere keren overleg, het formulier, dat als bewijs van leven moet dienen, correct ingevuld en bestempeld aan mij te overhandigen. Drie of vier keer naar Sibiu voordat het geregeld was. Vandaag langs gegaan met het idee te vragen of dingen aan de procedure, hoogte van de leges etc. misschien veranderd waren. Of ik het formulier voor dit jaar bij me had? Yep èn de kopie van het formulier van vorig jaar. En ik denk, dat dat laatste wonderen verrichtte.
Natuurlijk wel mijn paspoort moeten geven (sinds kort verlopen) en het ID, maar geen kopie, geen leges, geen handgeschreven verklaring, gewoon het formulier invullen. Eerst ik, toen iemand die ik niet zag en vervolgens kreeg ik het formulier gestempeld en wel terug. Ik kon het haast niet geloven. De beste man aan het loket blij verbaasd bedankt en naar buiten gelopen zonder aarzelen. Wie weet zouden ze alsnog overbodige complicaties verzinnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten