Gistermiddag met de honden dorp uitgelopen terwijl de kleine keffer aan de straatkant van de poort zat, maar zijn baas ook. Vent liep er (dus?) ongeïnteresseerd voorbij. Het kleine kreng blaffend achter hem aan. De baas had er lol in. Iets van "Kijk 'm eens bang zijn" en doelend op de herderachtige, die inmiddels 100 meter verderop was. Het enige wat door mij heen schoot was "Niet slim!". Je half-watt would-be baas aanmoedigen in wat enkel en alleen ooit eens goed fout kan gaan. Vent, ik moet een naam verzinnen, gaat dat niet de hele tijd over zijn kant laten gaan. Die zet die kleine een keer stevig op z'n plek.
Er hadden weken overheen kunnen gaan, maar de correctie vond vanochtend al plaats. Helaas zag ik te laat dat het kleine mormel weer buiten zat. Ruim een uur, anderhalf uur later dan normaal had ik wel wat voorzichtiger mogen zijn. Na een stevige aframmeling, alle buren zo ongeveer op straat om te kijken wat aan de hand was en een hinkende afgang van de kleine was het leed voor het moment geleden. Een buurvrouw stapte er op af terwijl ik bezig was de beide honden aan de lijn aan een elektriciteitsmast vast te binden. Het eind heb ik niet gezien, maar de vent liep alweer tientallen meters verderop.
Of het indruk heeft gemaakt, waag ik te betwijfelen. Geleerd heeft de kleine er in elk geval niks van. Bij de terugweg van de wandeling met alleen Prada en Flokkie aan de lijnen en Peppie in het kielzog. Ging het dier weer tekeer achter de bescherming van de poort, terwijl de honden bij mij geen enkel geluid maakten of interesse toonden in de herrie van de kleine. Misschien een idee om de kleine hond z'n ego een beetje met zijn formaat in overeenstemming te brengen? De baas zal er vast anders tegen aan kijken. Vrees dat we dat nog wel te horen krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten