Lome dag. Me mn bezig gehouden met Rosa. Het diertje loopt net als ik een beetje met d'r ziel onder de arm/poot. Inmiddels avond oogt het alsof het niks ernstigs is en het beestje morgen ws weer het normale gedrag zal vertonen. Ze slaapt veel en ik hou d'r warm. Doe ik toch nog iets vandaag. Ze drinkt, al is het weinig enthousiast. Piest (helaas binnen) maar niks van diarree of zo. Ws een lichte ongesteldheid dank de vaccinatie.
Maar eerst direct afkloppen. Dit soort blikken vooruit willen nog weleens afgestraft worden. Dat gun ik het arm dier niet. En mezelf ook niet. Deze moet net als Prada opgroeien en oud worden. En mij het graag gegeven zijn, om dat mee te mogen maken.
Typisch trouwens, dat een dier dat zich duidelijk niet lekker voelt, zoveel meer sympathie weet op te wekken, dat een ziek mens. Het feit dat een mens op eigen gelegenheid naar een dokter en/of apotheek kan gaan, werkt blijkbaar diep door èn in het voordeel van het medeleven voor het dier. Honden kunnen dan ook nog eens zo intens verdrietig kijken. Rosa's blik laat me sneller smelten dan een pakje boter in de gloeiende houtkachel.
Straks bedenken waar ik haar de nacht laat. Buiten lijkt me geen goed idee. Binnen in het leefgedeelte ook niet. Bij de rest in de tuinkamer maar dan met de deur dicht? Ik zie wel. Nu eerst het dorp opschrikken.
dinsdag 31 oktober 2017
'Evil'
Rosa ... en we noemen haar Rosa. Gisteren eindelijk een naam bedacht. Vandaag duidelijk uit haar normale doen. Timide, niet willen eten. Niet goed. Ik begin langzaam aan het fenomeen van het 'kwaad oog' te geloven en dat oog bezit ik dan. Het kan natuurlijk gewoon een tijdelijke ongesteldheid zijn, iets verkeerds gegeten hebben of gewoon last van de vaccinatie van gisteren. Maar het zou niet de eerste pup in de afgelopen 1,5 - 2 jaar zijn, die het loodje legt, na door mij als favoriet(e) te zijn uitgekozen. De laatste was het zusje van Prada, dik een half jaar geleden èn ook na het verkrijgen van alle drie de vereiste vaccinaties.
Prachtig beestje, Rosa, maar ik merk dat ik me voor het moment terugtrek, zoals ik dat inmiddels ook bij Lady, d'r vent en zelfs Flokkie voor een deel heb gedaan. Ik kan niet alles sturen en ben voor een groot deel aangewezen op de bereidwilligheid van de omstandigheden en de beesten om een beetje mee te werken.
Wat ik buiten de omstandigheden nodig heb, is tijd en ruimte. Tijd is geduld en dat is aan mij. De ruimte hangt voor een groot deel af van de dorpsgenoten tussen ons huis en het einde van het dorp en natuurlijk ook van de honden. Je moet honden kunnen aanspreken. Daarvoor moeten ze een naam hebben, zeker als het er meerdere zijn, naar die naam luisteren en vervolgens ook andere commando's accepteren. Dat regel je bij een jonge hond al niet in een paar weken, laat staan bij beesten, die zich al een paar jaar in alle vrijheid staande houden.
Prachtig beestje, Rosa, maar ik merk dat ik me voor het moment terugtrek, zoals ik dat inmiddels ook bij Lady, d'r vent en zelfs Flokkie voor een deel heb gedaan. Ik kan niet alles sturen en ben voor een groot deel aangewezen op de bereidwilligheid van de omstandigheden en de beesten om een beetje mee te werken.
Wat ik buiten de omstandigheden nodig heb, is tijd en ruimte. Tijd is geduld en dat is aan mij. De ruimte hangt voor een groot deel af van de dorpsgenoten tussen ons huis en het einde van het dorp en natuurlijk ook van de honden. Je moet honden kunnen aanspreken. Daarvoor moeten ze een naam hebben, zeker als het er meerdere zijn, naar die naam luisteren en vervolgens ook andere commando's accepteren. Dat regel je bij een jonge hond al niet in een paar weken, laat staan bij beesten, die zich al een paar jaar in alle vrijheid staande houden.
Opgave
Links wat geprobeerd, rechts wat geklooid en het maar opgegeven. Als er nou iets zou zijn dat persé zou moeten gebeuren, kan dat ook met een scheve kop en kromme rug. Voor de rest is het een beetje nonsens om zo bijna spastisch bezig te zijn. Nog een beetje afwas en misschien de was opruimen en dan heb ik het voor vandaag wel weer gezien. Behalve dat het niet vrolijk maakt, is het gehannes knap vermoeiend.
Tegenstellen
Tijd dat ik mezelf en mijn rug weer aan enige pijniging ga bloot stellen. De blokkade van mijn nek geeft zich niet zomaar gewonnen. Als ik dit werkelijk aan het computerspel heb te danken, mag ik wel oppassen als ik de draad weer oppak. Maar gezien de hardnekkigheid waag ik die oorzaak inmiddels te betwijfelen. Bovendien ben ik afgelopen jaar in deze tijd met een soortgelijke klacht bij de massagedame terecht gekomen. En toen kan ik vanalles gedaan hebben, maar niet fanatiek op digitale tegenstanders in zitten hakken.
Er is één beweging, die ik niet maken moet, maar blijkbaar maakt die beweging zo vanzelfsprekend deel uit van het verdere bewegingspatroon, dat ik steeds weer te laat denk "Shit, dat had ik niet moeten doen!". Ondertussen is het gewoon strontvervelend en weet ik niet, wat ik zou kunnen of moeten doen om het euvel te verhelpen. Dus maar wat gaan proberen. Want één ding is zeker, het stimuleert het bezig zijn niet en uitvluchten om niet te doen wat gedaan moet worden heb ik genoeg zonder dat daar fysieke beperkingen bij komen kijken.
En natuurlijk heb ik nu het nauwelijks kan, de neiging om een hoop te willen doen. Als er fysiek of anderszins geen vuiltje aan de lucht is, laat die neiging om dingen te willen doen duidelijk minder van zich horen. Dat is inmiddels zo'n vanzelfsprekende verdraaiing, dat ik het zou missen, als ik me nu niet zou storen aan de opgedrongen beperking(en) en me zou verbazen, als ik probleemloos met alles aan de slag zou gaan, als de nek per nu van zijn verkramping zou worden verlost. Soms kan ik me gewoon niet serieus nemen.
Er is één beweging, die ik niet maken moet, maar blijkbaar maakt die beweging zo vanzelfsprekend deel uit van het verdere bewegingspatroon, dat ik steeds weer te laat denk "Shit, dat had ik niet moeten doen!". Ondertussen is het gewoon strontvervelend en weet ik niet, wat ik zou kunnen of moeten doen om het euvel te verhelpen. Dus maar wat gaan proberen. Want één ding is zeker, het stimuleert het bezig zijn niet en uitvluchten om niet te doen wat gedaan moet worden heb ik genoeg zonder dat daar fysieke beperkingen bij komen kijken.
En natuurlijk heb ik nu het nauwelijks kan, de neiging om een hoop te willen doen. Als er fysiek of anderszins geen vuiltje aan de lucht is, laat die neiging om dingen te willen doen duidelijk minder van zich horen. Dat is inmiddels zo'n vanzelfsprekende verdraaiing, dat ik het zou missen, als ik me nu niet zou storen aan de opgedrongen beperking(en) en me zou verbazen, als ik probleemloos met alles aan de slag zou gaan, als de nek per nu van zijn verkramping zou worden verlost. Soms kan ik me gewoon niet serieus nemen.
Wereldwijd
Bezoek uit Kirgizië. Op het blog niet in Coves. Ik vraag me soms af hoe mensen uit de vreemdste uithoeken op mijn blog terecht komen. Het is maar één pagina en niet de 1350, waarmee Italië voor de tweede achtereenvolgende maand de kop bij de bezoekende landen opeist, maar het intrigeert. Hongkong, Filipijnen, Chili ...
Als ik aan Kirgizië denk, zie ik steppennomaden op pony-achtige paarden galoperen, terwijl ze elkaar de kop van ram afhandig proberen te maken. Maar de 'beschaving' zal daar ook wel doorgedrongen zijn idvv auto's, mobiele telefoons en natuurlijk de toegang tot het World Wide Web.
Als ik aan Kirgizië denk, zie ik steppennomaden op pony-achtige paarden galoperen, terwijl ze elkaar de kop van ram afhandig proberen te maken. Maar de 'beschaving' zal daar ook wel doorgedrongen zijn idvv auto's, mobiele telefoons en natuurlijk de toegang tot het World Wide Web.
Reprise
Vanochtend was geen fantasie nodig. Alles was wit en bevroren. Niet meer dan een centimeter maar genoeg om de portieren van de auto te fixeren. Krabben en over een ijsbaan ipv asfalt en dat met een profiel op de achterbanden, waarvan weinig meer over is dan een vaag vermoeden. De winter overvalt ons dit jaar. Een hint aan mij, dat ik een beetje moet opschieten met wat buiten nog gedaan moet worden?
maandag 30 oktober 2017
Doodzeker
Minder door het spel bevangen zien de verkeerde gedachten weer hun kansen schoon. Zondagavond begonnen met het wegzakken van de spelbeelden, als ik mijn ogen sluit. Voor het eerst sinds iets van een week dook de dood weer op in mijn gedachten. Het klooit een beetje aan in de gedachtenstromen, die daar werkelijk geen ene oer mee te maken hebben.
Je accepteeert wat niet te vermijden valt. Vervelend wordt het als het, zoals vanmiddag je behoefte aan een middagdut doorkruist. Waarom val ik 's avonds (inmiddels) zonder problemen in slaap en schrik ik op momenten als vanmiddag steeds weer op/terug op het moment, dat ik wegzak? Een beetje van moe naar moedeloos.
Je accepteeert wat niet te vermijden valt. Vervelend wordt het als het, zoals vanmiddag je behoefte aan een middagdut doorkruist. Waarom val ik 's avonds (inmiddels) zonder problemen in slaap en schrik ik op momenten als vanmiddag steeds weer op/terug op het moment, dat ik wegzak? Een beetje van moe naar moedeloos.
Meevaller
De schade valt mee. Het beeld van de statistieken is bij het passeren van de 2000 niet verdubbel maar slechts opgehoogd naar 3000/1500 ipv 4000/2000 op de y-as. Neemt niet weg dat het totaalbeeld enigszins genivelleerd is. Je moet wat voor het pieken over hebben.
Opvoeden
De grote poort stond vanochtend open. Ondanks extra sluiting zit er zonder middenvergrendeling in de grond zoveel speling in, dat de harde wind 'm open heeft gekregen. Ik weet niet precies, wat ik als eerste deed. Of controleren dat niks gestolen was of dat alle honden en mn de pups niet waren weggelopen. Qua spullen miste niks opvallends. Wat de honden betrof kwam de een na de ander me tegemoet vanuit de de tuinkamer. Iedereen aanwezig muv .... Prada.
Die opdonder was er vandoor. Niet zo vreemd als ze anders al elk moment, dat je niet oplet, aangrijpt om er tussen uit te glippen. Groepsgedrag werkt in deze dus duidelijk niet, terwijl het op andere momenten een stevige katalysator is van mn ongewenst gedrag. Gelukkig verscheen de dame snel, toen ik met de rest aan de wandel ging en liet ze zich gewillig aanlijnen. (Zucht van verlichting)
Met dat groepsgedoe moet ik iets. Als ze er allemaal liever, leuker en volgzamer door zouden worden, was het niet zo'n probleem. Helaas worden ze er baldadiger en onhandelbaar door en dat maakt hen niet bepaald populairder.
Prada inmiddels permanent aan de lijn en Flokkie al weken op het stuk door het dorp. Hij wordt echter steeds vervelender en ik weet niet precies waaraan dat ligt. Het lijkt erop, dat hij zich beperkt voelt tov de vent van Lady. Wat die doet wil Flokkie ook en omdat hij er niet achteraan kan (lijn) wordt ie helemaal wild. Vooralsnog geen middel gevonden om dat te ontzenuwen. Dus een hoop geblaf en gejank, bijval van Prada, etc. Ook het internet heeft hier weinig suggesties. Vrees dat geduld en volharden de enige oplossing is. Mag hopen dat het dorp niet in opstand komt, voordat iets van resultaat zichtbaar wordt.
Die opdonder was er vandoor. Niet zo vreemd als ze anders al elk moment, dat je niet oplet, aangrijpt om er tussen uit te glippen. Groepsgedrag werkt in deze dus duidelijk niet, terwijl het op andere momenten een stevige katalysator is van mn ongewenst gedrag. Gelukkig verscheen de dame snel, toen ik met de rest aan de wandel ging en liet ze zich gewillig aanlijnen. (Zucht van verlichting)
Met dat groepsgedoe moet ik iets. Als ze er allemaal liever, leuker en volgzamer door zouden worden, was het niet zo'n probleem. Helaas worden ze er baldadiger en onhandelbaar door en dat maakt hen niet bepaald populairder.
Prada inmiddels permanent aan de lijn en Flokkie al weken op het stuk door het dorp. Hij wordt echter steeds vervelender en ik weet niet precies waaraan dat ligt. Het lijkt erop, dat hij zich beperkt voelt tov de vent van Lady. Wat die doet wil Flokkie ook en omdat hij er niet achteraan kan (lijn) wordt ie helemaal wild. Vooralsnog geen middel gevonden om dat te ontzenuwen. Dus een hoop geblaf en gejank, bijval van Prada, etc. Ook het internet heeft hier weinig suggesties. Vrees dat geduld en volharden de enige oplossing is. Mag hopen dat het dorp niet in opstand komt, voordat iets van resultaat zichtbaar wordt.
Bestelling?
Voila .... sneeuw! Net benoemd, direct gekregen. Ok, d'r is een nachtje overheen gegaan en het resultaat vereist ook enig inbeeldingsvermogen, maar de eerste sneeuw is gevallen.
zondag 29 oktober 2017
Verschuivingen
Dreigende wolkpartijen jagen langs het zwerk. Het zou zo in een horrorfilm passen of in het spel dat me nu al ruim 40 uur van andere zaken af heeft gehouden. Het is echter simpele realiteit. De wind jaagt de wolken over Coves richting Agnita. Volgens mij is dat noordwest als richting waaruit de dreigende taferelen aangewaaid komen. Vooralsnog geen neerslag en dat mag van mij zo blijven. Blijf daar geen fan van na eerdere Franse ervaringen met metereologisch spierballen gerol.
De zondag (en dus het weekeinde) is bijna achter de rug. Ff vergeten dat ik de honden eerder moet uitlaten wil ik rustig een rondje kunnen maken en ze ook op afstand kunnen zien. Klok verzet, winter definitief gesetteld. Het is nu enkel wachten op sneeuw en ijs. Komende twee weken staat nog heel redelijk weer in de planning. Komt mij goed uit.
Het spel zakt op de lijst der aantrekkelijke tijdsverspillingen. Ik heb het eigenlijk wel gezien. Een beetje teveel van hetzelfde om de uitdaging echt spannend te houden. Dat gehak, en het schieten mocht je over kogels beschikken, is niet eens zozeer het probleem. Wel dat het iedere keer weer je pad kruist, als je ff denkt het rustigere vaarwater gevonden te hebben. Misschien weer een paar stappen terug, zoals ik al eerder heb gedaan. Van een 4-tal niveau's weet ik weer, wat de bedoeling is en in principe ook waar, alleen in de herhaling dan iets minder slagersvakwerk en me meer concentreren op de alternatieve scenario's. De druk van het alsmaar vooruitgang willen boeken een beetje de kop indrukken.
De zondag (en dus het weekeinde) is bijna achter de rug. Ff vergeten dat ik de honden eerder moet uitlaten wil ik rustig een rondje kunnen maken en ze ook op afstand kunnen zien. Klok verzet, winter definitief gesetteld. Het is nu enkel wachten op sneeuw en ijs. Komende twee weken staat nog heel redelijk weer in de planning. Komt mij goed uit.
Het spel zakt op de lijst der aantrekkelijke tijdsverspillingen. Ik heb het eigenlijk wel gezien. Een beetje teveel van hetzelfde om de uitdaging echt spannend te houden. Dat gehak, en het schieten mocht je over kogels beschikken, is niet eens zozeer het probleem. Wel dat het iedere keer weer je pad kruist, als je ff denkt het rustigere vaarwater gevonden te hebben. Misschien weer een paar stappen terug, zoals ik al eerder heb gedaan. Van een 4-tal niveau's weet ik weer, wat de bedoeling is en in principe ook waar, alleen in de herhaling dan iets minder slagersvakwerk en me meer concentreren op de alternatieve scenario's. De druk van het alsmaar vooruitgang willen boeken een beetje de kop indrukken.
Spelbeïnvloeding
Als ik zo door het huis loop en om me heen kijk, lijkt het verdacht veel op de rommelige scenerieën in de kamers van de verlaten huizen in Dishonored_2, waar je doorheen moet sluipen opzoek naar spul wat van waarde is. En als dan Sissi nog in een ooghoek voorbij schiet is mijn persoonlijke game setting voor de fractie van het ogenblik compleet.
Stapels papieren, gebruikte maar niet opgeruimde spullen, zelfs in onbruik geraakte zooi, vaatwerk, pannen, etenswaren, etc. Gelukkig ontbreken de rondlopende ratten. Een hedendaagse keuken met futuristisch middeleeuws aandoende aankleding. Vreemd genoeg verdraait je blik de kleuren van het geheel in het stramien van het spel, waar je na een uur of wat weer net uit ontwaakt bent.
Volgens mij doe je er goed aan om dit soort game-werelden niet met een VR-bril op te spelen. Volgens mij ben je dan helemaal van het padje af, letterlijk van de wereld. Als ik nu mijn ogen sluit zijn het al spelachtige beelden, die aan mijn geestesoog voorbij trekken en soms duik ik weg als op mijn spel-alias wordt geschoten, laat staan als ik ook nog eens het idee zou hebben, dat ik midden in het digitale gebeuren sta. Dan mag je wel de isoleer afhuren in een psychiatrische inrichting. Leeg en mijn anti-verwondingswanden ipv van het volgestouwde rommelhok waar mijn Pc nu staat.
Nog ff zien of ik verder kom. Eigenlijk is dat niet zo'n punt. De moeilijkheid zit 'm in het uitschakelen van wie me in de weg loopt zonder hem of haar te doorzeven, aan mijn sabel te rijgen of in de lucht te blazen. Deze speldoorgang gaat volgens mij niet de fraaiste in de geschiedenis van het spel worden.
Stapels papieren, gebruikte maar niet opgeruimde spullen, zelfs in onbruik geraakte zooi, vaatwerk, pannen, etenswaren, etc. Gelukkig ontbreken de rondlopende ratten. Een hedendaagse keuken met futuristisch middeleeuws aandoende aankleding. Vreemd genoeg verdraait je blik de kleuren van het geheel in het stramien van het spel, waar je na een uur of wat weer net uit ontwaakt bent.
Volgens mij doe je er goed aan om dit soort game-werelden niet met een VR-bril op te spelen. Volgens mij ben je dan helemaal van het padje af, letterlijk van de wereld. Als ik nu mijn ogen sluit zijn het al spelachtige beelden, die aan mijn geestesoog voorbij trekken en soms duik ik weg als op mijn spel-alias wordt geschoten, laat staan als ik ook nog eens het idee zou hebben, dat ik midden in het digitale gebeuren sta. Dan mag je wel de isoleer afhuren in een psychiatrische inrichting. Leeg en mijn anti-verwondingswanden ipv van het volgestouwde rommelhok waar mijn Pc nu staat.
Nog ff zien of ik verder kom. Eigenlijk is dat niet zo'n punt. De moeilijkheid zit 'm in het uitschakelen van wie me in de weg loopt zonder hem of haar te doorzeven, aan mijn sabel te rijgen of in de lucht te blazen. Deze speldoorgang gaat volgens mij niet de fraaiste in de geschiedenis van het spel worden.
zaterdag 28 oktober 2017
Déja-vu
Een beetje raar misschien maar vandaag voor mijn gevoel voor het eerst sinds mijn aanwezigheid in Roemenië iets wat een 'normale zaterdag' zou mogen heten. Mijn nek ff buiten beschouwing gelaten. Ietsje later op dan de rest van de week. Langzaam wakker geworden. Late lunch. Boodschappen gedaan voor de maaltijd van morgen en me weer overgegeven aan het genot van ontbrekende verplichtingen.
In Utrecht zou ik dan ergens in de loop van de middag richting stadhuis zijn gelopen, een paar bekenden hebben getroffen en afhankelijk van de periode waar we het over hebben op tijd huiswaarts zijn gekeerd om te koken of de nacht ingedoken zijn om tegen het ochtendgloren mijn bed op te zoeken.
In Frankrijk was zaterdag de wisseldag, was je druk met schoonmaken na het vertrek van oude gasten en moest je aanwezig zijn voor de ontvangst van de nieuwe lading. In het seizoen dan wel te verstaan, maar dat liep al gauw van begin april tot eind oktober. De rest van het jaar staat me de zaterdag niet zo bij. Ging ie op in de afwisseling van dag en nacht zonder specifieke benoeming.
Vandaag heb ik me met honden en heksen bezig gehouden. Opvoedend en vernietigend. Maar dat is niet het normale doen. De rest komt dichterbij wat hier 'normaal' zouden kunnen worden. Zaterdagmiddag is in Roemenië een dooie boel, de winkelcentra uitgezonderd. In de stadscentra sluiten de winkels om 14:00 en kun je een uur later in Agnita maar ook Sibiu zonder problemen een kanon afvuren in de hoofdstraat dan wel het voetgangersdeel van de stad. Bedenk me nu pas, dat dat ws de reden is waarom er in Sibiu zoveel weekendactiviteiten zijn. Soms wordt de ene tent op de Piata Mare opgebouwd voordat de ander afgebroken is.
Maar weekend dus. Ook die stap is weer gemaakt.
In Utrecht zou ik dan ergens in de loop van de middag richting stadhuis zijn gelopen, een paar bekenden hebben getroffen en afhankelijk van de periode waar we het over hebben op tijd huiswaarts zijn gekeerd om te koken of de nacht ingedoken zijn om tegen het ochtendgloren mijn bed op te zoeken.
In Frankrijk was zaterdag de wisseldag, was je druk met schoonmaken na het vertrek van oude gasten en moest je aanwezig zijn voor de ontvangst van de nieuwe lading. In het seizoen dan wel te verstaan, maar dat liep al gauw van begin april tot eind oktober. De rest van het jaar staat me de zaterdag niet zo bij. Ging ie op in de afwisseling van dag en nacht zonder specifieke benoeming.
Vandaag heb ik me met honden en heksen bezig gehouden. Opvoedend en vernietigend. Maar dat is niet het normale doen. De rest komt dichterbij wat hier 'normaal' zouden kunnen worden. Zaterdagmiddag is in Roemenië een dooie boel, de winkelcentra uitgezonderd. In de stadscentra sluiten de winkels om 14:00 en kun je een uur later in Agnita maar ook Sibiu zonder problemen een kanon afvuren in de hoofdstraat dan wel het voetgangersdeel van de stad. Bedenk me nu pas, dat dat ws de reden is waarom er in Sibiu zoveel weekendactiviteiten zijn. Soms wordt de ene tent op de Piata Mare opgebouwd voordat de ander afgebroken is.
Maar weekend dus. Ook die stap is weer gemaakt.
Uitgaan
Met heksen te maken krijgen en die ook nog 'non- lethal' uitgeschakeld moeten zien krijgen. En dat op een zaterdagavond. Is bijna zoiets om als man in een disco voor lesbiennes een vrouw te versieren. Om in de zaterdagavondse sferen te blijven hangen. Dat laten we maar even voor wat het is. Het heeft me al een 'eeuwigheid' gekost om ten koste van een berg onbedoelde lijken tenminste een beetje in de buurt te komen van waar ik moet zijn. 'Zijn' dus en dat staat verre van wat gedaan moet worden. Heerlijk die onmogelijkheden, maar ook wel simpel, als je vaker uit de dood kunt herrijzen dan Methusalem aan jaren in zijn leven kapot heeft geslagen.
Pas op de plaats. Het herstel van mijn nekblessure niet moedwillig frustreren. D'r is meer werk te doen dan een fictief koninkrijk redden uit de klauwen van een vermeend familielid, dat, als ik het inmiddels goed begrijp, uit de dood is herrezen. Niet bijbels maar wetenschappelijk onderbouwt. De ultieme tegenstander is dus een onsterfelijke dame. Mag me op een einde verheugen, dat de onmogelijkheid van de rest van het spel met gemak gaat overtreffen.
Wat is nou leuker? Een boek lezen of je door een computerspel heen worstelen? Een boek, en ik lees dan nooit thrillers, is een stuk ontspannener en heeft verder als voordeel dat het verloop van begin tot eind door de schrijver ineen is gewrocht. Je hoeft het slecht tot je te nemen en je er niet letterlijk doorheen te slaan. Het computerspel dwingt je tot actieve deeelname en in de tegenwoordige versies is het soort eind afhankelijk van de manier, waarop je je door het spel heen gewerkt hebt. Die actievere kant heeft wel wat zonder het boek in de schaduw te kunnen duwen, maar bij een volgend spel graag iets minder slagerwerk. Zoeken geen bezwaar en puzzelen is prettiger.
Pas op de plaats. Het herstel van mijn nekblessure niet moedwillig frustreren. D'r is meer werk te doen dan een fictief koninkrijk redden uit de klauwen van een vermeend familielid, dat, als ik het inmiddels goed begrijp, uit de dood is herrezen. Niet bijbels maar wetenschappelijk onderbouwt. De ultieme tegenstander is dus een onsterfelijke dame. Mag me op een einde verheugen, dat de onmogelijkheid van de rest van het spel met gemak gaat overtreffen.
Wat is nou leuker? Een boek lezen of je door een computerspel heen worstelen? Een boek, en ik lees dan nooit thrillers, is een stuk ontspannener en heeft verder als voordeel dat het verloop van begin tot eind door de schrijver ineen is gewrocht. Je hoeft het slecht tot je te nemen en je er niet letterlijk doorheen te slaan. Het computerspel dwingt je tot actieve deeelname en in de tegenwoordige versies is het soort eind afhankelijk van de manier, waarop je je door het spel heen gewerkt hebt. Die actievere kant heeft wel wat zonder het boek in de schaduw te kunnen duwen, maar bij een volgend spel graag iets minder slagerwerk. Zoeken geen bezwaar en puzzelen is prettiger.
Stijfheid
Geen verkeerde nacht. Een extra pijnsatiller en een dosis kalmering in het kader van de spierontspanning heeft gewerkt. Het probleem trekt zich inmiddels terug op de kern(en). Het is allemaal nog stijf en bewegen doe je niet voor je plezier, maar het draaibereik is ietsje groter dan gisteren. Ach, ach, ach.
Pijn is niet prettig maar de beperking van je mogelijkheden, en zeker dat deel wat je gewend bent te gebruiken, is vele malen vervelender. Het idee van ouder worden is ook minder erg dan het bijkomende effect van minder soepel, minder snel, minder lang en minder ver door het leven te kunnen gaan naarmate de tijd voortschrijdt. Een voorproefje van wat me, hoewel waarschijnlijk op minder pijnlijke wijze, te wachten staat?
Gelukkig is het weekend. Hoef niks, moet niks. Kan mijn nek me twee dagen dwars zitten zonder al teveel consequenties. Beetje klooien in de keuken. Wasmachine aan het werk zetten. Dat soort zaken of ook niet.
Pijn is niet prettig maar de beperking van je mogelijkheden, en zeker dat deel wat je gewend bent te gebruiken, is vele malen vervelender. Het idee van ouder worden is ook minder erg dan het bijkomende effect van minder soepel, minder snel, minder lang en minder ver door het leven te kunnen gaan naarmate de tijd voortschrijdt. Een voorproefje van wat me, hoewel waarschijnlijk op minder pijnlijke wijze, te wachten staat?
Gelukkig is het weekend. Hoef niks, moet niks. Kan mijn nek me twee dagen dwars zitten zonder al teveel consequenties. Beetje klooien in de keuken. Wasmachine aan het werk zetten. Dat soort zaken of ook niet.
Toppunt
September overtroffen en nog twee dagen te gaan.
Dat gaat door de tweeduizend.
Hoi, hoi, hoi èn shit.
Het statistiekoverzicht, x-as met de jaren en pageviews op de y-as werd met het passeren van de 1000-lijn met de helft ineengedrukt. Eerst was het 500 en 1000, vervolgens 1000 en 2000 en nu zal het iets worden van 2000 en 4000, schat ik zo in, zonder dat het plaatje groter wordt.
Wat nu op het punt staat om door het plafond heen te gaan, is straks nog maar een piekje tot halverwege het beeld, de vorige piek een uitstulpingkje van niks en de rest een bijna rechtgetrokken lijn. Zo gaat dat met prestaties, met het altijd streven naar meer.
Dat gaat door de tweeduizend.
Hoi, hoi, hoi èn shit.
Het statistiekoverzicht, x-as met de jaren en pageviews op de y-as werd met het passeren van de 1000-lijn met de helft ineengedrukt. Eerst was het 500 en 1000, vervolgens 1000 en 2000 en nu zal het iets worden van 2000 en 4000, schat ik zo in, zonder dat het plaatje groter wordt.
Wat nu op het punt staat om door het plafond heen te gaan, is straks nog maar een piekje tot halverwege het beeld, de vorige piek een uitstulpingkje van niks en de rest een bijna rechtgetrokken lijn. Zo gaat dat met prestaties, met het altijd streven naar meer.
vrijdag 27 oktober 2017
Samenleven
Tijd voor de honden. De avondronde. Ff het dorp wakker schudden dank al die erfbewakers, die zonodig vanachter hun dik houten poort of metalen variant tegen mijn clubje viervoeters tekeer meent te moeten gaan en natuurlijk van repliek worden gediend. Bodywarmer, sjaal vanwege de nek en naar buiten..... Het dorp komt vanavond goed weg. Het plenst dat het niet mooi is. Raar dat ik dat niet opgemerkt heb. Schijnbaar helemaal in het spel opgegaan.
Binnendoor naar de tuinkamer en met mij kwam de vent van Lady binnen. Die lag op het bordes voor de ingang van het huis. Hoewel iedereen lag, was het ongewoon druk. Acht honden!! Lady was de afgelopen dagen al regelmatig in de schuur te vinden en nu na de middagwandeling niet meer vertrokken. Eén grote hond, 3 middelgrote honden, 2 teckels en twee jonkies. Ik weet niet of ik hier zo blij van wordt. Twee leek me altijd een mooi compromis qua gedeelde gezelligheid, zowel met mij als onderling.
Maar typisch, dat hier zo in alle rust bij elkaar ligt, wat buiten nou niet uitblinkt in verdraagzaamheid. Is natuurlijk ook een kwestie van twee kanten en mijn corrigerende werken als mn Flokkie en de herderachtig een wedstrijdje in grommen beginnen. Buiten ontmoeten de honden enkel vijandigheid. Van de andere honden die hun huis en hof verdedigen maar ook van de mensen, die werkelijk niks anders kennen dan het verjagen van honden.
Er is maar één woord wat je steeds weer en bijna uitsluitend en alleen hoort en dat is "Tsiba". Iets van "wegwezen" en alles wat je in dat kader ook maar kunt bedenken. Soms hoor je "acasa" (naar huis, naar binnen) of "gata" (genoeg). Maar het is in 99,iets van de gevallen steeds dat "tsiba". Een hond moet dus vooral weg, maar dan ook overal. Da's een beetje moeilijk toch? Bovendien geeft het de hond niks en zal hij dus alles blijven doen, wat hij doet/gewend is te doen, totdat het woord weer valt en hij verderop of later van voren af aan begint. Is niet de oplossing dus. Maar ik vrees, dat je dat de honden eerder aan het verstand hebt gebracht, dan wat hier op twee benen rondloopt muv de kippen.
Binnendoor naar de tuinkamer en met mij kwam de vent van Lady binnen. Die lag op het bordes voor de ingang van het huis. Hoewel iedereen lag, was het ongewoon druk. Acht honden!! Lady was de afgelopen dagen al regelmatig in de schuur te vinden en nu na de middagwandeling niet meer vertrokken. Eén grote hond, 3 middelgrote honden, 2 teckels en twee jonkies. Ik weet niet of ik hier zo blij van wordt. Twee leek me altijd een mooi compromis qua gedeelde gezelligheid, zowel met mij als onderling.
Maar typisch, dat hier zo in alle rust bij elkaar ligt, wat buiten nou niet uitblinkt in verdraagzaamheid. Is natuurlijk ook een kwestie van twee kanten en mijn corrigerende werken als mn Flokkie en de herderachtig een wedstrijdje in grommen beginnen. Buiten ontmoeten de honden enkel vijandigheid. Van de andere honden die hun huis en hof verdedigen maar ook van de mensen, die werkelijk niks anders kennen dan het verjagen van honden.
Er is maar één woord wat je steeds weer en bijna uitsluitend en alleen hoort en dat is "Tsiba". Iets van "wegwezen" en alles wat je in dat kader ook maar kunt bedenken. Soms hoor je "acasa" (naar huis, naar binnen) of "gata" (genoeg). Maar het is in 99,iets van de gevallen steeds dat "tsiba". Een hond moet dus vooral weg, maar dan ook overal. Da's een beetje moeilijk toch? Bovendien geeft het de hond niks en zal hij dus alles blijven doen, wat hij doet/gewend is te doen, totdat het woord weer valt en hij verderop of later van voren af aan begint. Is niet de oplossing dus. Maar ik vrees, dat je dat de honden eerder aan het verstand hebt gebracht, dan wat hier op twee benen rondloopt muv de kippen.
Gegeven
Ondanks alles heeft de keuken een stevige stap in de goede richting gemaakt. Straks verder. Misschien. Hopelijk. Wie weet. We zien wel. Voor een hoop aangeslibt spul moet plek worden gevonden. Herschikken dus en dat het liefst zonder dat het een voortzetting van een stoelendans wordt. Ik zal niet op de details ingaan, maar als je weet, dat een deel van de lopende administratie in een van de beide ovens ligt, geeft dat een aardig idee van wat me wacht.
De papieren komen van de eetkamertafel waar de laptop tot voor kort stond. Afgehandeld spul, dat nog geen afstelplek heeft gevonden. Niet in de laatste plaats omdat het mijn kamer aan vorm ontbreekt cq meer inhoud heeft dan plek daar voor. Zo is stap voor stap alles weer met alles verweven. Keuken, eet- , ontvangstkamer, mijn hok maar ook het nog af te werken gastenverblijf. We hebben het lang schoon/leeg weten te houden, maar inmiddels kun je nauwelijk meer naar binnen.
Er slepen ook inmiddels alweer zaken, waar bedrijven of instanties zich voor de domme houden en dus weer achteraangehold moet worden en, ach, laat ik het niet hebben over wat ik liever zou doen en voor de zoveelste keer niet aan toekom of de noodzakelijke ruimte niet weet te creëren. Tuin. Wat is dat? Kranten stapelen weer. Ik zou wel naar bed willen. Maar met die nek ....
De papieren komen van de eetkamertafel waar de laptop tot voor kort stond. Afgehandeld spul, dat nog geen afstelplek heeft gevonden. Niet in de laatste plaats omdat het mijn kamer aan vorm ontbreekt cq meer inhoud heeft dan plek daar voor. Zo is stap voor stap alles weer met alles verweven. Keuken, eet- , ontvangstkamer, mijn hok maar ook het nog af te werken gastenverblijf. We hebben het lang schoon/leeg weten te houden, maar inmiddels kun je nauwelijk meer naar binnen.
Er slepen ook inmiddels alweer zaken, waar bedrijven of instanties zich voor de domme houden en dus weer achteraangehold moet worden en, ach, laat ik het niet hebben over wat ik liever zou doen en voor de zoveelste keer niet aan toekom of de noodzakelijke ruimte niet weet te creëren. Tuin. Wat is dat? Kranten stapelen weer. Ik zou wel naar bed willen. Maar met die nek ....
Pijnlijk
Nekkramp zal het niet zijn. Dat is teveel eer. De kramp in de nek is er niet minder om en vannacht, zoals verwacht, ook niet minder geworden. Sterker nog: integendeel. Er moet blijkbaar altijd iets dwarsliggen als het in z'n algemeenheid gezien best aardig gaat, Helmaal uit het niets is het niet gekomen. Wel vaker last van de spieren in mijn nek, mn links. Verder dan irritatie, een beetje wrijven in de ochtend en het verder vergeten in de loop van de dag gaat het niet. Ging het niet!
Gisterochtend was het weinig vrolijk naast het bed stappen. De basale bewegingen van het hoofd waren zonder pijnscheuten niet mogelijk, zo überhaupt al bewogen kon worden. Op - neer maar deels, rechts idem maar draaien naar links zat er niet in. Heb aardig wat beroerde nachten achter de rug, maar deze zit zeker in de top tien als het niet op het podium is. Liggen zonder je nekspieren te belasten is blijkbaar onmogelijk. Alle houdingen geprobeerd. Met kussen, zonder kussen, met meerdere kussen, met kussen in mijn rug ipv onder mijn hoofd, etc. Tegen de ochtend was er ineens een houding met beduidend minder nekbelasting. Of was ik gewoon te moe om er nog verder mee bezig te zijn. In elk geval alsnog in slaap gevallen.
Wat gisteren vervelend was maar niet onoverkomelijk ging vanochtend slecht met de grootse moeite en inventieve standjes of ouderwetse handelingen. Zoiets als de mond naar de kraan brengen was schier ondoenlijk. Een beker moeten halen om het water naar de mond te brengen.
Deze startperikelen doorstaan. moesten de honden gedaan. Gisteren al gemerkt, dat plotseling aan de lijn trekken van Prada mede een oorzaak van de nektoestand kon zijn of de nek in de huidige toestand absoluut geen goed doet, want de oorzaak ligt, denk ik, heel ergens anders. Teveel omgekeken naar andere vrouwen? Nee, me te zeer opgefokt, vrees ik, bij het hakken en knallen op de Pc de eerste twee avonden. Enthousiasme is dus ook weer niet alles.
Gisterochtend was het weinig vrolijk naast het bed stappen. De basale bewegingen van het hoofd waren zonder pijnscheuten niet mogelijk, zo überhaupt al bewogen kon worden. Op - neer maar deels, rechts idem maar draaien naar links zat er niet in. Heb aardig wat beroerde nachten achter de rug, maar deze zit zeker in de top tien als het niet op het podium is. Liggen zonder je nekspieren te belasten is blijkbaar onmogelijk. Alle houdingen geprobeerd. Met kussen, zonder kussen, met meerdere kussen, met kussen in mijn rug ipv onder mijn hoofd, etc. Tegen de ochtend was er ineens een houding met beduidend minder nekbelasting. Of was ik gewoon te moe om er nog verder mee bezig te zijn. In elk geval alsnog in slaap gevallen.
Wat gisteren vervelend was maar niet onoverkomelijk ging vanochtend slecht met de grootse moeite en inventieve standjes of ouderwetse handelingen. Zoiets als de mond naar de kraan brengen was schier ondoenlijk. Een beker moeten halen om het water naar de mond te brengen.
Deze startperikelen doorstaan. moesten de honden gedaan. Gisteren al gemerkt, dat plotseling aan de lijn trekken van Prada mede een oorzaak van de nektoestand kon zijn of de nek in de huidige toestand absoluut geen goed doet, want de oorzaak ligt, denk ik, heel ergens anders. Teveel omgekeken naar andere vrouwen? Nee, me te zeer opgefokt, vrees ik, bij het hakken en knallen op de Pc de eerste twee avonden. Enthousiasme is dus ook weer niet alles.
donderdag 26 oktober 2017
Gehaald!
Dag doorgeworsteld. Nu hopen dat de nacht wonderen verricht. Vrees dat het met wonderen echter net zo gaat als met de werkelijkheidswaarde van dromen. Morgen weten we meer.
woensdag 25 oktober 2017
Berusten
Het gaat traag. Ik ben traag. Langzaam maar voorwaarts. Het normale leven krijgt weer ruimte, neemt 'm nauwelijks. Het is trekken en duwen van twee kanten. Vanuit het idee 'iedere dag iets' mag ik niet klagen. Wijn van afgelopen jaar is eindelijk in de fles terecht gekomen en de laatste rondslingerende Metro-inkopen hebben een plek gekregen. De afwas daarentegen bedelt om aandacht. Het aanrecht kreunt en steunt onder de last van de vuile vaat.
Voor echte vrijheid qua dagelijkse doen en laten moet je alleen wonen, in je eentje zijn en het liefst natuurlijk op dat onbewoonde eiland met die goede internetverbinding en de wekelijkse passage van een Metro-boot. Ondersneeuwen in je eigen rommel kun je, zoals de omschrijving, aangeeft alleen jezelf aandoen. Een spanningsveld waar ik het trouwens zelf ben, die de problemen maakt. Mariana is daar wonderwel stoïcijns in. Niet zo vreemd, als je bedenkt hoe het leven ooit in 24 zijn gang ging en mn dan in de multifunctionele kamer waar Mariana feitelijk de dagen met haar moeder deelde. De keuken-/eet-/slaap-/doucheruimte, waarin ook de kuikens hun eerste weken verbrachten. De afwas en het verschonen van het bed waren daar 'minor details'.
Maar goed, ik heb me deze keer niet uit het lood geslagen of anderszins de touwtjes uit de handen laten glippen. Het is wel aan mij om weer terug op de rails te komen. En dat lukt ook wel. Genoeg ervaring mee. Het zou alleen wat sneller mogen. Schijnbaar denkt een meerderheid van mijn veelvoudige ik's daar anders over. Weet je wat? Ik zie het wel. Wanneer? Natuurlijk morgen. Wanneer anders?
Voor echte vrijheid qua dagelijkse doen en laten moet je alleen wonen, in je eentje zijn en het liefst natuurlijk op dat onbewoonde eiland met die goede internetverbinding en de wekelijkse passage van een Metro-boot. Ondersneeuwen in je eigen rommel kun je, zoals de omschrijving, aangeeft alleen jezelf aandoen. Een spanningsveld waar ik het trouwens zelf ben, die de problemen maakt. Mariana is daar wonderwel stoïcijns in. Niet zo vreemd, als je bedenkt hoe het leven ooit in 24 zijn gang ging en mn dan in de multifunctionele kamer waar Mariana feitelijk de dagen met haar moeder deelde. De keuken-/eet-/slaap-/doucheruimte, waarin ook de kuikens hun eerste weken verbrachten. De afwas en het verschonen van het bed waren daar 'minor details'.
Maar goed, ik heb me deze keer niet uit het lood geslagen of anderszins de touwtjes uit de handen laten glippen. Het is wel aan mij om weer terug op de rails te komen. En dat lukt ook wel. Genoeg ervaring mee. Het zou alleen wat sneller mogen. Schijnbaar denkt een meerderheid van mijn veelvoudige ik's daar anders over. Weet je wat? Ik zie het wel. Wanneer? Natuurlijk morgen. Wanneer anders?
Ontnuchteren
Vrij naar "Handige vuistregels voor verwarrende tijden"
(Door @Van Rossem, 24-10-17, GeenStijl)
Culturele Inquisitie! Publieke podia vullen zich met beroepsdrammers, professionele slachtoffers, kwetSJW's en aanverwante aanmatigende aarsgaten die met invalide argumenten hun eigen incompetentie om wat van hun leven te maken op anderen afschuiven.
We zitten dringend verlegen om een beetje verzet tegen zoveel regressie & repressie maar ja, gezond verstand is fascisme dus wat mag je eigenlijk nog wél? Hier, grijp je vast aan deze bundeling van onze beste stijlloze tips. Doe er je voordeel mee, of niet, maar laat je vooral niet gek maken. Kijk eens uit het raam. Hysterie is echt nog altijd de uitzondering. Hier wat suggesties om het van je af te laten glijden. Tip 1: Zie maar.
Flirten is geen seksisme. Eet nooit dürüm van 2,50 of pizza’s onder de 5 piek. Neem pakketjes aan voor je buren, maar voel je niet verplicht om naar de straatbarbecue te gaan. Slavernij is niet jouw schuld. Spaar voor regendagen. De vrije markt is niet heilig maar subsidie is meestal wel een zwaktebod.
Gebedsruimtes horen niet op een universiteit of op de werkvloer, zeker niet in een bibliotheek en ook niet in een gemeentehuis. Hooguit op een luchthaven. Drink wijn na bier of andersom, maar niet door elkaar. Zoek alternatieve mediageluiden. Vraag je niet altijd alles af. De bestseller top-10 bestaat voor 90 procent uit rotzooi.
Luister naar muziek uit de sixties. Uiterlijke kenmerken zijn de eerste trigger bij een confrontatie. Dat maakt een sneer niet meteen racisme, een botte opmerking geen discriminatie en een lompe quote geen vrouwenhaat. Slechte grappen zijn alleen dat: slechte grappen. Je bent niet bijzonder, alleen voor je moeder.
Slaap uit. Lees kranten maar geloof niet alles wat je in de krant leest. Kijk zo min mogelijk televisie. Staar gerust naar goeie borsten maar hou je ongevraagde complimentjes lekker voor je. Zwarte Piet is geen racisme maar van een beetje aanpassen gaat ook niemand dood. Koop alleen eieren met code nul. Vermijd toneelschooldocenten. De meeste toneelschoolscholieren trouwens ook.
Beoordeel mensen niet op hun huidskleur of geslacht. Ga niet mee in het denken van mensen die dat wel doen, het is een race naar de bodem. Democratie is geen speeltje van de elite. Eis hem op, of raak hem voorgoed kwijt. De vrijheid van meningsuiting is ook bedoeld om goedkope verontwaardiging te kotsen over mensen die hun meningsuiting vrij gebruiken.
Columns en cartoons die niet schuren of scherpslijpen, zijn zinloos. Ook politici staan primair in dienst van zichzelf. Hun best interest is zelden het jouwe. Een beetje fatshamen is niet fout, overgewicht is uitermate ongezond. Groet je kassière. En doe die telefoon weg. Wees ongeduldig maar erger je niet aan bejaarden. Settle for less als het minder gedoe geeft. Niet alles is een wedstrijd maar blijf geen eeuwige toeschouwer. Verwar de EU niet met democratie.
Vrijheid van geest is het allerhoogste. Alles is bespreekbaar. Niets is uitgesloten. Uiteindelijk komt altijd alles goed. What’s right is right. Een betegelde voortuin is geen milieumisdaad maar een kwestie van persoonlijke smaak en onderhoudsgemak. Blijf van mensen af die niet door je aangeraakt willen worden. Knuppels horen in het hoenderhok. De lieve vrede geeft meestal een ijzige sfeer.
Confrontatie is de belangrijkste voorwaarde voor progressie. Een kater heb je altijd zelf verdiend. Meet met één maat. Laat je geen schuldgevoel aanpraten maar besef dat je wel schuld kan hebben. Lees eens een boek maar niet als het als verplichting voelt. Niets zo zinloos als zeuren over het weer. Islamofobie bestaat niet. Kweek meer dikke huid.
Stel hoge eisen. Let op details. Ruim je kamer op. Voor elke liter vergaarde vrijheid is minstens tien liter bloed vergoten. Zorg dat je niet rood kunt staan. Neem geen kinderen als je daar geen zin in hebt. Laat je geen schuldgevoel aanpraten door mensen die hun eigen positie louter willen verbeteren door anderen omlaag te trekken. Laat je niet uitmaken voor iets wat je niet bent. Het is OK om je ongemakkelijk te voelen bij de aanblik van boerka’s.
Leer nee zeggen. Leer nee accepteren. Zeiken over de toon is een teken van onmacht. Word af en toe goed dronken. Neem een hond maar neem dat besluit niet te licht. Onderbouw je standpunten maar accepteer geen bevraging van je moraal door mensen die zich vrienden noemen. Zie baaldagen als een beloning voor goed gedrag. Uitblinkers verdienen aanmoediging. Megatalenten mogen een beetje gek doen.
Een tweede plaats verdient geen hoofdprijs. Wees gerust een lul maar hou hem wel in je broek. Je onderbuik is een betere raadgever dan de Volkskrant. Wat je niet hebt, kun je niet uitgeven. Loop niet op eieren. Fatsoen is een variabele en geen norm.
Uit je vrijheid in vrijheid. Lees stukken waar je het niet mee eens bent. Minder Marokkanen is een legitieme wens. Net als minder voetbalhooligans en minder telefonische verkopers. Seks mag vrijblijvend zijn. Scheld gerust met ziektes als dat oplucht, maar kijk vervolgens niet raar op als toehoorders daar boos van worden.
Feminisme is alleen progressief als het een achterstand probeert weg te werken die nog niet door wetgeving wordt opgelost. Geef alleen aan goede doelen waar je zelf een goed gevoel bij hebt. Beledigd zijn is een keuze. Hou een open geest maar ken je grenzen.
Geloof gerust dat de aarde opwarmt, geloof ook dat de mens daar schuld aan heeft, maar geloof nooit dat de mens het kan tegenhouden. Religie is niet vrijgesteld van kritiek, evenmin als andere slechte ideeën. Chartaal geld is meer waard dan giraal geld. Op internet is een appel heel vaak een banaan. En andersom. Plak je webcam af. Leg je telefoon neer tijdens het rijden, ook op de fiets.
Islam is een verzameling religieuze overtuigingen die niet gevrijwaard zijn van kritiek. Altruïsme bestaat niet. Eet vlees maar denk na over de herkomst. Islam is geen vreedzame religie, noch een religie van vrede. Goed doen mag beloond worden. Laat mensen in hun waarde maar hun ideeën en overtuigingen zeker niet.
Radicale opvattingen zijn pas gevaarlijk als ze aanstekelijk werken. Reverse image search altijd alle nieuwsfoto’s. Verstand zit in het midden. Wees lief voor dieren. Kies je eigen publiek. Trap er niet in. Vegetarisch barbecueën is zinloos. Zet je fiets altijd ergens aan vast. Niets hoeft. Negeer vrijblijvend alle adviezen. We zijn je moeder niet.
Efficiënter
De zon is terug. Scheelt weer, ook al zie ik me vandaag niet of nauwelijks buiten komen. Gisteren niet verder gekomen dan het doen van boodschappen in Sibiu. Uurtje heen, uurtje terug. Dat het kilometers kost maakt me niet zoveel uit. Vaak weet ik het rijden wel te waarderen. Dat al die kilometers zoveel tijd kosten, daar begin ik me wel aan te storen.
Tijd om die Sibiu-bezoekjes een beetje te stroomlijnen. Afgelopen winterperiode kwam dat redelijk vanzelf tot stand door de massage-afspraken op vrijdag. Daar zou ik weer mee moeten beginnen. Niet vanwege het stroomlijnen, alhoewel dat natuurlijk meegenomen is, maar vanwege de meer en meer verkrampte rug. Eenmaal per week moet genoeg zijn. Het is geen St. Yrieix la Perche, waar ik in minder dan tien minuten kon zijn en in theorie incl. gedane zaken binnen een half uur weer op het thuisfront was. Lijstjes dus. Weer lijstjes. Nog meer lijstjes.
Misschien ook niet gek om nog weer eens te checken of niet in Agnita te krijgen is, waar ik nu voor naar Sibiu rij. De meer aparte zaken uit de supermarkt. Hondenvoer. Klusmaterialen. Bar. Terras. Gezelligheid cq menselijke drukte. Deels is het een kwestie van kiezen. Deels een kwestie van smaak. Voor de rest een kwestie van kwaliteit en ook voor mijn eigen lol natuurlijk. Maar 2-3 keer per week zonder bijzonderheden als verkreukelde auto's is onzin, tenzij het voor het plezier is.
Tijd om die Sibiu-bezoekjes een beetje te stroomlijnen. Afgelopen winterperiode kwam dat redelijk vanzelf tot stand door de massage-afspraken op vrijdag. Daar zou ik weer mee moeten beginnen. Niet vanwege het stroomlijnen, alhoewel dat natuurlijk meegenomen is, maar vanwege de meer en meer verkrampte rug. Eenmaal per week moet genoeg zijn. Het is geen St. Yrieix la Perche, waar ik in minder dan tien minuten kon zijn en in theorie incl. gedane zaken binnen een half uur weer op het thuisfront was. Lijstjes dus. Weer lijstjes. Nog meer lijstjes.
Misschien ook niet gek om nog weer eens te checken of niet in Agnita te krijgen is, waar ik nu voor naar Sibiu rij. De meer aparte zaken uit de supermarkt. Hondenvoer. Klusmaterialen. Bar. Terras. Gezelligheid cq menselijke drukte. Deels is het een kwestie van kiezen. Deels een kwestie van smaak. Voor de rest een kwestie van kwaliteit en ook voor mijn eigen lol natuurlijk. Maar 2-3 keer per week zonder bijzonderheden als verkreukelde auto's is onzin, tenzij het voor het plezier is.
Gespannen
Zenuwen als staalkabels, maar dan niet in de betekenis van kracht maar van spanning. Het begin van de nacht moeten besteden aan het kwijtraken van een danig opgefokt gevoel. De verleiding is groot om het op het konto van het computerspel te schrijven. Het herinnert me aan het eerste jaar na de dood van Yoland. Lege avonden, die ik mn aan het begin probeerde door te komen met het kijken van Tv-series. Ben daar redelijk snel mee gestopt en heb, maar dat terzijde, de Tv daarna nooit meer aangezet. Een simpele aflevering uit de serie Law & Order of CSI en zeker zoiets als Cold cases joegen me de stuipen op het lijf, knepen mijn strot dicht en lieten het hart op hol slaan. Lingo was net te doen.
Inmiddels kan ik daar wel weer gewoon naar kijken. Denk ik, want geprobeerd heb ik het niet. Net als bij een een hoop andere aanslagen op mijn incasseringsvermogen zullen de effecten zijn gesleten. Gesleten maar niet verdwenen. Het blijven zwakke, verzwakte plekken met moeilijk voorspelbare gevoeligheden. Dus, een eventueel heftige reactie op het gehak en gehakt worden kan ik niet uitsluiten. Hoewel ik net gisteravond teruggekeerd ben naar het begin van het spel en overnieuw ben begonnen met de intentie minder moorddadig tekeer te gaan. En ik moet zeggen, dat lukte me vrij aardig.
Om meer zekerheid te hebben over de mogelijke effecten van het spel op mijn zenuwgesteldheid kan ik er natuurlijk het best een paar dagen mee stoppen, zien of de innerlijke drukte dan wegblijft en kijken wat gebeurd, als ik het spel weer ter hand of ter toetsenbord neem. Maar ik kan natuurlijk ook gewoon doorduwen. Is de snelste manier om aan veranderingen te wennen.
Inmiddels kan ik daar wel weer gewoon naar kijken. Denk ik, want geprobeerd heb ik het niet. Net als bij een een hoop andere aanslagen op mijn incasseringsvermogen zullen de effecten zijn gesleten. Gesleten maar niet verdwenen. Het blijven zwakke, verzwakte plekken met moeilijk voorspelbare gevoeligheden. Dus, een eventueel heftige reactie op het gehak en gehakt worden kan ik niet uitsluiten. Hoewel ik net gisteravond teruggekeerd ben naar het begin van het spel en overnieuw ben begonnen met de intentie minder moorddadig tekeer te gaan. En ik moet zeggen, dat lukte me vrij aardig.
Om meer zekerheid te hebben over de mogelijke effecten van het spel op mijn zenuwgesteldheid kan ik er natuurlijk het best een paar dagen mee stoppen, zien of de innerlijke drukte dan wegblijft en kijken wat gebeurd, als ik het spel weer ter hand of ter toetsenbord neem. Maar ik kan natuurlijk ook gewoon doorduwen. Is de snelste manier om aan veranderingen te wennen.
dinsdag 24 oktober 2017
?moed
Overmoed of hoogmoed, welke vorm het is, is me niet bekend. Honds beheers ik nog steeds niet. Maar als onderkruipsel met regelmaat een 4 à 5 x groter hond uitdagen, zal je bij die grote bepaald niet in het gevlij brengen. Het is duidelijk dat de heren elkaar niet liggen, maar dat is meer regel dan uitzondering. Zeker in een dorp waar de territoria een beetje overeenkomen met de kadastrale grenzen van het huis/perceel van de baas.
Verdediging/bewaking binnenspoort is vanzelfsprekend. Liggen ze aan de buitenkant betekent dat niet, dat je ineens zonder problemen mag passeren. Zeker niet als hond zijnde. Soms, zoals bij Iancu (24) kan het beheersgebied wat ruimer liggen, dank afwezigheid van buurhonden (leegstaande huizen) of hun ondergeschiktheid.
Lady's vriend mag graag onder de poort van het betreffende hondje door blaffen. Vooral op de avondronde. Zit de mini met hoge bol buiten loopt ie met regelmaat voorbij via de andere kant van de weg. Het hangt ook weer deels van het groepsgedrag af. Ook Flokkie heeft het niet op de miniatuurversie van een herderachtige. Die loopt echter in het dorp aan de lijn en kan ik redelijk controleren. De andere niet en vanmiddag had ie dus geen zin om het kleintje te negeren.
Zoals al vaker gezegd zien twee vechtende honden meestal erger uit dan het is, maar het is simpelweg niet wat ik wil. Wat de aanleiding was en wie is begonnen heb ik niet gezien. De vrouw van het huis, waarvoor ze elkaar in de haren vlogen, schoot naar buiten en gilde ze uit elkaar, voordat ik erbij was. Natuurlijk heeft de grote het dan gedaan. Niks gezien, maar wel direct een mening paraat hebben. Zo hou je de dorpsroddel levend.
Verdediging/bewaking binnenspoort is vanzelfsprekend. Liggen ze aan de buitenkant betekent dat niet, dat je ineens zonder problemen mag passeren. Zeker niet als hond zijnde. Soms, zoals bij Iancu (24) kan het beheersgebied wat ruimer liggen, dank afwezigheid van buurhonden (leegstaande huizen) of hun ondergeschiktheid.
Lady's vriend mag graag onder de poort van het betreffende hondje door blaffen. Vooral op de avondronde. Zit de mini met hoge bol buiten loopt ie met regelmaat voorbij via de andere kant van de weg. Het hangt ook weer deels van het groepsgedrag af. Ook Flokkie heeft het niet op de miniatuurversie van een herderachtige. Die loopt echter in het dorp aan de lijn en kan ik redelijk controleren. De andere niet en vanmiddag had ie dus geen zin om het kleintje te negeren.
Zoals al vaker gezegd zien twee vechtende honden meestal erger uit dan het is, maar het is simpelweg niet wat ik wil. Wat de aanleiding was en wie is begonnen heb ik niet gezien. De vrouw van het huis, waarvoor ze elkaar in de haren vlogen, schoot naar buiten en gilde ze uit elkaar, voordat ik erbij was. Natuurlijk heeft de grote het dan gedaan. Niks gezien, maar wel direct een mening paraat hebben. Zo hou je de dorpsroddel levend.
Dagtaak
De afwas schreeuwt om gedaan te worden. Een deel van de Metro-inkopen heeft nog geen plek gevonden. Hondenvoer raakt op en -erger- geen melk meer voor in de koffie. Genoeg ingangen naar de normaliteit. Ff geen vechtrobots proberen uit te schakelen of vlees- en bloedbewakers in mootjes hakken.
Het is nog vroeg en zeikweer. Regen ben je snel zat, maar anderzijds kan het hier zolang droog zijn, dat je de mogelijkheid van neerslag bijna vergeet. Is echt anders dan in Frankrijk of Nederland. Het zijn niet meer van die zomerse plensbuien, waarbij de straat in een rivier verandert. Ik weet niet, waar ik voor zou kiezen, als ik het moest doen. Ik denk, dat ik een lichte voorkeur heb voor de stortbuien. Het gedruil heeft iets neerslachtigs, zeker als het zoals nu dagen aanhoudt.
Niet dat momenteel iets mis is met mijn stemming. De ervaring heeft geleerd, dat ik zaken beter niet kan benoemen, omdat ik anders het tegendeel oproep, maar ik voel als geheel een stukje steviger aan, sta steviger in mijn slippers. Wat meer potentiële veerkracht. Veerkracht, die ik graag even niet aanspreek maar koester.
Allez in de benen. Aan de slag met mijn eigen leven. Stukken saaier dan de fantasiewereld van mijn digitale alias maar daarvoor vele malen overzichtelijker en beter hanteerbaar. Je zult twintig maal met de afwas moeten beginnen, voordat je 'm eindelijk gedaan hebt. IRL kun je niks opslaan, dat is een serieus verschil. Je kunt niet terug naar wat geweest is. Je kunt enkel voort.
Het is nog vroeg en zeikweer. Regen ben je snel zat, maar anderzijds kan het hier zolang droog zijn, dat je de mogelijkheid van neerslag bijna vergeet. Is echt anders dan in Frankrijk of Nederland. Het zijn niet meer van die zomerse plensbuien, waarbij de straat in een rivier verandert. Ik weet niet, waar ik voor zou kiezen, als ik het moest doen. Ik denk, dat ik een lichte voorkeur heb voor de stortbuien. Het gedruil heeft iets neerslachtigs, zeker als het zoals nu dagen aanhoudt.
Niet dat momenteel iets mis is met mijn stemming. De ervaring heeft geleerd, dat ik zaken beter niet kan benoemen, omdat ik anders het tegendeel oproep, maar ik voel als geheel een stukje steviger aan, sta steviger in mijn slippers. Wat meer potentiële veerkracht. Veerkracht, die ik graag even niet aanspreek maar koester.
Allez in de benen. Aan de slag met mijn eigen leven. Stukken saaier dan de fantasiewereld van mijn digitale alias maar daarvoor vele malen overzichtelijker en beter hanteerbaar. Je zult twintig maal met de afwas moeten beginnen, voordat je 'm eindelijk gedaan hebt. IRL kun je niks opslaan, dat is een serieus verschil. Je kunt niet terug naar wat geweest is. Je kunt enkel voort.
Verstoring
Kort nachtje. Ongetwijfeld niet de laatste keer. En itt gisteren draaide het spel wel voor mijn ogen, als ik die sloot. Iets minder mee laten slepen dus in het steeds weer opnieuw proberen om te komen, waar je heen wilt en qua spel ook moet, al zijn er meerdere wegen om dat te realiseren. En dan vanochtend wakker worden en direct een innerlijke druk voelen opwellen, die mij normaal gesproken ergens in het begin van de nacht lastig valt.
Heeft het een met het ander te maken? Wel vaker het idee gehad, dat dit soort als paniek aanvoelende opwellingen met spanning en ontspanning van doen heeft. Maar goed, dan kan het ook de afronding van het ongelukverhaal zijn, dat het heeft veroorzaakt. Of een combi. Of wat anders. Maar waarom zo laat in de nacht cq vroeg in de ochtend?
Het is ws ook iets van kip en ei maar het is werkelijk niet te missen. Ben gelukkig rustig gebleven en het werd ook snel minder. Het heeft nog geen uur geduurd. Ik moest er ook uit vanwege mijn taxi-activiteiten, dat scheelt. Bezig blijven. Gewoon geen tijd hebben voor dat soort flauwekul.
Heeft het een met het ander te maken? Wel vaker het idee gehad, dat dit soort als paniek aanvoelende opwellingen met spanning en ontspanning van doen heeft. Maar goed, dan kan het ook de afronding van het ongelukverhaal zijn, dat het heeft veroorzaakt. Of een combi. Of wat anders. Maar waarom zo laat in de nacht cq vroeg in de ochtend?
Het is ws ook iets van kip en ei maar het is werkelijk niet te missen. Ben gelukkig rustig gebleven en het werd ook snel minder. Het heeft nog geen uur geduurd. Ik moest er ook uit vanwege mijn taxi-activiteiten, dat scheelt. Bezig blijven. Gewoon geen tijd hebben voor dat soort flauwekul.
#MeToo
Gevaarlijk onderwerp. Het is ook niet zo, dat ik er zonodig mijn vet aan wil toevoegen. Het is wel een onderwerp, waarbij voor de zoveelste keer een wereldbrede schandpaal wordt opgetrokken in de sociale media en wederom zijn het de zg slachtoffers, ook niet voor het eerste vrouwen, die menen te kunnen bepalen wie aan wat schuldig is en hoe zwaar dat weegt. En -natuurlijk weer- achteraf.
Als je de 'echte gevallen' van (machts)misbruik ff afroomd, want die zijn er helaas weldegelijk, blijft een zoutloze hap over van vrouwen, die op jeugdige leeftijd iets gedaan hebben cq zich daartoe hebben laten verleiden, waar ze achteraf niet zo blij mee zijn. Het kost natuurlijk weinig moeite om zoiets een dramatisch meerwaarde te verlenen, zeker als je voor eigen kerk gaat staan zingen, inmiddels stukken ouder bent en met terugwerkende kracht het verleden anders interpreteert, dan je op het moment zelf hebt gedaan. Zo lust ik er nog wel een paar.
Natuurlijk heeft een leraar, producent of weet ik wat een zeker machtspositie, maar hoe wil je het effect van jonge, gewillige meiden noemen?? En dan heb ik het niet over 14 of 15 maar over 18, 19 en ouder. Het is me allemaal wat te gemakkelijk zwaaien met dat belerende vingertje. Moet straks iedereen zich zorgen gaan maken, die ooit in vaart van het versierspel iets gedaan of net nagelaten heeft, waar 30 jaar later ineens iemand haar mond over opentrekt of zou kunnen trekken? Als mijn leven onder een vergrootglas wordt gelegd, heb ik ook vast wel een keer mijn hand zonder uitdrukkelijk verkregen toestemming op een achteraf misschien niet zo slimme plek gelegd of geweigerd uit te steken na veelvuldig onuitgesproken verzoek.
Ik heb al moeite met het vervolgen van oorlogsmisdadigers, als dat tientallen jaren later is. Of zoiets als het proces over de beëindiging van de treinkaping door Molukkers. Ik zou me als marinier eens achter de oren krabben, als me gevraagd wordt te doen, waarvoor ik ben opgeleid. Voor je het weet sta je 40 jaar later in de beklaagdenbank. Zo werkt het toch niet.
Als je met vuur speelt, kun je je branden. Die meiden, die nu allemaal zo hard roepen, moeten zich eerst eens afvragen, hoe groot hun eigen rol of het gebrek daaraan is geweest in wat ze nu zo makkelijk en door de sociale media bloedhonden ondersteunt in de schoenen van een ander proberen te schuiven. En als daaruit naar voren komt, dat je een niet-strafbaar appeltje te schillen hebt met iemand, handel dat volwassen, 1 op 1 af en verschuil je niet lafhartig achter de massa van de media. En is het wel strafbaar en niet verjaard, dien een aanklacht in. Het meehuilen met de honden is een vertoon van zwakte, precies dat wat ze zelf als oorzaak aandragen, alleen een beetje massaler.
Nu krijg ik natuurlijk de hele wereld over me heen ..., of tenminste, de helft.
Als je de 'echte gevallen' van (machts)misbruik ff afroomd, want die zijn er helaas weldegelijk, blijft een zoutloze hap over van vrouwen, die op jeugdige leeftijd iets gedaan hebben cq zich daartoe hebben laten verleiden, waar ze achteraf niet zo blij mee zijn. Het kost natuurlijk weinig moeite om zoiets een dramatisch meerwaarde te verlenen, zeker als je voor eigen kerk gaat staan zingen, inmiddels stukken ouder bent en met terugwerkende kracht het verleden anders interpreteert, dan je op het moment zelf hebt gedaan. Zo lust ik er nog wel een paar.
Natuurlijk heeft een leraar, producent of weet ik wat een zeker machtspositie, maar hoe wil je het effect van jonge, gewillige meiden noemen?? En dan heb ik het niet over 14 of 15 maar over 18, 19 en ouder. Het is me allemaal wat te gemakkelijk zwaaien met dat belerende vingertje. Moet straks iedereen zich zorgen gaan maken, die ooit in vaart van het versierspel iets gedaan of net nagelaten heeft, waar 30 jaar later ineens iemand haar mond over opentrekt of zou kunnen trekken? Als mijn leven onder een vergrootglas wordt gelegd, heb ik ook vast wel een keer mijn hand zonder uitdrukkelijk verkregen toestemming op een achteraf misschien niet zo slimme plek gelegd of geweigerd uit te steken na veelvuldig onuitgesproken verzoek.
Ik heb al moeite met het vervolgen van oorlogsmisdadigers, als dat tientallen jaren later is. Of zoiets als het proces over de beëindiging van de treinkaping door Molukkers. Ik zou me als marinier eens achter de oren krabben, als me gevraagd wordt te doen, waarvoor ik ben opgeleid. Voor je het weet sta je 40 jaar later in de beklaagdenbank. Zo werkt het toch niet.
Als je met vuur speelt, kun je je branden. Die meiden, die nu allemaal zo hard roepen, moeten zich eerst eens afvragen, hoe groot hun eigen rol of het gebrek daaraan is geweest in wat ze nu zo makkelijk en door de sociale media bloedhonden ondersteunt in de schoenen van een ander proberen te schuiven. En als daaruit naar voren komt, dat je een niet-strafbaar appeltje te schillen hebt met iemand, handel dat volwassen, 1 op 1 af en verschuil je niet lafhartig achter de massa van de media. En is het wel strafbaar en niet verjaard, dien een aanklacht in. Het meehuilen met de honden is een vertoon van zwakte, precies dat wat ze zelf als oorzaak aandragen, alleen een beetje massaler.
Nu krijg ik natuurlijk de hele wereld over me heen ..., of tenminste, de helft.
maandag 23 oktober 2017
Recordjacht
Ondertussen is oktober als een Max Verstappen opgestoomd naar een podiumplek bij de pageviews. Tweede, met stip. Met nog een week voor de boeg behoort zelfs een eerste plek tot de mogelijkheden.
Dwars
Vandaag de (bijna) laatste hand gelegd aan het mogelijk maken van de reparatie van de Citroën. 'Bijna' want er zit nog een addertje, die niet weet wat ie doen moet. Hoewel de wagen door de afsleepdienst van de verzekering zelf bij de vertegenwoordiging van Citroën in Sibiu is gedropt (letterlijk ...), biedt mijn allrisk-polis niet de moglijkheid om de reparatie door een dealer van het merk te laten uitvoeren. Het zal me ooit wel gevraagd cq uitgelegd zijn, maar toen is me niet duidelijk geworden, dat ik niet naar een Citroëngarage zou mogen om eventuele reparaties uit te laten voeren. Mijn 'dealer' zit in Perigueux en daar ga ik niet naar toe.
Maar soit. Daar komen we wel uit, denk ik. Ander puntje ws ook wel, hoewel de aanzet me danig verwonderd. De meid die het ongeluk heeft veroorzaakt, houdt bij hoog en bij laag vol, dat het ongeluk niet haar schuld is geweest. Ik en de buschauffeur zijn blijkbaar de schuldigen, omdat we haar het passeren onmogelijk hebben gemaakt. Hoe krijg je het bedacht. Maar zover was ik al. Mij verwondert het meer, dat de politie hier geen beslissende stem in heeft. Daar had het bij de klap van Mariana wel alle schijn van. Men noteert en nu is het mogelijkerwijs aan de rechter. Dan moet de brokkenpiloot wel een advocaat vinden, die haar standpunt wil verdedigen.
'Tuurlijk hebben wij haar passage van de bus verhinderd. Wij konden namelijk niet anders. De weg was er niet breed genoeg voor en we konden ons ook niet wegtoveren om de onvermijdelijke gevolgen van haar stommiteit te voorkomen. Bij een onderbroken middenlijn màg je inhalen, àls de verkeerssituatie het toestaat. Om dat te kunnen beoordelen, heb je overzicht nodig. Dat ontbrak om te beginnen al. Als je dan toch besluit de gok te wagen, is het een beetje vreemd om van de andere weggebruikers, en niet in de laatste plaats die op de baan in tegenovergestelde richting, te verwachten, dat die de greppel induiken om jou doorgang te verlenen. Zien hooh ver ze het denkt door te kunnen drijven.
Maar soit. Daar komen we wel uit, denk ik. Ander puntje ws ook wel, hoewel de aanzet me danig verwonderd. De meid die het ongeluk heeft veroorzaakt, houdt bij hoog en bij laag vol, dat het ongeluk niet haar schuld is geweest. Ik en de buschauffeur zijn blijkbaar de schuldigen, omdat we haar het passeren onmogelijk hebben gemaakt. Hoe krijg je het bedacht. Maar zover was ik al. Mij verwondert het meer, dat de politie hier geen beslissende stem in heeft. Daar had het bij de klap van Mariana wel alle schijn van. Men noteert en nu is het mogelijkerwijs aan de rechter. Dan moet de brokkenpiloot wel een advocaat vinden, die haar standpunt wil verdedigen.
'Tuurlijk hebben wij haar passage van de bus verhinderd. Wij konden namelijk niet anders. De weg was er niet breed genoeg voor en we konden ons ook niet wegtoveren om de onvermijdelijke gevolgen van haar stommiteit te voorkomen. Bij een onderbroken middenlijn màg je inhalen, àls de verkeerssituatie het toestaat. Om dat te kunnen beoordelen, heb je overzicht nodig. Dat ontbrak om te beginnen al. Als je dan toch besluit de gok te wagen, is het een beetje vreemd om van de andere weggebruikers, en niet in de laatste plaats die op de baan in tegenovergestelde richting, te verwachten, dat die de greppel induiken om jou doorgang te verlenen. Zien hooh ver ze het denkt door te kunnen drijven.
Weldaad
Metro. Waar is de aantrekkingskracht ooit begonnen? De aanzet tot deze verleiding is ooit in de Makro begonnen. Op de achtergrond gestimuleerd door de verhalen over de Halles in Parijs. De plekken waar je 'alles' kon kregen. Alles en in grote hoeveelheden, mocht je dat willen. Er was in mijn 'Utrechtse jaren' nog een andere plek, waar je verlekkerd kon watertanden van al de aangeboden mogelijkheden op het terrein van eten & drinken. Sligro, volgens mij. Die ging het dan weer in Parijs halen. Inmiddels niet meer in de Halles maar in Rungis ten ZO van Parijs.
Niet dat ik daar nou de deur plat liep. Daar had je een pas voor nodig en die was ik niet rijk. Maar als het dan weereens lukte om mee te liften, was het als een kind in een snoepwinkel. Tien cent te besteden en hoe doe je dat op de beste, dwz achteraf meest bevredigende of minst spijt veroorzakende vorm.
In Frankrijk werd dat dus de Metro mèt pas. Groente, zuivel, wijn, vlees & vis, huishoudelijke benodigdheden en natuurlijk keukenuitrusting. Op detailniveau bleef niet zoveel van dat idee van 'alles' over. Zeker de Franse hypermarchés konden qua aanbod de concurrentie zeker aan. Maar stond ik open voor het effect van de massaliteit en het deels meer gespecialiseerde aanbod, dan kon ik het nog steeds warm krijgen. En dus nog!
Het aanbod in Sibiu is nog beperker dan in Limoges en meer nadruk op non-food. Toch, hoewel het ff duurde, kreeg ik weer de smaak te pakken. Die neiging om genoeg in te slaan om een weeshuis te verwennen. Me weten te beheersen. Desondanks zat de Peugeot achterin goed voel. Prettig dat dat soms weer kan.
Niet dat ik daar nou de deur plat liep. Daar had je een pas voor nodig en die was ik niet rijk. Maar als het dan weereens lukte om mee te liften, was het als een kind in een snoepwinkel. Tien cent te besteden en hoe doe je dat op de beste, dwz achteraf meest bevredigende of minst spijt veroorzakende vorm.
In Frankrijk werd dat dus de Metro mèt pas. Groente, zuivel, wijn, vlees & vis, huishoudelijke benodigdheden en natuurlijk keukenuitrusting. Op detailniveau bleef niet zoveel van dat idee van 'alles' over. Zeker de Franse hypermarchés konden qua aanbod de concurrentie zeker aan. Maar stond ik open voor het effect van de massaliteit en het deels meer gespecialiseerde aanbod, dan kon ik het nog steeds warm krijgen. En dus nog!
Het aanbod in Sibiu is nog beperker dan in Limoges en meer nadruk op non-food. Toch, hoewel het ff duurde, kreeg ik weer de smaak te pakken. Die neiging om genoeg in te slaan om een weeshuis te verwennen. Me weten te beheersen. Desondanks zat de Peugeot achterin goed voel. Prettig dat dat soms weer kan.
Niet-digitaal
Maandag. Nwe week. Afronden autoverhaal. Verder met winterklaar maken binnenplaats en tuin. Wijnontwikkeling bijhouden. Klussen in huis oppakken. Ik noem ff alleen de 'zinnig' zaken op, die naast de standaardbezigheden moet gebeuren. De extraatjes mogen knokken om de overblijvende, steeds krapper wordende uren. Het leven krijgt meer en meer iets weg van een bodysuite ipv lekker losse bekleding van een maatje of wat te groot.
Het is nooit goed en zal op wat momenten na, dat ook nooit worden. Het is en blijft zoeken naar evenwicht. Zijn het niet extra bijkomstigheden, dan is het wel weer de ontbrekende motivatie, die de boel overhoop gooit of de omstandigheden die zich, zoals altijd ongevraagd, tegen mijn bestaan aan bemoeien. Als het eens een keer nièt de omstandigheden zouden zijn.
Lekker trouwens, ff tussendoor, dat mechanische toetsenbord. Dat je naar zoiets kunt terugverlangen zonder daar ooit bij stilgestaan te hebben. Het modelletje 'M' van IBM. Niet alleen doet de 'N' weer doet wat ie doen moet. De aanslagen zijn ook weer echte aanslagen, niet dat gestreel van niet of nauwelijks bewegende toetsen. Ik heb het nooit geprobeerd, maar een virtueel toetsenbord lijkt me een ramp.
In beweging komen dus. Doorgaan. Proberen. Eigenlijk ben ik er best goed in en het levert een hoop op om over te zeuren.
Het is nooit goed en zal op wat momenten na, dat ook nooit worden. Het is en blijft zoeken naar evenwicht. Zijn het niet extra bijkomstigheden, dan is het wel weer de ontbrekende motivatie, die de boel overhoop gooit of de omstandigheden die zich, zoals altijd ongevraagd, tegen mijn bestaan aan bemoeien. Als het eens een keer nièt de omstandigheden zouden zijn.
Lekker trouwens, ff tussendoor, dat mechanische toetsenbord. Dat je naar zoiets kunt terugverlangen zonder daar ooit bij stilgestaan te hebben. Het modelletje 'M' van IBM. Niet alleen doet de 'N' weer doet wat ie doen moet. De aanslagen zijn ook weer echte aanslagen, niet dat gestreel van niet of nauwelijks bewegende toetsen. Ik heb het nooit geprobeerd, maar een virtueel toetsenbord lijkt me een ramp.
In beweging komen dus. Doorgaan. Proberen. Eigenlijk ben ik er best goed in en het levert een hoop op om over te zeuren.
Lazarusiaans
Enige tientallen doden gestorven gisteren en de meesten niet zo lekker ook. Gelukkig niet in het kader van mijn doods-tic maar digitaal in de wereld van Dishonored 2. En dat op het een moment dat mijn leven zo van activiteit piekt(e), dat ik geen moment op de oude vertrouwde wijze met dood (kunnen) gaan bezig ben geweest. Notabene op een moment in het jaar dat daar alle aanleiding toe bezit.
Het relativeert ook, al dat gesterf om de paar minuten door sabelhouwen, pistoolkogels of kruisboogpijlen om 'even laden' later weer vrolijk hetzelfde traject af te leggen en te hopen, dat je deze keer de tegenstander dodelijker weet te treffen òf, en dat deel van het spel ontgaat me nog, ongezien mijn weg weet te vervolgen. Het reageert lekker af al dat gehak en geknal, maar levert -als ik het goed begrijp- in feit een negatiever wordend spelverloop op.
Het is geen Wolfenstein en ook daar waren er al speldelen, waar je letterlijk aan voorbij kon lopen. In dit geval leiden, zoals ik ergens in een bespreking las, vele wegen naar Rome. Betekent, dat het spel na één doorloop ook niet direct naar de plank verwezen hoeft te worden om er te verstoffen. Keuze uit twee hoofdpersonen en diverse geweldsscenario's, waarvan ik met het rechttoe/rechtaan hak- en knalwerk waarschijnlijk de 'simpelste' weg heb gekozen. Al die mogelijkheden verklaren een beetje de overdaad aan bestandsbelasting bij het installeren.
Vanavond weer verder en zien of de bloederigheid een beetje beperkt dan wel vermeden kan worden. Als het derde spel geeft wat het belooft, gaan het de komende winter korte nachtjes worden.
Het relativeert ook, al dat gesterf om de paar minuten door sabelhouwen, pistoolkogels of kruisboogpijlen om 'even laden' later weer vrolijk hetzelfde traject af te leggen en te hopen, dat je deze keer de tegenstander dodelijker weet te treffen òf, en dat deel van het spel ontgaat me nog, ongezien mijn weg weet te vervolgen. Het reageert lekker af al dat gehak en geknal, maar levert -als ik het goed begrijp- in feit een negatiever wordend spelverloop op.
Het is geen Wolfenstein en ook daar waren er al speldelen, waar je letterlijk aan voorbij kon lopen. In dit geval leiden, zoals ik ergens in een bespreking las, vele wegen naar Rome. Betekent, dat het spel na één doorloop ook niet direct naar de plank verwezen hoeft te worden om er te verstoffen. Keuze uit twee hoofdpersonen en diverse geweldsscenario's, waarvan ik met het rechttoe/rechtaan hak- en knalwerk waarschijnlijk de 'simpelste' weg heb gekozen. Al die mogelijkheden verklaren een beetje de overdaad aan bestandsbelasting bij het installeren.
Vanavond weer verder en zien of de bloederigheid een beetje beperkt dan wel vermeden kan worden. Als het derde spel geeft wat het belooft, gaan het de komende winter korte nachtjes worden.
zondag 22 oktober 2017
Vooruitgang
Het tweede spel geïnstalleerd en deze keer geen teleurstelling. Weer iets van 55 Gigabyte op mijn Pc geladen. Uren moeten wachten voordat vervolgens de boel was bijgewerkt. Wolfenstein ... Op hoeveel 1,44/3,5 floppys stond dat spel? Eentje? Doom? 10? Tombraider? 1 Cd. Die ene Cd is er nu alleen om via het internet contact te maken met de bedrijfsserver, waarna het spel Gigabytegewijze je Pc in gepompt wordt. Of het spel nu zonder internetverbinding te spelen is, vraag ik me af.
Die verbinding heb je 'natuurlijk' nodig voor de contacten met je 'community'. 'Overwatch' speel je zelfs niet alleen, maar altijd in een team van zes tegen zes anderen. Permanent ergens op de digitale snelweg dus. Niet mijn ding. Dat permanente nog tot daar aan toe, maar verplicht met anderen spelen heeft nooit mijn voorkeur gehad en teamsporten al helemaal niet. Bovendien, waarom in je eentje achter een scherm wegkruipen om vervolgens zonodig in het gezelschap van anderen tegen weer anderen ergens mee aan de slag te gaan. Ga voetballen dan.
'Dishonored 2' is gelukkig wel een FPS en geen MMO. Lekker een beetje aanklooien in mijn eentje. Moet zeggen dat ik na gisteravond wel een voorkeur blijk te hebben voor schiettuig ipv hakgevallen. Al dat gesabel is maar niks. Gelukkig ben ik al een het bezit van een pistool, maar mijn voorkeur gaat toch uit naar van die vuurspuwende draagbare 'kanonnen' waarmee je al in Doom alles aan flarderen kom knallen. Beter opletten bij volgende aankopen.
Die verbinding heb je 'natuurlijk' nodig voor de contacten met je 'community'. 'Overwatch' speel je zelfs niet alleen, maar altijd in een team van zes tegen zes anderen. Permanent ergens op de digitale snelweg dus. Niet mijn ding. Dat permanente nog tot daar aan toe, maar verplicht met anderen spelen heeft nooit mijn voorkeur gehad en teamsporten al helemaal niet. Bovendien, waarom in je eentje achter een scherm wegkruipen om vervolgens zonodig in het gezelschap van anderen tegen weer anderen ergens mee aan de slag te gaan. Ga voetballen dan.
'Dishonored 2' is gelukkig wel een FPS en geen MMO. Lekker een beetje aanklooien in mijn eentje. Moet zeggen dat ik na gisteravond wel een voorkeur blijk te hebben voor schiettuig ipv hakgevallen. Al dat gesabel is maar niks. Gelukkig ben ik al een het bezit van een pistool, maar mijn voorkeur gaat toch uit naar van die vuurspuwende draagbare 'kanonnen' waarmee je al in Doom alles aan flarderen kom knallen. Beter opletten bij volgende aankopen.
Dringen
Ik loop achter en niet zo zuinig ook. Race van het een naar het ander. Vergeet stil te staan. Eindelijk in beweging, is het weer niet goed. Èn-èn is de bedoeling niet òf-òf. Het is goed dat de nwe Pc met al z'n mogelijk- en aantrekkelijkheden beslag legt op tijd, die anders maar een beetje in het niets bleef hangen. Hangvermindering. Vermindering van de hangerigheid. Je zou het niet zeggen, maar Pc-gamen stimuleert de algehele bedrijvigheid. Op het reflecteren na dan.
Nog niet klaar met het proppen van al mijn wenselijkheden in het format van een dag, gaat de concurrentiestrijd om de beschikbare uren naar een niveautje hoger. De lucht verdwijnt uit het systeem. Minder speling, minder verspilling. Druk op de ketel. Toename van het potentiaal. Het aloude primcipe, dat je meer doet als je minder tijd hebt.
Nu niet doorschieten en straks verplicht met een personalplanner mijn dagen moeten indelen. Zo'n zg intelligente zakagenda, die in geen zak past. Gewoon terug naar 'Af', kaarten schudden en het spelletje opnieuw spelen. Een beetje als in het spel, dat ik gisteren ben begonnen. Vooruitgang dankzij regelmatig opslaan en alles overdoen, net zolang totdat je het betreffende hindernis dan wel hinderlaag weet je passeren zonder het leven te laten. Eigenlijk is mijn leven één groot computerspel.
Nog niet klaar met het proppen van al mijn wenselijkheden in het format van een dag, gaat de concurrentiestrijd om de beschikbare uren naar een niveautje hoger. De lucht verdwijnt uit het systeem. Minder speling, minder verspilling. Druk op de ketel. Toename van het potentiaal. Het aloude primcipe, dat je meer doet als je minder tijd hebt.
Nu niet doorschieten en straks verplicht met een personalplanner mijn dagen moeten indelen. Zo'n zg intelligente zakagenda, die in geen zak past. Gewoon terug naar 'Af', kaarten schudden en het spelletje opnieuw spelen. Een beetje als in het spel, dat ik gisteren ben begonnen. Vooruitgang dankzij regelmatig opslaan en alles overdoen, net zolang totdat je het betreffende hindernis dan wel hinderlaag weet je passeren zonder het leven te laten. Eigenlijk is mijn leven één groot computerspel.
zaterdag 21 oktober 2017
Tienjarig
Bijwerkdag, dus. Maar eerste ff vandaag. Geen gewone dag. Het zal niet op de kop af 10 jaar zijn, maar ik zit er ook geen uur naast. Het precieze moment weet ik tenslotte niet. Maar ergens nu en dan tien jaar terug was het leven van en voor Yoland ineens voorbij. En mijn leven een puinhoop, maar het duurde even, voordat dat duidelijk werd. Maar ik had tenminste nog mijn leven, al heb ik daar menigmaal mijn twijfels bij gehad.
Tien jaar. TIEN!! De fractie van een seconde waarin je beseft wat gaande of beter gebeurd is. Er is een hoop, wat je graag zou onthouden en vergeet maar waar je best van af zou willen, raak je moeilijk kwijt. Met de vraag "Wat nu?" kwam een realiteit in beweging waar ik weken achteraan ben gehold. Je krijgt het van te voren niet bedacht. Hoeft het gelukkig ook niet allemaal zelf te bedenken. Wat opgang kwam, was bijna een autonoom proces. Invloed op de werkelijkheid kreeg ik pas weer weken later, rond het zes-weken gebeuren.
Toen had ik even het idee de controle te hebben hervonden. Dat het ergste nog moest komen, heb ik me toen niet bedacht. Gelukkig is het allemaal voorbij, ondanks de jaren die het gekost heeft en de vele zaken die sindsdien definitief veranderd zijn. De onrust, de dood als permanente begeleider, een gebrek aan vertrouwen in menselijk kunnen, tijd-allergie en meer weinig praktische ingrepen.
Tien jaar. TIEN!! De fractie van een seconde waarin je beseft wat gaande of beter gebeurd is. Er is een hoop, wat je graag zou onthouden en vergeet maar waar je best van af zou willen, raak je moeilijk kwijt. Met de vraag "Wat nu?" kwam een realiteit in beweging waar ik weken achteraan ben gehold. Je krijgt het van te voren niet bedacht. Hoeft het gelukkig ook niet allemaal zelf te bedenken. Wat opgang kwam, was bijna een autonoom proces. Invloed op de werkelijkheid kreeg ik pas weer weken later, rond het zes-weken gebeuren.
Toen had ik even het idee de controle te hebben hervonden. Dat het ergste nog moest komen, heb ik me toen niet bedacht. Gelukkig is het allemaal voorbij, ondanks de jaren die het gekost heeft en de vele zaken die sindsdien definitief veranderd zijn. De onrust, de dood als permanente begeleider, een gebrek aan vertrouwen in menselijk kunnen, tijd-allergie en meer weinig praktische ingrepen.
Woeden
Dat wordt weer bijwerken met terugwerkende kracht. Gevulde dagen zonder dat ik nou op die vulling zat te wachten. Geef mij de avonden maar zoals gisteren, hoewel dat stomgenoeg verkeerd uitpakte maar daarover straks misschien meer, zoals er meer valt in te inhalen vanaf het moment dat de trut in een zilvergrijs A-mercedes mij en mijn auto (en de bus) het leven zuur meende te moeten maken. Drie dagen verloren inmiddels aan gedoe met politie, verzekering en garage. En daar zijn we er nog niet mee.
De innerlijke storm heeft volgens mij besloten om te gaan liggen. Nog niet van harte, maar hij zwakt af. Vanochtend voor het eerst iets van ontspanning bij het ontwaken. Kort maar hoopgevend. Met al dat opgekropte gevoel heb ik me alleen zelf. Niet dat met het besef daarvan ineens alles is geregeld. Een paar gebroken botten voor die meid was wel op zijn plaats geweest. Zou volgens mij meer (leer)effect naar de toekomst hebben dan het geluk, wat ze nu met haar stommigheden heeft gehad. Daar hebben de omstandigheden een kans laten lopen.
De innerlijke storm heeft volgens mij besloten om te gaan liggen. Nog niet van harte, maar hij zwakt af. Vanochtend voor het eerst iets van ontspanning bij het ontwaken. Kort maar hoopgevend. Met al dat opgekropte gevoel heb ik me alleen zelf. Niet dat met het besef daarvan ineens alles is geregeld. Een paar gebroken botten voor die meid was wel op zijn plaats geweest. Zou volgens mij meer (leer)effect naar de toekomst hebben dan het geluk, wat ze nu met haar stommigheden heeft gehad. Daar hebben de omstandigheden een kans laten lopen.
vrijdag 20 oktober 2017
Kwijlen?
Twee schermen, drie beelden, een game die gedownload wordt, een blauw oplichtend keyboard, zoals je die vroeger -zonder licht- alleen van IBM had, een muis die je met gewichtsmodules kunt verzwaren, een lichtorgel in mijn, van een glazen zijkant voorziene computerkast, zelfs de muismat heeft speciale kwaliteiten al lichten die niet op.
De meesten zal het niks zeggen, zoals het mij ook niet zoveel zei, toen ik met het samenstellen begon. Een paar watertandende inside- commentaren heb ik al gekregen. Het bedoelde is dus bereikt: 6-7 jaar probleemloos meedeinen op internet, in video- en fotomanipulatie en door de gamingwereld. Einde van dit hoofdstuk.
1. CPU: Intel Core i7-7700K Prozessor, Quad Core, 4.20GHZ/8 MB, SKT 1151
2. Mainboard: Asus ROG Maximus IX Extreme Gaming Mainboard Sockel 1151
3. Graphics: Gigabyte AORUS GeForce GTX 1080 Ti Waterforce Xtreme Edition 11G GDDR5/352
4. Case: Cooler Master MasterCase Pro 5
5. Power: Sursa Seasonic 1000W 80+ Platimu EFF 92%
6. CPU cooler: Corsair RGB H115i 280 mm, Extreme Performance, Hydro series
7. Memory: 32GB G. Skill RipJaws V kit 3200 Mhz, 4x8GB CL 15 XMP 2.0
8. Storage primary: SSD Samsung 512GB 960 PROseries M.2 2280
9. Storage secundair: HDD Toshiba E300 3TB 64MB 7200 SATA3
10. DVD burner: Samsung SH-224FB/BEBE Interne DVD-Brenner, black
11. Monitor: Dell UltraSharp 34" U3415W Curved 5MS IPS
rest:
12. Keyboard: Corsair gaming K95 Platinum RGB Mechanical
13. Mouse: Logitech Proteus Spectrum G502 Gaming RGB
14. Mousepad: Steelseries 9HD
15. An external 3,5 floppy disk drive
16. Cardreader: Icybox Multiport 5.25 inch USB 3.0
De meesten zal het niks zeggen, zoals het mij ook niet zoveel zei, toen ik met het samenstellen begon. Een paar watertandende inside- commentaren heb ik al gekregen. Het bedoelde is dus bereikt: 6-7 jaar probleemloos meedeinen op internet, in video- en fotomanipulatie en door de gamingwereld. Einde van dit hoofdstuk.
1. CPU: Intel Core i7-7700K Prozessor, Quad Core, 4.20GHZ/8 MB, SKT 1151
2. Mainboard: Asus ROG Maximus IX Extreme Gaming Mainboard Sockel 1151
3. Graphics: Gigabyte AORUS GeForce GTX 1080 Ti Waterforce Xtreme Edition 11G GDDR5/352
4. Case: Cooler Master MasterCase Pro 5
5. Power: Sursa Seasonic 1000W 80+ Platimu EFF 92%
6. CPU cooler: Corsair RGB H115i 280 mm, Extreme Performance, Hydro series
7. Memory: 32GB G. Skill RipJaws V kit 3200 Mhz, 4x8GB CL 15 XMP 2.0
8. Storage primary: SSD Samsung 512GB 960 PROseries M.2 2280
9. Storage secundair: HDD Toshiba E300 3TB 64MB 7200 SATA3
10. DVD burner: Samsung SH-224FB/BEBE Interne DVD-Brenner, black
11. Monitor: Dell UltraSharp 34" U3415W Curved 5MS IPS
rest:
12. Keyboard: Corsair gaming K95 Platinum RGB Mechanical
13. Mouse: Logitech Proteus Spectrum G502 Gaming RGB
14. Mousepad: Steelseries 9HD
15. An external 3,5 floppy disk drive
16. Cardreader: Icybox Multiport 5.25 inch USB 3.0
Bezigheidstherapie?
Wat omslachtig. Maandag weer terug in het kader van de autoschade. Ik weet niet wat het precies is, maar voor mijn gevoel moet je hier vooral bijna alles te vaak heen en weer lopen. Maar ja, we zien dus maandag verder.
Investering
Vandaag proberen ruimte te creëren voor gewenste normaliteit. Auto's gerepareerd krijgen ipv stuk gereden. Dat om te beginnen en vervolgens de verleiding weerstaan om hele dagen met de Pc bezig te zijn. Voordat ie doet, wat ik wil, gaan nog een hoop uren voorbij. Als ondertussen alles wat moet gebeuren blijft liggen, komt het ongetwijfeld ergens de komende weken onder de sneeuw terecht.
Een heuse avondklus dus. Krijgt dat deel van de dag eindelijk een beetje structurele vorm. En niet alleen dat, het gebeurt ook nog op de daarvoor bestemde plek. Eindelijk plaats gemaakt in wat mijn werkkamer moet worden en het dus nu in feite een beetje is. Alleen oppassen dat ik niet aan de plek tussen klusmaterialen en verhuisdozen ga wennen, maar de gelegenheid aangrijp om af te maken wat is blijven liggen: Boeken- en Cd-rek(ken).
En schoonmaken. Stof, stof, stof en kattenharen. De Pc zou de stoot in de goeie richting kunnen zijn. Ik hoef de aangereikte kans maar te grijpen. Ik zie een heel circus opgang komen. Ik denk de helft van wat hier staat kan/moet hier blijven. De rest moet elders een plek vinden. Een tijdelijke plek. De zoveelste tijdelijke plek. Nee, nu niet verzwakken. Tanden op elkaar en doorbijten. Doen. Maken. Aanpakken. Verplaatsen. Opruimen. Schoonmaken.
Een heuse avondklus dus. Krijgt dat deel van de dag eindelijk een beetje structurele vorm. En niet alleen dat, het gebeurt ook nog op de daarvoor bestemde plek. Eindelijk plaats gemaakt in wat mijn werkkamer moet worden en het dus nu in feite een beetje is. Alleen oppassen dat ik niet aan de plek tussen klusmaterialen en verhuisdozen ga wennen, maar de gelegenheid aangrijp om af te maken wat is blijven liggen: Boeken- en Cd-rek(ken).
En schoonmaken. Stof, stof, stof en kattenharen. De Pc zou de stoot in de goeie richting kunnen zijn. Ik hoef de aangereikte kans maar te grijpen. Ik zie een heel circus opgang komen. Ik denk de helft van wat hier staat kan/moet hier blijven. De rest moet elders een plek vinden. Een tijdelijke plek. De zoveelste tijdelijke plek. Nee, nu niet verzwakken. Tanden op elkaar en doorbijten. Doen. Maken. Aanpakken. Verplaatsen. Opruimen. Schoonmaken.
donderdag 19 oktober 2017
Overvloed
Meemengende Russen. Naweeën. Sinterklaas-gevoel. Overdondering. Chaos. Warboel. Drukte. Voldoening. Vooruitzien. Verlangen. En meer.
Zelden zo'n waaier aan mogelijke onderwerpen bij de hand gehad. En wat ga ik er mee doen? Nu? Weinig.
De druk van de indrukken is de laatste twee dagen van dien aard, dat ik aan fasering toe ben. Een beetje van het een, een beetje van het ander. Ritsen. Het strijden om voorrang, waar je geen recht op hebt.
De Pc staat en werkt. Indrukwekkend. Dat het mogelijk is. Een prachtige hengst, maar nog ongetemd.
Het auto-verhaal is weer een stap verder maar ook een dag doorgeschoven ipv afgerond.
Het is een hoop en ook weer niks.
Zelden zo'n waaier aan mogelijke onderwerpen bij de hand gehad. En wat ga ik er mee doen? Nu? Weinig.
De druk van de indrukken is de laatste twee dagen van dien aard, dat ik aan fasering toe ben. Een beetje van het een, een beetje van het ander. Ritsen. Het strijden om voorrang, waar je geen recht op hebt.
De Pc staat en werkt. Indrukwekkend. Dat het mogelijk is. Een prachtige hengst, maar nog ongetemd.
Het auto-verhaal is weer een stap verder maar ook een dag doorgeschoven ipv afgerond.
Het is een hoop en ook weer niks.
Flipperen
Volgens mij ben ik nog steeds niet bijgekomen. Ik hang in een soort beschermende gelatenheid. Zover te overzien is er geen lichamelijke schade. Wel woedt er innerlijk een storm, die geen uitweg vindt noch wil gaan liggen. De auto zit daarentegen stevig in de kreukels. Dat heet opofferingsbereidwilligheid.
Vergeleken met de bus, die erbij betrokken was en die de overal langs de weg liggende greppel in werd gedrukt, was er erger aan toe. Het is haast een wonder, dat er geen gewonden of erger zijn gevallen.
Weer een keertje bewezen, dat je ongelukken je meer worden aangedaan dan dat je ze zelf maakt. Een bus inhalen zonder (voldoende) zicht op het tegemoetkomende verkeer. Russisch roulette achter het stuur. De idioten al zovaak moeten ontwijken, maar je moet ze dan wel kunnen zien. Dat was nu pas op het allerlaatste moment. Zowel tegenligger als ik zaten in feite al naast de bus of in elk geval zo dichtbij, dat we geen kant meer op konden, toen we elkaar zagen. De overmoedige bestuurster knalde eerst op mij en vervolgens tegen de zijkant van de bus om daarna achter me de berm in te schuiven. De jonge bestuurster verklaarde later, dat de bus en ik haar klem hadden gereden .... Je moet het lef maar hebben.
Gelukkig wat meer geïnteresseerde agenten dan bij de klap van Mariana. Het lulverhaal van de meid werd niet serieus genomen. Mooi meegenomen, maar wat schiet je er eigenlijk mee op? Half twaalf ongeluk. Na negenen pas weer thuis. Geen nwe Pc. Een auto naar de klote en nu maar zien, dat dat alles op goede wijze wordt afgehandeld. Goed voor mij en mijn Citroën en niet zozeer voor de verzekering.
Vergeleken met de bus, die erbij betrokken was en die de overal langs de weg liggende greppel in werd gedrukt, was er erger aan toe. Het is haast een wonder, dat er geen gewonden of erger zijn gevallen.
Weer een keertje bewezen, dat je ongelukken je meer worden aangedaan dan dat je ze zelf maakt. Een bus inhalen zonder (voldoende) zicht op het tegemoetkomende verkeer. Russisch roulette achter het stuur. De idioten al zovaak moeten ontwijken, maar je moet ze dan wel kunnen zien. Dat was nu pas op het allerlaatste moment. Zowel tegenligger als ik zaten in feite al naast de bus of in elk geval zo dichtbij, dat we geen kant meer op konden, toen we elkaar zagen. De overmoedige bestuurster knalde eerst op mij en vervolgens tegen de zijkant van de bus om daarna achter me de berm in te schuiven. De jonge bestuurster verklaarde later, dat de bus en ik haar klem hadden gereden .... Je moet het lef maar hebben.
Gelukkig wat meer geïnteresseerde agenten dan bij de klap van Mariana. Het lulverhaal van de meid werd niet serieus genomen. Mooi meegenomen, maar wat schiet je er eigenlijk mee op? Half twaalf ongeluk. Na negenen pas weer thuis. Geen nwe Pc. Een auto naar de klote en nu maar zien, dat dat alles op goede wijze wordt afgehandeld. Goed voor mij en mijn Citroën en niet zozeer voor de verzekering.
woensdag 18 oktober 2017
Daggewijs
Vertrokken met de auto. Te voet terug. Ik leef nog. Leuk meegenomen. Zien wat de nacht gaat doen. De rest is voor morgen. Altijd weer die brede rug van morgen.
Herrezen
Nadat hij al mndn optrekt met Lady, de laatste 3-4 weken altijd voor de poort staat, als ik eruit of in wil, mijn auto herkent en steeds vaker de binnenplaats oploopt, was het schrikken toen hij er gisteravond ineens niet was. Zeker na de agressieve houding van een paar dorpsgenoten gisteren.
Een beetje extra rondgelopen, maar 's avonds tegen elven is niet het moment om te zoeken. Naar bed gegaan tussen hoop en vrees. Ik zie die lui hier tot het ergste in staat en de rest zal hooguit schande spreken en stiekem blij zijn, dat de hond is verdwenen.
Me proberen voor te houden, dat er vele andere redenen voor de afwezigheid zijn te bedenken, al is het maar, omdat het idee van hondenmeppers als buren voorzichtig gezegd kanten in mij activeert, die me tot op heden onbekend waren. Wraak maakt vindingrijk.
Gelukkig stond ie vanochtend gewoon weer voor de poort, toen ik de vuilnisbak naar buiten schoof. Voorlopig komt de mensheid weer ff goed weg.
Een beetje extra rondgelopen, maar 's avonds tegen elven is niet het moment om te zoeken. Naar bed gegaan tussen hoop en vrees. Ik zie die lui hier tot het ergste in staat en de rest zal hooguit schande spreken en stiekem blij zijn, dat de hond is verdwenen.
Me proberen voor te houden, dat er vele andere redenen voor de afwezigheid zijn te bedenken, al is het maar, omdat het idee van hondenmeppers als buren voorzichtig gezegd kanten in mij activeert, die me tot op heden onbekend waren. Wraak maakt vindingrijk.
Gelukkig stond ie vanochtend gewoon weer voor de poort, toen ik de vuilnisbak naar buiten schoof. Voorlopig komt de mensheid weer ff goed weg.
dinsdag 17 oktober 2017
Avondmaling
Rammen we d'r nog eentje uit?
Wat 'we'?
Dat is bij wijze van spreken.
O ja, samen maar lekker alleen.
Nee, alleen maar lekker saampjes.
Ach, gelul.
Nee, geschrijf.
Euh??
Ja, nog ff wat woorden bijeen vegen.
Krijg je daar nou nooit genoeg van?
Dat heb ik nog nooit uitgeprobeerd.
Wat bedoel je?
Schrijven tot ik het zat ben.
Dronken? Van woorden?
Hèt!! Wel ff d'r bij blijven.
Bij jouw woordenbrei? Nee, dank je.
Je hoeft er toch niks mee.
Zou er nog bij moeten komen.
Ach, de keerzijde van het succes.
Watte?
Laat maar zitten. Grapje.
Nee, ff serieus
Waarover?
Die schrijverij, natuurlijk.
Het houdt me van de straat.
En uit bed.
Nee toch.
Jawel.
En?
Nou, zo met de winter voor de deur ...
Ooooo zo
Ja echt!
Leuk onderwerp.
Voor wat?
Mijn schrijverij natuurlijk
Ach, stik toch.
Wat 'we'?
Dat is bij wijze van spreken.
O ja, samen maar lekker alleen.
Nee, alleen maar lekker saampjes.
Ach, gelul.
Nee, geschrijf.
Euh??
Ja, nog ff wat woorden bijeen vegen.
Krijg je daar nou nooit genoeg van?
Dat heb ik nog nooit uitgeprobeerd.
Wat bedoel je?
Schrijven tot ik het zat ben.
Dronken? Van woorden?
Hèt!! Wel ff d'r bij blijven.
Bij jouw woordenbrei? Nee, dank je.
Je hoeft er toch niks mee.
Zou er nog bij moeten komen.
Ach, de keerzijde van het succes.
Watte?
Laat maar zitten. Grapje.
Nee, ff serieus
Waarover?
Die schrijverij, natuurlijk.
Het houdt me van de straat.
En uit bed.
Nee toch.
Jawel.
En?
Nou, zo met de winter voor de deur ...
Ooooo zo
Ja echt!
Leuk onderwerp.
Voor wat?
Mijn schrijverij natuurlijk
Ach, stik toch.
Bewerken
Inademen. Uitademen. Alweer een tijd geleden, dat ik me daartoe heb gedwongen, heb moeten dwingen. Het kan blijkbaar niet op zo'n manier gedoseerd worden, dat je het tussen de verdere bezigheden van de dag kunt afhandelen. Gelijkwaardigheid of mn het gebrek daaraan. Stap uit die auto en ga de hond met blote handen tegemoet, als je er zonodig iets mee te regelen hebt.
Teckels zeggen me niks, omdat ze geen partij voor me zijn. Als ze vervelend worden, trap je ze 10 meter verderop. Sammy en Katrien waren mijn gelijke. Dat was wederzijds respect. Met Prada is dat zelfs niet het geval. Ze zou me theoretisch kunnen verwonden maar uitschakelen kan ze me niet. Het klinkt misschien raar, maar dat Sammy of Katrien en zeker samen mij wel konden elimineren, als ze dat hadden gewild, is een van de belangrijkste redenen geweest om zo intensief met elkaar op te trekken en daar zoveel voldoening uit te putten.
Wat dat betreft is het met een hond niet anders dan met een mens. Kinderen hebben te luisteren en volwassen moeten niet kruipen noch de hele tijd met het rollen van spierballen bezig zijn. Het gaat om respect. Respect voor elkaars zijn en kunnen en later voor wat ooit geweest is. Vrees dat ik het filosofisch vermogen van de gemiddelde dorpsbewoner bij deze te zwaar belast .... dus dan maar: Blijf me je poten, fiets, stok of auto van mijn honden af??? Ga ik straks op mijn leeftijd alsnog de knokpartijen inhalen, die ik de rest van mijn leven (bijna) altijd heb weten te omzeilen. Kringetje sluiten?
Teckels zeggen me niks, omdat ze geen partij voor me zijn. Als ze vervelend worden, trap je ze 10 meter verderop. Sammy en Katrien waren mijn gelijke. Dat was wederzijds respect. Met Prada is dat zelfs niet het geval. Ze zou me theoretisch kunnen verwonden maar uitschakelen kan ze me niet. Het klinkt misschien raar, maar dat Sammy of Katrien en zeker samen mij wel konden elimineren, als ze dat hadden gewild, is een van de belangrijkste redenen geweest om zo intensief met elkaar op te trekken en daar zoveel voldoening uit te putten.
Wat dat betreft is het met een hond niet anders dan met een mens. Kinderen hebben te luisteren en volwassen moeten niet kruipen noch de hele tijd met het rollen van spierballen bezig zijn. Het gaat om respect. Respect voor elkaars zijn en kunnen en later voor wat ooit geweest is. Vrees dat ik het filosofisch vermogen van de gemiddelde dorpsbewoner bij deze te zwaar belast .... dus dan maar: Blijf me je poten, fiets, stok of auto van mijn honden af??? Ga ik straks op mijn leeftijd alsnog de knokpartijen inhalen, die ik de rest van mijn leven (bijna) altijd heb weten te omzeilen. Kringetje sluiten?
Opvoeren
Het wordt een beetje veel hond, maar ik verzin het niet zelf. Hoewel ik mezelf nooit zo gezien heb, vrees ik, dat ik meer in de goedheid van de mens geloof, dan dat ik dat zelf heb door gehad. Op de terugweg met de honden loopt de vriend van lady met haar in het kielzog op een auto af, die uit het dorp komt en rechts in de berm parkeert. Een zoon of eerder kleinzoon volgens mij van een oude dame die daar woont. Hij rijdt in verschillende wagens en kwam nu aan in zijn terreinspeeltje.
De hond loopt rustig, geïnteresseerd als altijd op de imiddels stilstaande auto af. Op het moment dat de hond bij de rechterkant van de voorbumper is, geeft de bestuurder een enorme lel gas, slipt, verliest (gelukkig) de controle over het stuur en de hond kan wegspringen. Deze mensen, er zat nog een vrouwmens in de auto, hebben niks nooit enige confrontatie met die hond gehad. Hun eigen teef is na een nest op mysterieuze wijze verdwenen en het jonkie wat er nu rondloopt, loopt constant met een bol getrokken rug en de staart geheel weggevouwen tussen de benen tegen het onderlijf.
Zo'n moment brengt niet het beste in me boven. Niet dat je daar nou zoveel aan kunt doen zonder in een verkeerde spiraal terecht te komen. Maar je zou zo iemand toch het liefst een horde van enige tientallen minder vriendelijke honden toewensen op een plek waar hij ze niet kan ontkomen. Van mij hoeven ze 'm niet tot bloedens toe te bijten, maar een beetje rondom blauw zou wel op z'n plek zijn ... zelfs als dat zeer ws niks zal oplossen.
De hond loopt rustig, geïnteresseerd als altijd op de imiddels stilstaande auto af. Op het moment dat de hond bij de rechterkant van de voorbumper is, geeft de bestuurder een enorme lel gas, slipt, verliest (gelukkig) de controle over het stuur en de hond kan wegspringen. Deze mensen, er zat nog een vrouwmens in de auto, hebben niks nooit enige confrontatie met die hond gehad. Hun eigen teef is na een nest op mysterieuze wijze verdwenen en het jonkie wat er nu rondloopt, loopt constant met een bol getrokken rug en de staart geheel weggevouwen tussen de benen tegen het onderlijf.
Zo'n moment brengt niet het beste in me boven. Niet dat je daar nou zoveel aan kunt doen zonder in een verkeerde spiraal terecht te komen. Maar je zou zo iemand toch het liefst een horde van enige tientallen minder vriendelijke honden toewensen op een plek waar hij ze niet kan ontkomen. Van mij hoeven ze 'm niet tot bloedens toe te bijten, maar een beetje rondom blauw zou wel op z'n plek zijn ... zelfs als dat zeer ws niks zal oplossen.
Onregelmaat
Eten na Mariana's werk. Mariana zal het jaren gedaan hebben. De ene keer om twaalf uur. De andere keer bij vieren. En dan moest nog gekookt worden ook, dat doe ik tegenwoordig of we zoeken het buitenshuis. Mijn lijf blijft daar -terecht- tegen protesteren. Neemt niet weg, dat het soms de beste oplossig is. Het is gelukkig al geen vier keer per week meer, maar 1 of 2 keer kan nog gebeuren. Mn op momenten als vandaag, waarop het mij niet lukt/nog niet gelukt is om greep op de dagelijkse regelmaat te krijgen. Verstoren gaat zo veel makkelijker dan het herstel.
Vijf uur terug op het honk. Tijd voor de honden. De drempel van de avond. Bericht binnen dat de Pc compleet is. Dat wordt morgen feest of een teleurstelling natuurlijk. Ze zouden 'm testen, dus dat laatste zou niet mogen.
Wordt het het keerpunt in de aarzeling van de inrichting? Het zal het hart van mijn 'werk'kamer zijn, die dan nu ook eindelijk definitief vorm gegeven zou mogen worden. Het zou aardig zijn om me nu in vieren op te kunnen splitsen en samen lekker aan de slag te gaan. Met z'n vieren een werkje van niks. In mijn eentje hooguit een week. En zelfs als dat te voortvarend is ingeschat, wat maakt het uit? Afronden, ruimte maken, aandacht verschuiven. En nu eerst de honden.
Vijf uur terug op het honk. Tijd voor de honden. De drempel van de avond. Bericht binnen dat de Pc compleet is. Dat wordt morgen feest of een teleurstelling natuurlijk. Ze zouden 'm testen, dus dat laatste zou niet mogen.
Wordt het het keerpunt in de aarzeling van de inrichting? Het zal het hart van mijn 'werk'kamer zijn, die dan nu ook eindelijk definitief vorm gegeven zou mogen worden. Het zou aardig zijn om me nu in vieren op te kunnen splitsen en samen lekker aan de slag te gaan. Met z'n vieren een werkje van niks. In mijn eentje hooguit een week. En zelfs als dat te voortvarend is ingeschat, wat maakt het uit? Afronden, ruimte maken, aandacht verschuiven. En nu eerst de honden.
Budgetondersteuning?
Vreemde toestand. Sinds een paar weken is er iets veranderd bij het pinnen met een buitenlandse pas. Ik probeer het zoveel mogelijk te voorkomen, maar soms is het gewoon ff handig. Als dan ineens de limiet 200 Lei blijkt te zijn, sta je wel gek te kijken. Eerst gedacht aan een mankement. Toen aan geldgebrek in de automaat, maar vandaag blijkt het gewoon een nwe regel te zijn en geen tijdelijke. Wie, wat of waarom wilden ze me niet vertellen.
Ik kan me vanalles bedenken, maar zou gewoon graag het waarom weten. Hoewel de bedragen een beetje wisselen, is het niet alleen bij 'mijn bank', dat die beperking is ingevoerd. Moet al bijna een politieke beslissing zijn, zou je denken, maar waarom daar dan geheimzinnig over doen? Een soort verplichting cq aanmoediging om het geld van buiten het land in te brengen, voordat je het gebruikt? Tenzij het natuurlijk alleen bij mij het geval is, maar dat maakt me dan enkel nieuwsgieriger naar de oorzaak. Heb ik het stempel crimineel opgedrukt gekregen? En zo ja, waarom?
Banken ... Ze waren al niet mijn favoriet en zullen het nooit worden. Een opgedrongen huwelijk, tot stand gekomen onder een verkeerd gesternte en met een partner waarbij beton nog warm en zacht aanvoelt. Grrrrrrrrr.
Ik kan me vanalles bedenken, maar zou gewoon graag het waarom weten. Hoewel de bedragen een beetje wisselen, is het niet alleen bij 'mijn bank', dat die beperking is ingevoerd. Moet al bijna een politieke beslissing zijn, zou je denken, maar waarom daar dan geheimzinnig over doen? Een soort verplichting cq aanmoediging om het geld van buiten het land in te brengen, voordat je het gebruikt? Tenzij het natuurlijk alleen bij mij het geval is, maar dat maakt me dan enkel nieuwsgieriger naar de oorzaak. Heb ik het stempel crimineel opgedrukt gekregen? En zo ja, waarom?
Banken ... Ze waren al niet mijn favoriet en zullen het nooit worden. Een opgedrongen huwelijk, tot stand gekomen onder een verkeerd gesternte en met een partner waarbij beton nog warm en zacht aanvoelt. Grrrrrrrrr.
Gevarenzone
Ahhhhhhhhhhhh, mijn favoriete geklooi met de grootst mogelijke komma-neukers na de belastingdienst: banken! Over het paard getilde instanties die nog meer door de overheid in de watten zijn en worden gelegd dan de gemiddelde bijstandstrekker. Arrogante klojo's van een plank ver boven de bovenste plank. Geld uitgeven wordt zo bijna hetzelfde als de pastoor vragen of je een keertje van bil mag gaan buiten de standaard eerste vrijdag van de mnd. Als ik een stier ben, zijn zij de rode lap. Anders dan me dwars zitten doen ze zelden en nu is het niet zo'n zeldzaamheid.
Of ik ff telefoonnummer, adresbevestiging en identiteitspapieren wil doen toekomen om ongedaan te maken, wat ze ongevraagd hebben gewijzigd. Ik steel je auto en wil je 'm terug hebben, bewijs dan eerst maar dat ie van jou is. Iets wat ik net anderhalf jaar geleden al met alles d'rop en d'ran gedaan heb. Vermoeiend. Irritant. Wat hebben we meer in deze categorie?
Natuurlijk spring ik niet gelijk in de houding, knik ja en voldoe aan het gevraagde, maar of dat er toe leidt, dat aan de kant van de bank een fractie gezond verstand boven komt drijven, waag ik te betwijfelen. Uitstel dus, maar nodig om tot 1000 of een veelvoud daarvan te kunnen tellen. En met eenmaal ga ik het, denk ik, niet redden.
Of ik ff telefoonnummer, adresbevestiging en identiteitspapieren wil doen toekomen om ongedaan te maken, wat ze ongevraagd hebben gewijzigd. Ik steel je auto en wil je 'm terug hebben, bewijs dan eerst maar dat ie van jou is. Iets wat ik net anderhalf jaar geleden al met alles d'rop en d'ran gedaan heb. Vermoeiend. Irritant. Wat hebben we meer in deze categorie?
Natuurlijk spring ik niet gelijk in de houding, knik ja en voldoe aan het gevraagde, maar of dat er toe leidt, dat aan de kant van de bank een fractie gezond verstand boven komt drijven, waag ik te betwijfelen. Uitstel dus, maar nodig om tot 1000 of een veelvoud daarvan te kunnen tellen. En met eenmaal ga ik het, denk ik, niet redden.
Bar
Er lopen in Coves mensen rond, waar ik om uiteenlopende redenen maar vnl drankgerelateerd weinig behoefte tot contact voel. Contact dat sowieso zelden verder reikt dan de tijd van de dag. De rest kan altijd op een vriendelijk gebaar, gedag of zelfs de uitwisseling van een paar woorden rekenen. Vanochtend is daar voor het eerst een minder mooie kant bijgekomen.
De beste man van de barvrouwe, hij draait het eerste uur of zo, kwam ik tegen op zijn weg naar huis, terwijl ik terugkwam van de hondenronde. De beste man was ws die ochtend zelf zijn grootste afnemer geweest, want al danig in de olie en zoals vaker de laatste tijd in behoorijk slecht humeur. De nieuwste aanwinst maakte de 'fout' om een beweging in de richtig van de man te maken. Iets van "Wie is dat?" De man liep naast zijn fiets (zelfkennis heeft hij wel!) en draait zich met fiets en al direct in de richting van de hond. Vloekend en tierend terwijl het dier geen blaf had gedaan. Hij kan de hond duidelijk niet uitstaan.
De hond liep weinig aangedaan verder en de man richtte zijn woordenstroom op mij. Ik heb hem toen met een wegwerp gebaar en een mix van Engels en Nederlands aangeraden iets minder te drinken en zijn energie aan nuttigere zaken te verspillen. Wij liepen beiden door. Ik dorp in. Hij qua richting dorp uit, terwijl zijn tirade gaandeweg aan kracht verloor. Ik zou mijn dagen zo niet willen beginnen.
De beste man van de barvrouwe, hij draait het eerste uur of zo, kwam ik tegen op zijn weg naar huis, terwijl ik terugkwam van de hondenronde. De beste man was ws die ochtend zelf zijn grootste afnemer geweest, want al danig in de olie en zoals vaker de laatste tijd in behoorijk slecht humeur. De nieuwste aanwinst maakte de 'fout' om een beweging in de richtig van de man te maken. Iets van "Wie is dat?" De man liep naast zijn fiets (zelfkennis heeft hij wel!) en draait zich met fiets en al direct in de richting van de hond. Vloekend en tierend terwijl het dier geen blaf had gedaan. Hij kan de hond duidelijk niet uitstaan.
De hond liep weinig aangedaan verder en de man richtte zijn woordenstroom op mij. Ik heb hem toen met een wegwerp gebaar en een mix van Engels en Nederlands aangeraden iets minder te drinken en zijn energie aan nuttigere zaken te verspillen. Wij liepen beiden door. Ik dorp in. Hij qua richting dorp uit, terwijl zijn tirade gaandeweg aan kracht verloor. Ik zou mijn dagen zo niet willen beginnen.
Omgangsvormen
Op het terrein, waar ik het het minst van verwachte, heb ik uiteindelijk de meeste problemen. Honden. Maar dan niet zozeer met de honden zelf maar met de daar omheen hangende zogenaamde bazen. 'Zogenaamd' omdat ik me bij de meesten afvraag of ze wel de baas zijn. Afgezien daarvan zijn de mensen gewoon erger, hopelozer in de omgang met de honden dan de gemiddelde hond in de omgang met de mensen.
Behalve dat ze nauwelijks met hun eigen hond(en) kunnen opschieten en dat oplossen door ze aan de ketting te leggen, kunnen ze werkelijk helemaal niks met andere honden beginnen. Zijn nog eenkenniger dan hun eigen hond. Als men niet al direct bang is en met een grote boog om de hond probeert heen te gaan, wordt een hond automatisch agressief afwerend tegemoet getreden. Nu hoef je niet iedere hond leuk en aardig te vinden, zijn ze ook niet allemaal dank hun geschiedenis, en aan te halen. Negeren is echter stukken beter dan die neiging de beesten weg te jagen, voordat ze iets van plan zijn. Net als publiciteit bestaat bij honden geen verkeerde aandacht. Alles in hun richting wordt als aandacht ervaren. Het is òf spelen òf uitdagen. Van beide zijn honden in het algemeen niet vies.
Waar honden niks mee kunnen is, als je niet reageert zo ze al aandacht aan jou besteden. Na een paar keer zullen de meeste honden het interesse in je verloren hebben. "Met die persoon valt niks te beleven". Omgekeerd weten ze minstens zo goed welke persoon wel reageert en dat die ze eigenlijk probeert weg te jagen .... Ach, laat 'm vooral proberen. Helaas hebben schreeuwen, schelden, gebaren en stokken veelal een tegengesteld effect.
Behalve dat ze nauwelijks met hun eigen hond(en) kunnen opschieten en dat oplossen door ze aan de ketting te leggen, kunnen ze werkelijk helemaal niks met andere honden beginnen. Zijn nog eenkenniger dan hun eigen hond. Als men niet al direct bang is en met een grote boog om de hond probeert heen te gaan, wordt een hond automatisch agressief afwerend tegemoet getreden. Nu hoef je niet iedere hond leuk en aardig te vinden, zijn ze ook niet allemaal dank hun geschiedenis, en aan te halen. Negeren is echter stukken beter dan die neiging de beesten weg te jagen, voordat ze iets van plan zijn. Net als publiciteit bestaat bij honden geen verkeerde aandacht. Alles in hun richting wordt als aandacht ervaren. Het is òf spelen òf uitdagen. Van beide zijn honden in het algemeen niet vies.
Waar honden niks mee kunnen is, als je niet reageert zo ze al aandacht aan jou besteden. Na een paar keer zullen de meeste honden het interesse in je verloren hebben. "Met die persoon valt niks te beleven". Omgekeerd weten ze minstens zo goed welke persoon wel reageert en dat die ze eigenlijk probeert weg te jagen .... Ach, laat 'm vooral proberen. Helaas hebben schreeuwen, schelden, gebaren en stokken veelal een tegengesteld effect.
maandag 16 oktober 2017
-2
De eerste twee pups zijn vertrokken. Vriendelijke mensen op een boerderij waar nog een paar andere pups rondliepen. Het was vrijwel donker toen we er aankwamen. Maar dat is het tegenwoordig al voor zevenen. Het luxeleventje van driemaal daags speciaal hondenvoer is voorbij. Hoop dat ze de schok van de overgang goed doorstaan. Voor de rest zal het een walhalla zijn, waar ze zich heerlijk zullen kunnen uitleven. Van wat ik kon zien, was er een grote -en natuurlijk ook rommelige- binnenplaats. Maar er zal meer zijn. Met 40 koeien, een paar schapen en tot voor kort 100'den geiten kan het niet anders dan Jan Steen in veelvoudig kwadraat zijn.
Collega van Mariana maar niet thuis. Haar man wel en nog iemand, die als dierenarts werd voorgesteld, maar dan duidelijk niet voor kleine huisdieren. Mariana's verhaal over de vaccinaties kwam niet echt over. Of ik een bier wilde, vroegen ze Mariana. Zo gaat dat hier. Mannen geven hier ook mannen een hand en slaan de vrouwen in het gezelschap over.
Aan de keukentafel in een wederom bijna beklemmend lage ruimte kreeg we allebei bier en ontspon zich het welbekende gesprek van mensen die elkaar voor het eerst zien. Over het dorp (Novile) en Coves, wederzijdse ouders, geboorteplek, het werk op de staatsboerderijen onder Ceaucescu, opleiding en daar doorheen allemaal personen, die als een soort ijkpunten fungeren. De vrouw kwam d'r op een gegeven moment bij net toen we wilden gaan. Het vertrek dus weer wat later. Een 2,5 ltr frisdrankfles vol melk kregen we mee als dank. Zo zouden er wel meer contacten mogen zijn. Niet qua melk, maar qua vriendelijkheid en autheticiteit.
Collega van Mariana maar niet thuis. Haar man wel en nog iemand, die als dierenarts werd voorgesteld, maar dan duidelijk niet voor kleine huisdieren. Mariana's verhaal over de vaccinaties kwam niet echt over. Of ik een bier wilde, vroegen ze Mariana. Zo gaat dat hier. Mannen geven hier ook mannen een hand en slaan de vrouwen in het gezelschap over.
Aan de keukentafel in een wederom bijna beklemmend lage ruimte kreeg we allebei bier en ontspon zich het welbekende gesprek van mensen die elkaar voor het eerst zien. Over het dorp (Novile) en Coves, wederzijdse ouders, geboorteplek, het werk op de staatsboerderijen onder Ceaucescu, opleiding en daar doorheen allemaal personen, die als een soort ijkpunten fungeren. De vrouw kwam d'r op een gegeven moment bij net toen we wilden gaan. Het vertrek dus weer wat later. Een 2,5 ltr frisdrankfles vol melk kregen we mee als dank. Zo zouden er wel meer contacten mogen zijn. Niet qua melk, maar qua vriendelijkheid en autheticiteit.
Distributie
Hok verschonen of de pups laten ophalen, sorry, ik bedoel wegbrengen. Ik ben erg voor het laatste. Helaas slepen er nog dingen na van gisteren. Broodkratten moeten retour en nog wat van die neergeslagen chaos. Misschien gaat het vandaag nog lukken. Scheelt een hoop gekef, al blijft de grootste lawaaiproducente (!) achter en ik vrees, dat we dat een paar dagen zullen weten ook. Daarna komt alles in rustiger vaarwater. Tenminste ...., een mens blijft hopen.
Identiteit
Mariana's momentum, of hoe je het moet noemen, is nog niet terug, waar het tot voor kort niet te verdrijven leek. Vandaag haar ID-kaart verloren. Ergens in Sibiu. Ik ben er niet over begonnen, dat je zoiets netjes in de tas opbergt na gebruik en niet in een opbergmapje bij de papieren stopt, die dubbelvouwt en dan gaat shoppen. Nee, niet gedaan en ik ga het ook niet doen. Dat ze dat niet gedaan heeft, wordt er natuurlijk niet minder stom om.
Wat plekken teruggelopen, maar niks. Kan iemand daar iets mee? Vervalsen? Andersoortig misbruik? Ik heb geen idee. In zo'n situatie ben ik nog nooit gekomen en ik zie me dat ook niet alsnog doen. Afkloppen natuurlijk, maar toch. Politiebureau sluit om 15:00, dus de registratie van het verlies moet een dagje wachten.
Zou me niks verbazen, als je dan morgen te horen krijgt, dat je dat sneller had moeten doorgeven.... Instanties hier zijn wat dat betreft een slag apart. Maar .... dit gaat mij niks aan. Gelukkig!
Wat plekken teruggelopen, maar niks. Kan iemand daar iets mee? Vervalsen? Andersoortig misbruik? Ik heb geen idee. In zo'n situatie ben ik nog nooit gekomen en ik zie me dat ook niet alsnog doen. Afkloppen natuurlijk, maar toch. Politiebureau sluit om 15:00, dus de registratie van het verlies moet een dagje wachten.
Zou me niks verbazen, als je dan morgen te horen krijgt, dat je dat sneller had moeten doorgeven.... Instanties hier zijn wat dat betreft een slag apart. Maar .... dit gaat mij niks aan. Gelukkig!
Internetoprit
Oeps. De Pc-onderdelen zijn inmiddels allemaal gearriveerd. Ik was het niet vergeten, maar als men 15 dagen wachten zegt, is dat toch zelden werkelijk het geval. Het is haast altijd: "Mag het iets meer zijn?" Maar de PC zou vandaag geassembleerd worden. Dus, in Sibiu, ff langs. Nou niks bezig met in elkaar zetten. Alles staat er in dozen. Nou ja, ook weer niet alles. De harde schijf ontbreekt nog steeds en zou morgen geleverd worden. Daar leken ze echt van overtuigd.
Het schroef- en clickwerk hebben ze naar de avond verschoven om het in alle rust te kunnen doen. Het ziet er goed uit. Het verschil tussen onder de motorkap van een Dacia of een Mercedes kijken. Als ik me goed herinner heeft de kast één doorzichtige kant, kan ik af en toe een blik op de binnenkant werpen zonder het ding open te moeten schroeven.
Ik verheug me op de terugkeer van een echte computer in mijn leven. Een laptop is niks meer dan een verdigitaliseerde schrijfblok. Daar is de mini een stuk praktischer en prettiger zowel qua werken als meeslepen. Het beeldscherm is het niet. Het toetsenbord is het niet (ook niet als de 'n' wel goed zou werken). Het geëmmer met het mousepath ben ik al jaren zat. Cd-drive heeft nooit fatsoenlijk gewerkt. En ga maar door. Nog een, twee of misschien drie nachtjes slapen.
Het schroef- en clickwerk hebben ze naar de avond verschoven om het in alle rust te kunnen doen. Het ziet er goed uit. Het verschil tussen onder de motorkap van een Dacia of een Mercedes kijken. Als ik me goed herinner heeft de kast één doorzichtige kant, kan ik af en toe een blik op de binnenkant werpen zonder het ding open te moeten schroeven.
Ik verheug me op de terugkeer van een echte computer in mijn leven. Een laptop is niks meer dan een verdigitaliseerde schrijfblok. Daar is de mini een stuk praktischer en prettiger zowel qua werken als meeslepen. Het beeldscherm is het niet. Het toetsenbord is het niet (ook niet als de 'n' wel goed zou werken). Het geëmmer met het mousepath ben ik al jaren zat. Cd-drive heeft nooit fatsoenlijk gewerkt. En ga maar door. Nog een, twee of misschien drie nachtjes slapen.
Herschikken
Prachtige dag, maar nog ff geen tijd noch zin om daar oog voor te hebben. De dag vanochtend begonnen in de mist. Vandaag beide benen weer op eigen grond krijgen. De tweede vaccinatie van de pups moest en is gebeurd. Auto inmiddels van de ergste kots, stront en kwijl ontdaan. Lang leve de hondendeken, voldoende keukenrollengte en een plastic zak. Niet voeren heeft wel iets geholpen maar niet alles voorkomen. Laatste keer deze heisa. Vanmiddag vertrekken er twee en eentje ergens in de loop van de week. Het meisje blijft hangen. Zien dat we het een naam weten te geven.
Vandaag zou ook duidelijk moeten worden wat de schade van het ongeluk gaat kosten. Of de verzekering ervoor opdraait of dat we zelf de pineut zijn. Vervangen is geen optie. Deze auto is het stadium van vervoersmiddel allang ontstegen. Het heeft nog steeds gewoon vier wielen en een motor, wordt inmiddels niet meer tweemaal per week gewassen, maar de status aparte is door de jaren eerder meer dan minder geworden. Heeft ook wel weer wat, maar dan toch graag niet in het kader van ongelukken en reparaties.
Een van de eerste dingen die gedaan moeten worden is de recent ontstane graafwoede van Prada bekoelen, zeg maar de kop indrukken. Heb me bedacht, dat het met de overgebleven terrasranden zou moeten lukken. Het is maar een tijdeijke toestand. Niet dat graven, zou mooi zijn, maar dat bedoel ik niet. De schutting vernieuwen is geen optie, want die afscheiding gaat hopelijk binnen niet al te lange tijd verdwijnen..... als de buren eindelijk zover zijn, dat de boel gekocht kan worden.
Vandaag zou ook duidelijk moeten worden wat de schade van het ongeluk gaat kosten. Of de verzekering ervoor opdraait of dat we zelf de pineut zijn. Vervangen is geen optie. Deze auto is het stadium van vervoersmiddel allang ontstegen. Het heeft nog steeds gewoon vier wielen en een motor, wordt inmiddels niet meer tweemaal per week gewassen, maar de status aparte is door de jaren eerder meer dan minder geworden. Heeft ook wel weer wat, maar dan toch graag niet in het kader van ongelukken en reparaties.
Een van de eerste dingen die gedaan moeten worden is de recent ontstane graafwoede van Prada bekoelen, zeg maar de kop indrukken. Heb me bedacht, dat het met de overgebleven terrasranden zou moeten lukken. Het is maar een tijdeijke toestand. Niet dat graven, zou mooi zijn, maar dat bedoel ik niet. De schutting vernieuwen is geen optie, want die afscheiding gaat hopelijk binnen niet al te lange tijd verdwijnen..... als de buren eindelijk zover zijn, dat de boel gekocht kan worden.
Opademen
De activiteiten van een mnd in krappe vier dagen. Potje klagen? Lekker niet. Neemt niet weg, dat ik blij ben, dat het voorbij is en teruggeschakeld kan worden naar het gewenste tempo met gedoseerde actie. Organiseren is een kunst, die niet iedereen is gegeven, zullen we maar zeggen.
zondag 15 oktober 2017
Stressproduktie
Als je zo nodig drie feesten/gelegenheden in drie dagen tijd wilt afklapperen, eentje daarvan zelf organiseert en voor een ander een paar uur moet rijden, is het misschien handig en in elk geval praktisch, als je niet alles qua tijd en consumeren probeert te maximaliseren. Behalve dat het leven doorgaat (oa honden) moet er ook het een en ander gebeuren met het oog op wat we zelf regelen. Die boodschap kwam vrijdag niet over, soit, maar ook gisteren in de herkansing was ingrijpen de enige mogelijkheid om niet midden in de nacht pas weer thuis te komen na een rit van dik anderhalf uur.
Alles willen hebben en meemaken en wat gedaan moet worden in de laatste paar minuten te hoop laten lopen. Ik kan daar niet aan wennen, wil daar niet aan wennen, kan daar slecht tegen. En dan wordt nog verondersteld, dat je zonder mekkeren helpt de schade beperkt te houden. Sterker nog eigenlijk trots moet zijn, hoe alles op de laatste minuten alsnog op redelijk wijze op z'n pootjes terecht komt. Natuurlijk niet, da's een zekerheid, zoals het bedoeld was, maar met wat geluk en fantasie een aardig end in de gewenste richting. Niet mijn ding.
En het is zo simpel om het allemaal ruim van te voren, soepeler en met meer speling over de bühne te laten gaan, zodat je vrij van stress en daarop lijkende onnodige drukte in alle rust het een na het ander kunt afhandelen en niet afgebrand eindigt. Vandaag nog ....
Alles willen hebben en meemaken en wat gedaan moet worden in de laatste paar minuten te hoop laten lopen. Ik kan daar niet aan wennen, wil daar niet aan wennen, kan daar slecht tegen. En dan wordt nog verondersteld, dat je zonder mekkeren helpt de schade beperkt te houden. Sterker nog eigenlijk trots moet zijn, hoe alles op de laatste minuten alsnog op redelijk wijze op z'n pootjes terecht komt. Natuurlijk niet, da's een zekerheid, zoals het bedoeld was, maar met wat geluk en fantasie een aardig end in de gewenste richting. Niet mijn ding.
En het is zo simpel om het allemaal ruim van te voren, soepeler en met meer speling over de bühne te laten gaan, zodat je vrij van stress en daarop lijkende onnodige drukte in alle rust het een na het ander kunt afhandelen en niet afgebrand eindigt. Vandaag nog ....
zaterdag 14 oktober 2017
Later ...
Opzij, opzij, opzij,
maak plaats, maak plaats, maak plaats,
Ik heb ongelofelijke haast.
Opzij, opzij, opzij,
want ik ben haast te laat,
Ik heb maar een paar minuten tijd.
Ik moet rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en
weer doorgaan.
Ik kan nu niet blijven, ik kan nu niet langer blijven
staan.
Een andere keer misschien
dan blijf ik wel staan
en kan dan misschien als het echt moet,
wat over koetjes, kindren en de mannen praten,
nou dag tot ziens, adieu het gaat je goed.
Ik moet rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en
weer doorgaan.
Ik kan nu niet blijven, ik kan nu niet langer blijven
staan.
Opzij, opzij, opzij,
Etc ....
(Herman Van Veen - Opzij, opzij, opzij, Lyrics licensed by LyricFind)
maak plaats, maak plaats, maak plaats,
Ik heb ongelofelijke haast.
Opzij, opzij, opzij,
want ik ben haast te laat,
Ik heb maar een paar minuten tijd.
Ik moet rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en
weer doorgaan.
Ik kan nu niet blijven, ik kan nu niet langer blijven
staan.
Een andere keer misschien
dan blijf ik wel staan
en kan dan misschien als het echt moet,
wat over koetjes, kindren en de mannen praten,
nou dag tot ziens, adieu het gaat je goed.
Ik moet rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en
weer doorgaan.
Ik kan nu niet blijven, ik kan nu niet langer blijven
staan.
Opzij, opzij, opzij,
Etc ....
(Herman Van Veen - Opzij, opzij, opzij, Lyrics licensed by LyricFind)
Groet
Bon Giorno! Daar was hij/zij/het weer. Als je dat in deze genderfobe wereld nog mag zeggen. Stipt tussen 04:00 en 05:00 (mijn tijd) vanochtend. De score was 89 vandaag. Zoals meestal verdeeld over Firefox en Chrome. Nog niet halverwege de mnd en de pageviews zitten al dicht bij de 1000. Geheel andere tijden.
vrijdag 13 oktober 2017
Spontaan ...
Zeven uur op, 15:00 mijn eerste koffie en nu eindelijk een moment rust. Je zou bijna medelijden met me krijgen. Zo erg is het niet, maar de dag liep niet geheel volgens planning. Een van de pups aan de schijterij en geen trek in eten. Het zag er niet schokkend uit, maar dat zou simpelweg kunnen komen, doordat ik het snel cq optijd in de gaten had. Natuurlijk weer de favoriet. Door mij uitverkoren worden is een gevaarlijke eer.
De laatste vier keer dat een jonkie diarree had is dat steevast op de dood van het diertje uitgelopen. Dat risico maar ff niet genomen. Beter voor nop of iets weinig schokkends naar Sibiu dan weer de bekende lijdensweg, voor het diertje wel te verstaan. En gelukkig lijkt het een tijdelijke ongesteldheid. Tenminste de ergste alternatieven vallen af. Maar goed, de laatste was geheel gevaccineerd en is nog aan een of andere darmtoestand onderdoor gegaan. Helemaal gerust ben ik er pas weer op als de drollen niet meer vloeibaar zijn.
Net voor vertrek naar Sibiu iemand van de electriciteit op mij dak. Of ik de openstaande rekeningen vandaag wilde betalen. ?? Helemaal naar mij toekomen voor 30 lei? Dat was tenminste alles wat ik had. Maar er was duidelijk meer te betalen. Dat is de eerste misser, dankzij de sinds de zomer stokkende postbezorging in Coves. De oude postbode is met pensioen en de nwe kandidaten zijn vooralsnog afgewezen door de Post, die, volgens mij, naar 1x p.w. wil en dan vanuit Agnita. Ik weet er het fijne niet van. Weet alleen dat er in principe geen post wordt bezorgd. Ik krijg af en toe wel wat, maar dat er dingen missen verbaasd mij niks.
Terug van de pup dus de electra betalen en daarvoor geld pinnen, want het moet cash in een speciale betalingsautomaat. Normaal via het internet, maar dat mocht nu niet. Pinnen op vrijdag, marktdag is geen goed idee. Lange rijen voor de automaten en zoals ook vandaag soms geldtekort. Voor de lokale rekening geen punt, dan ga je naar binnen, maar ik wilde geld van extern trekken. Max. 200 lei. Dat schiet niet op. En iedere keer transactiekosten. Na een rondje banken had ik genoeg om te betalen.
Ter afsluitig van de dag moest ik weer naar Sibiu. Een beetje stom maar de leveringsafspraak was gemaakt voor na tweeën. De dierenarts was toen nog niet aan de orde. Ondertussen heeft Prada het gaten graven ontdekt als middel om de schutting te passeren, is ergens een andere teef loops en zijn Flokkie en de teckels onrustig en mobiel dwz vooral weg en ze luisteren voor geen meter. Ff uitwaaien op de hondenronde voor de laatste klusjes van de dag aan de beurt komen.
De laatste vier keer dat een jonkie diarree had is dat steevast op de dood van het diertje uitgelopen. Dat risico maar ff niet genomen. Beter voor nop of iets weinig schokkends naar Sibiu dan weer de bekende lijdensweg, voor het diertje wel te verstaan. En gelukkig lijkt het een tijdelijke ongesteldheid. Tenminste de ergste alternatieven vallen af. Maar goed, de laatste was geheel gevaccineerd en is nog aan een of andere darmtoestand onderdoor gegaan. Helemaal gerust ben ik er pas weer op als de drollen niet meer vloeibaar zijn.
Net voor vertrek naar Sibiu iemand van de electriciteit op mij dak. Of ik de openstaande rekeningen vandaag wilde betalen. ?? Helemaal naar mij toekomen voor 30 lei? Dat was tenminste alles wat ik had. Maar er was duidelijk meer te betalen. Dat is de eerste misser, dankzij de sinds de zomer stokkende postbezorging in Coves. De oude postbode is met pensioen en de nwe kandidaten zijn vooralsnog afgewezen door de Post, die, volgens mij, naar 1x p.w. wil en dan vanuit Agnita. Ik weet er het fijne niet van. Weet alleen dat er in principe geen post wordt bezorgd. Ik krijg af en toe wel wat, maar dat er dingen missen verbaasd mij niks.
Terug van de pup dus de electra betalen en daarvoor geld pinnen, want het moet cash in een speciale betalingsautomaat. Normaal via het internet, maar dat mocht nu niet. Pinnen op vrijdag, marktdag is geen goed idee. Lange rijen voor de automaten en zoals ook vandaag soms geldtekort. Voor de lokale rekening geen punt, dan ga je naar binnen, maar ik wilde geld van extern trekken. Max. 200 lei. Dat schiet niet op. En iedere keer transactiekosten. Na een rondje banken had ik genoeg om te betalen.
Ter afsluitig van de dag moest ik weer naar Sibiu. Een beetje stom maar de leveringsafspraak was gemaakt voor na tweeën. De dierenarts was toen nog niet aan de orde. Ondertussen heeft Prada het gaten graven ontdekt als middel om de schutting te passeren, is ergens een andere teef loops en zijn Flokkie en de teckels onrustig en mobiel dwz vooral weg en ze luisteren voor geen meter. Ff uitwaaien op de hondenronde voor de laatste klusjes van de dag aan de beurt komen.
donderdag 12 oktober 2017
Verwateren
Het is vanmiddag de tuin nog geworden. Een beetje tot mijn eigen verbazing. Het past wel bij deze vreemde dag. Een kater doorleven was altijd al een aparte ervaring en is dat dus gebleven. Zelfs nu het me in feite overvalt ipv dat ik het bewust op de koop toe heb genomen. Het is geen kwestie van werken meer. Ik heb 'm bijna cadeau gekregen. Cadeau bij 3 borrelglaasjes drank. 3!! Daar waren ooit de nodige witbiertjes, een riedel Duvels en als het eigenlijk al bereikt was, alsnog een paar jonge jenevers met ijs voor nodig. Waar is de tijd gebleven?
Niet dat ik het zo nodig zou willen herhalen. Het gewaggel richting de bedrand was vaak al het begin van een soort spijt. Net helder genoeg om te beseffen, dat het geen prettige ochtend ging worden. Uitgaande van een kroeg in het centrum en te voet huiswaarts keren, heb ik hier tov Utrecht wel een makkie. Het is niet slechts twee maar ook weer geen drie keer vallen en dan kan ik me al aan de bedrand optrekken.
Zover heen was ik gisteravond trouwens niet. Dat notendrankje sloeg pas een paar uur later toe. Wat een dorst kan je toch van drank krijgen. Gelukkig was de anderhalve liter fles nog bijna vol water. Een goede gewoonte uit oude tijden. Maar het water heeft het tij niet kunnen keren. Inmiddels gaat het stukken beter. In Utrecht zou ik mijn 'beterschap' gedegen gevierd hebben. Nu hou ik het op het uitlaten van de honden en een vroege duik tussen de lakens.
Niet dat ik het zo nodig zou willen herhalen. Het gewaggel richting de bedrand was vaak al het begin van een soort spijt. Net helder genoeg om te beseffen, dat het geen prettige ochtend ging worden. Uitgaande van een kroeg in het centrum en te voet huiswaarts keren, heb ik hier tov Utrecht wel een makkie. Het is niet slechts twee maar ook weer geen drie keer vallen en dan kan ik me al aan de bedrand optrekken.
Zover heen was ik gisteravond trouwens niet. Dat notendrankje sloeg pas een paar uur later toe. Wat een dorst kan je toch van drank krijgen. Gelukkig was de anderhalve liter fles nog bijna vol water. Een goede gewoonte uit oude tijden. Maar het water heeft het tij niet kunnen keren. Inmiddels gaat het stukken beter. In Utrecht zou ik mijn 'beterschap' gedegen gevierd hebben. Nu hou ik het op het uitlaten van de honden en een vroege duik tussen de lakens.
Delirieus
Lang geleden dat ik naar het paardemiddel 'drank' heb moeten grijpen om een kater hanteerbaar te maken. De ochtendwandeling is het niet gelukt, een paar uur terug in bed wilde niet werken, iets eten gaf geen resultaat, dan dus maar ff doorbijten. Met genieten heeft dit weinig te maken.
Ondertussen sleept de dag zich voort. Met de was bezig zijn, is goed te doen. Een paar minuten werk en dan weer 2,5 uur rust. Het is zonde van de prachtige warme dag. Ik kan nog net een paar uur tuin meepikken, als het kwaad met kwaad is bestreden. Opzoek naar de uien of wat daar van overgebleven is.
Ondertussen sleept de dag zich voort. Met de was bezig zijn, is goed te doen. Een paar minuten werk en dan weer 2,5 uur rust. Het is zonde van de prachtige warme dag. Ik kan nog net een paar uur tuin meepikken, als het kwaad met kwaad is bestreden. Opzoek naar de uien of wat daar van overgebleven is.
Katerig
Verraderlijk, likeurtjes. Zeker die zelfgemaakte. Tja, vol trots en dan niks anders schenken. Een zwaar hoofd maar een opgefrist geheugen.
woensdag 11 oktober 2017
Stroomstop
Weer 4 uur geïnvesteerd en nog steeds niet klaar in 24. Vandaag zelfs een kortsluiting ergens zonder dat een zekering of de hoofdschakelaar eruit sloeg. Foutje van mij natuurlijk, maar normaal gesproken kost je dat het terugduwen van een schakelaartje of in het geval van oude zekeringen, een nieuwe. Nu ging het ergens anders mis en het kostte ruim een half uur, voordat het euvel gelocaliseerd was. Kortsluiting in een verdeeldoos. Ik snap het nog steeds niet. De fase op de neutrale aansluiten is niet slim, maar hoe kan dat tot een kortsluiting in een doos 25 bedradingsmeters verderop tot gevolg hebben? Heb je alles uit den treure gecheckt, geen luxe met tientallen jaren aan vuiligheid in de dozen en de ouderwetse bedrading en dan maak je zelf een stomme fout. De tegenwoordige kleurtjes helpen dat soort uitprobeervergissingen te voorkomen.
Maar weer iets gedaan en meer dan het stoepje vegen. Het licht in de kelder brandt weer. Nu nog een laatste stopcontact bij de maiskolfpelmachine. Ja, ze hebben hier een hoop machines of eigenlijk apparaten, maar dit ding is aangesloten op een oude wasmachinemotor. Populaire dingen. Mijn vader had er ook een paar in gebruik als schuur-, slijp- en polijstmachine.
Vanavond nog sociaal doen en dan mag ik van mijn nachtrust gaan genieten. Hopelijk heb ik voldoende verdiend.
Maar weer iets gedaan en meer dan het stoepje vegen. Het licht in de kelder brandt weer. Nu nog een laatste stopcontact bij de maiskolfpelmachine. Ja, ze hebben hier een hoop machines of eigenlijk apparaten, maar dit ding is aangesloten op een oude wasmachinemotor. Populaire dingen. Mijn vader had er ook een paar in gebruik als schuur-, slijp- en polijstmachine.
Vanavond nog sociaal doen en dan mag ik van mijn nachtrust gaan genieten. Hopelijk heb ik voldoende verdiend.
K-klusjes
Niet onprettige dag maar opschieten doet het voor geen meter. Van dat idee naar eens afstappen? Beweging vooruit ipv opschieten? De druivenkneusmachine is schoon. Heb het ding bijna geheel moeten demonteren om de restanten van de druiven te verwijderen, maar het is gebeurd. Die machine gaan we dus niet uitlenen, nadat we 'm zelf gebruikt èn schoongemaakt hebben. Schoonmaken van gereedschap is hier al niet wijd verbreid en van het gesleutel van de gemiddelde dorpsbewoner, heb ik een nog kleinere pet op.
Sowieso steeds terughoudender in het uitlenen. Behalve vuil retouneren, oneigenlijk gebruik, verkeerd onderhoud en schade moet je er weken op wachten, voordat iets terugkomt en er zelf nog achteraan gaan ook. Zelf bij de broer van Mariana is het na recente ervaringen afgelopen. Dat ze hun zooi maar zelf kopen.
Maar goed, ik dwaal af. Bezig met de schoonmaakklus maakt Prada gebruik van een onbewaakt ogenblik en schiet heerlijk de vrijheid in. Achterna lopen heeft geen zin, roepen eigenlijk ook niet, dus blijft afwachten over. Schoonmaken afgehandeld en weer een rondje roepen en kijken. Na nog weer een tijdje wachten kwam de dame opdagen. Natuurlijk alsof het uitstapje de gewooste zaak van de wereld was. Ok, dan kan ik nu gaan doen wat vandaag van begin af aan de bedoeling was: electra afmaken in 24.
Sowieso steeds terughoudender in het uitlenen. Behalve vuil retouneren, oneigenlijk gebruik, verkeerd onderhoud en schade moet je er weken op wachten, voordat iets terugkomt en er zelf nog achteraan gaan ook. Zelf bij de broer van Mariana is het na recente ervaringen afgelopen. Dat ze hun zooi maar zelf kopen.
Maar goed, ik dwaal af. Bezig met de schoonmaakklus maakt Prada gebruik van een onbewaakt ogenblik en schiet heerlijk de vrijheid in. Achterna lopen heeft geen zin, roepen eigenlijk ook niet, dus blijft afwachten over. Schoonmaken afgehandeld en weer een rondje roepen en kijken. Na nog weer een tijdje wachten kwam de dame opdagen. Natuurlijk alsof het uitstapje de gewooste zaak van de wereld was. Ok, dan kan ik nu gaan doen wat vandaag van begin af aan de bedoeling was: electra afmaken in 24.
Zwemmen
Klaar met de ochtend, aan de slag met andersoortige bezigheden. Wat? Ff het verneukeratieve idee, dat gedaan is wat gedaan moet worden. Waar ik het vandaan haal mag Joost weten. Een fractie later dendert wat nog te doen staat als een ophol geslagen kudde op me af. Ho, ho, ho!! Waar moet ik beginnen? Waarmee ga ik aan de slag?
Laat ik het me simpeler maken. A. Buiten of binnen. B. Pak het eerste aan wat voor je voeten komt. Niks geen denkwerk, domweg doen en uiteindelijk, op de, zeg middellange termijn moet het toch lucht brengen in het systeem. Eerste dan natuurlijk de cyclische toestanden als was, afwas, poetsen en opruimen. Vervolgens de fundamentelere klussen als tuin, schuurdeur, kelderdeur, boekenrek en vooral etc.
Geheel zonder dwang dan wel discipline gaat het natuurlijk niet lukken. Maar dat heeft dan meer te maken met het algemeen bezig zijn dan dat het gepind is op specifieke werkzaamheden. Een soort van "elke dag iets doen, maakt niet uit wat" maar dan een stapje verder. Het begin van een invulling.
En wat gaat het worden vandaag? A. Buiten, B. rotzooi ruimen. Schuur cq brandhout toegankelijk maken zonder Prada er iedere keer gebruik van kan maken om er tussenuit te knijpen. Bijvoorbeeld. Meer dan genoeg voor de middag. Maar eerst mijn hernieuwde rol als taxi vervullen.
Laat ik het me simpeler maken. A. Buiten of binnen. B. Pak het eerste aan wat voor je voeten komt. Niks geen denkwerk, domweg doen en uiteindelijk, op de, zeg middellange termijn moet het toch lucht brengen in het systeem. Eerste dan natuurlijk de cyclische toestanden als was, afwas, poetsen en opruimen. Vervolgens de fundamentelere klussen als tuin, schuurdeur, kelderdeur, boekenrek en vooral etc.
Geheel zonder dwang dan wel discipline gaat het natuurlijk niet lukken. Maar dat heeft dan meer te maken met het algemeen bezig zijn dan dat het gepind is op specifieke werkzaamheden. Een soort van "elke dag iets doen, maakt niet uit wat" maar dan een stapje verder. Het begin van een invulling.
En wat gaat het worden vandaag? A. Buiten, B. rotzooi ruimen. Schuur cq brandhout toegankelijk maken zonder Prada er iedere keer gebruik van kan maken om er tussenuit te knijpen. Bijvoorbeeld. Meer dan genoeg voor de middag. Maar eerst mijn hernieuwde rol als taxi vervullen.
Werelds
Moet ik me met de kabinetsformatie in Nederland bezig houden? Het moet allemaal weer meer geld kosten en dus moet er meer belasting worden betaald. Het aloude mechanisme. Volgens mij ergens in mijn tijd van leven uit de spuigaten gelopen. Waar goed voorbeeld doet goed volgen, nodigt het gedrag van de overheid niet uit om je eigen begroting op orde te krijgen. Je moet wel, maar stimulerend is de geldsmijterij van de overheid niet. Altijd is het kijken wat men wil en dan zien hoe ze het geld uit welke zakken geklopt krijgen ipv kijken wat je hebt en wat daarmee gedaan kan worden. En als het ff kan ook nog aan kan worden overgehouden.
En dan het alsmaar schrokkerige Europa nog met de onzalige plannen van een in een gouden kooitje opgegroeide Franse president met z'n moedercomplex. Het crisesgevoel is in Europa weer op de achtergrond aan het raken. Alles moet weer meer en vooral meer samen en nog beter alles centraal. Politici zijn mensen met een kort geheugen en een voorliefde voor ideeën waar anderen voor moeten bloeden. Ik bedenk niet eens, wat goed zou zijn voor Mariana, laat staan, dat ik dat voor de inwoners van een land ga doen. En die ijdeltuiten in Brussel zou dat gewoon verboden moeten worden te doen, omdat het nooit kan zijn, dat je de bevolkingsgroepen van 27 landen over één kam kunt scheren.
Maar wie ben ik? Het meest bevreesd ben ik nog voor die Jan-doedel, die zich sindskort president van de USA mag noemen. Ik heb de kat een beetje uit de boom gekeken. Die vent mag vanalles zijn, maar is niet geschikt om een natie te leiden, laat staan de wereld een voorbeeld te zijn. En dan dat primitieve spierballengedoe met N. Korea ... N. Korea's waanzin tegeover Trump's overmoed. Het is goed dat paal en perk wordt gesteld aan die gek van een Jong-Un met dat rare kapsel, maar dan liever niet door een soortgenoot.
En dan het alsmaar schrokkerige Europa nog met de onzalige plannen van een in een gouden kooitje opgegroeide Franse president met z'n moedercomplex. Het crisesgevoel is in Europa weer op de achtergrond aan het raken. Alles moet weer meer en vooral meer samen en nog beter alles centraal. Politici zijn mensen met een kort geheugen en een voorliefde voor ideeën waar anderen voor moeten bloeden. Ik bedenk niet eens, wat goed zou zijn voor Mariana, laat staan, dat ik dat voor de inwoners van een land ga doen. En die ijdeltuiten in Brussel zou dat gewoon verboden moeten worden te doen, omdat het nooit kan zijn, dat je de bevolkingsgroepen van 27 landen over één kam kunt scheren.
Maar wie ben ik? Het meest bevreesd ben ik nog voor die Jan-doedel, die zich sindskort president van de USA mag noemen. Ik heb de kat een beetje uit de boom gekeken. Die vent mag vanalles zijn, maar is niet geschikt om een natie te leiden, laat staan de wereld een voorbeeld te zijn. En dan dat primitieve spierballengedoe met N. Korea ... N. Korea's waanzin tegeover Trump's overmoed. Het is goed dat paal en perk wordt gesteld aan die gek van een Jong-Un met dat rare kapsel, maar dan liever niet door een soortgenoot.
Inleiden
De onvoorspelbaarheid houdt de spanning erin. Tot middernacht opgejaagd en daarna met rust gelaten. De hallucinaties zijn er op vooruitgegaan. Niet meer monochroom rood maar meerkleurig. Versterkt noch ontzenuwt het effect. Dat het feest is tot of rond middernacht is niet de eerste keer. Het mechanisme verandert met regelmaat maar blijft herkenbaar.
De rest van de nacht druk en naar mijn idee niet verkeerd gedroomd. Helaas zijn de beelden weer vervlogen. Kwart voor acht begonnen de honden zich te roeren. Eerst de pups buiten. Vier van die piepende keffers krijgen je met gemak wakker. Niet veel later begonnen de volwassenen te janken. Mag hopen dat dit geen gewoonte gaat worden. Ik ben nooit door het luchtalarm mijn bed uit gedreven, maar dit moet haast wel dicht in de buurt komen.
Nog wat te tutten? Ja, gisteren voor het eerst de tegelkachel opgestookt. Het ding notabene zonder rooktoestanden aan de praat gekregen. Urenlang een kaars laten branden in het ding om zo ongeforceerd de luchtstroom van binnen naar buiten opgang te brengen. Misschien was het wel niet nodig geweest, maar beter zo dan uren te lopen emmeren met een schoorsteen, die niet trekt omdat het binnen kouder is (geweest) dan buiten. Mag niet verbazen, dat het vanochtend direct een stuk aangenamer was in de tuinkamer. Bovendien zat er nog vuur in. De kleine dingen die de ochtend dat kleine extra steuntje in de rug geven.
De rest van de nacht druk en naar mijn idee niet verkeerd gedroomd. Helaas zijn de beelden weer vervlogen. Kwart voor acht begonnen de honden zich te roeren. Eerst de pups buiten. Vier van die piepende keffers krijgen je met gemak wakker. Niet veel later begonnen de volwassenen te janken. Mag hopen dat dit geen gewoonte gaat worden. Ik ben nooit door het luchtalarm mijn bed uit gedreven, maar dit moet haast wel dicht in de buurt komen.
Nog wat te tutten? Ja, gisteren voor het eerst de tegelkachel opgestookt. Het ding notabene zonder rooktoestanden aan de praat gekregen. Urenlang een kaars laten branden in het ding om zo ongeforceerd de luchtstroom van binnen naar buiten opgang te brengen. Misschien was het wel niet nodig geweest, maar beter zo dan uren te lopen emmeren met een schoorsteen, die niet trekt omdat het binnen kouder is (geweest) dan buiten. Mag niet verbazen, dat het vanochtend direct een stuk aangenamer was in de tuinkamer. Bovendien zat er nog vuur in. De kleine dingen die de ochtend dat kleine extra steuntje in de rug geven.
dinsdag 10 oktober 2017
Try-out
Een rustige nacht? Ik heb er niet veel vertrouwen in. Laten de omstandigheden me hierin ook aub dwarszitten en me met het omgekeerde opzadelen, stap ik morgeochtend een beetje frisser uit mijn bed. Heb ik het idee, dat het eindelijk beter met me gaat en dat ook benoem, gaat het prompt weer in neerwaartse richting. Heb dat inmiddels zo vaak meegemaakt, dat je als vanzelf aan het bestaan van een systeem of mechanisme gaat denken. En zulke zaken kun je bespelen. Bij deze dus.
Leegloop
Het ging niet van harte maar de dag opgang gekregen. En natuurlijk was de afwas de strohalm om me aan op te trekken. De keuken is inmiddels bijna terug in de plooi. De standaard handelingen zijn verricht. De extra's wachten en sommigen al langer dan me lief is. Ook nu wordt het weer schiften. Bijna, net vier uur. Straks de honden, vervolgens koken en dan is het avond, donker en kan ik me niet voorstellen, dat ik in de keuken ga staan klooien.
Enige dagelijkse regelmaat zou dit ondervangen. Maar ja, de bijna geslechte stapel kranten is inmiddels weer aangegroeid, om maar een voorbeeld te geven. Het kom uit de lengte of breedte. Het is het een of het ander en nog steeds persen om het een beetje op een aanvaardbare manier in de beschikbare tijd gepast te krijgen.
Bovendien kost het moeite om erbij te blijven. Ogen vallen dicht. Gedachten dwalen af. Ik wandel door drukke steden zonder dat de plekken iets herkenbaars hebben. Val net niet in slaap en erger me mateloos aan de slecht werkende 'n'-toets. Dat zijn tekenen, dat het constructieve doedeel van vandaag op z'n laatste benen loopt. Na de voorbije twee nachten zou een bad met aansluitend massage in bed het nog te behalen summum zijn. Hoewel ik vrees (en hoop!), dat ik van die massage maar weinig meekrijg.
Enige dagelijkse regelmaat zou dit ondervangen. Maar ja, de bijna geslechte stapel kranten is inmiddels weer aangegroeid, om maar een voorbeeld te geven. Het kom uit de lengte of breedte. Het is het een of het ander en nog steeds persen om het een beetje op een aanvaardbare manier in de beschikbare tijd gepast te krijgen.
Bovendien kost het moeite om erbij te blijven. Ogen vallen dicht. Gedachten dwalen af. Ik wandel door drukke steden zonder dat de plekken iets herkenbaars hebben. Val net niet in slaap en erger me mateloos aan de slecht werkende 'n'-toets. Dat zijn tekenen, dat het constructieve doedeel van vandaag op z'n laatste benen loopt. Na de voorbije twee nachten zou een bad met aansluitend massage in bed het nog te behalen summum zijn. Hoewel ik vrees (en hoop!), dat ik van die massage maar weinig meekrijg.
Waarlijk
Gisternacht was al een kleine ramp, maar herkenbaar en wonderwel te hanteren. Vannacht was een nieuw hoofdstuk in het genre 'Stuipen op het lijf jagen'. Het spul houdt er een indrukwekkende variatie in z'n presentatie op na. Het was weer ouderwets vrezen voor het ergste en geen enkele relativering wist er doorheen te breken. Daar lig je dan zo'n beetje, wetende dat het in alle redelijkheid nergens op slaat, maar de combinatie van feiten en verzinsels is zo levensecht, dat de aanstaande dood nauwelijks te ontkennen valt.
Een paar minuten, voordat ik om zeven uur eruit moest om taxi te spelen, keerde iets van rust in lijf en gedachtenwereld terug. Twee van zulke nachten achter elkaar kan ik me niet heugen. Volgens mij gunde ik me meestal een paar dagen rust tussendoor. Verbazingwekkend ook dat ik gisternacht in een haast wetenschappelijk gedreven rust in staat was om van afstand te registreren wat, wanneer en waarschijnlijk waardoor veroorzaakt werd, wat de gevolgen waren en hoe die het beste te ontzenuwen zijn en vannacht werd ik er ouderwets door overdonderd.
Het gevoel op de drempel van het niets te staan en wat dan allemaal door je heen gaat. Niet de film van je hele leven, maar wel een hoop en vnl banaliteiten. Wat aan onafgemaakte klussen achterblijft. De ellende waarin Mariana zich zal storten. Hoe het verder moet met de pups. Dat de tuin mijn Waterloo is geworden. Het vermalen van de druiven weinig zin heeft gehad. En ga zo maar verder. Mag het vanavond een onsje minder wezen?
Een paar minuten, voordat ik om zeven uur eruit moest om taxi te spelen, keerde iets van rust in lijf en gedachtenwereld terug. Twee van zulke nachten achter elkaar kan ik me niet heugen. Volgens mij gunde ik me meestal een paar dagen rust tussendoor. Verbazingwekkend ook dat ik gisternacht in een haast wetenschappelijk gedreven rust in staat was om van afstand te registreren wat, wanneer en waarschijnlijk waardoor veroorzaakt werd, wat de gevolgen waren en hoe die het beste te ontzenuwen zijn en vannacht werd ik er ouderwets door overdonderd.
Het gevoel op de drempel van het niets te staan en wat dan allemaal door je heen gaat. Niet de film van je hele leven, maar wel een hoop en vnl banaliteiten. Wat aan onafgemaakte klussen achterblijft. De ellende waarin Mariana zich zal storten. Hoe het verder moet met de pups. Dat de tuin mijn Waterloo is geworden. Het vermalen van de druiven weinig zin heeft gehad. En ga zo maar verder. Mag het vanavond een onsje minder wezen?
Puzzelen
Vijf uur Roemeense tijd, vier uur Italiaanse tijd. Vier uur in de ochtend. Stipt als in de laatste tig keren een piek in de pageviews. Het aantal wisselt wat, maar het zijn er steeds vele tientallen. Het tijdstip is de echter redeijk stabiel sinds me dat opgevallen is. Het maakt de mens nieuwsgierig. Je kunt er een raadsel van maken. Wat weten we tot nog toe?
Herkomst IP is Italië. Dan kun je al een hoop kanten op, maar stel het is gewoon 1:1 en dus ergens in de Laars. Tijdstip is een beetje een gok. Ik weet niet precies hoe ze de pagina's naar het uur toerekenen, maar hou het op tussen half vier en half vijf ..... in de ochtend. De pagina's worden per stuk 4 à 5x bekeken, wat volgens mij eerder voor een mens dan een machine cq programma spreekt. Weet ik meer uit de statistieken te persen? Zoals al vaker gezegd, de Blogger statistieken zijn erg minimaal en meer dan dat constateren heb ik nog steeds niet gedaan.
Qua statistiek moeten we het hier mee doen. Privacy gegarandeerd. Misschien niet naar Google toe, maar wel wat mijn kant betreft. Is ook wel weer een prettig gevoel. Ik neem verder aan dat het iemand van Nederlandse origine is of een inboorling die voor de taal van de Lage Landen is gevallen. Òf natuurlijk iemand die zich amuseert met Google-vertalingen. Maar om daar de dag mee te beginnen (of misschien is het wel eindigen) en dan iets van 20-25 pagina's per keer? Niet waarschijnlijk.
Het is allemaal net genoeg om je een hoop af te vragen en te weinig om iets te weten. Het houdt je lekker bezig. Leuk!
Herkomst IP is Italië. Dan kun je al een hoop kanten op, maar stel het is gewoon 1:1 en dus ergens in de Laars. Tijdstip is een beetje een gok. Ik weet niet precies hoe ze de pagina's naar het uur toerekenen, maar hou het op tussen half vier en half vijf ..... in de ochtend. De pagina's worden per stuk 4 à 5x bekeken, wat volgens mij eerder voor een mens dan een machine cq programma spreekt. Weet ik meer uit de statistieken te persen? Zoals al vaker gezegd, de Blogger statistieken zijn erg minimaal en meer dan dat constateren heb ik nog steeds niet gedaan.
Qua statistiek moeten we het hier mee doen. Privacy gegarandeerd. Misschien niet naar Google toe, maar wel wat mijn kant betreft. Is ook wel weer een prettig gevoel. Ik neem verder aan dat het iemand van Nederlandse origine is of een inboorling die voor de taal van de Lage Landen is gevallen. Òf natuurlijk iemand die zich amuseert met Google-vertalingen. Maar om daar de dag mee te beginnen (of misschien is het wel eindigen) en dan iets van 20-25 pagina's per keer? Niet waarschijnlijk.
Het is allemaal net genoeg om je een hoop af te vragen en te weinig om iets te weten. Het houdt je lekker bezig. Leuk!
maandag 9 oktober 2017
Cocoonen?
Het zou prettig zijn om de rest van de week een beetje een thuistijd te hebben. Genoeg heen en weer gerend, fysiek en mentaal, in de afgelopen dagen en komende weekend is het weer raak, maar dan in de sociale sfeer. Dus een paar daagjes puinruimen in keuken en andere kamers, misschien zelfs in de tuin, het zou me genoegen doen. Het doordraaien van de druiven was een goede aanzet. Nu het vervolg nog.
Weer grip op een normaal bestaan krijgen. Het is toch eigenlijk te bizar voor woorden, dat je daar na bijna 10 jaar (op 12 dagen na) nog steeds mee bezig bent. Roer links- en/of rechtsom. Ergens een slag teveel gemaakt en van de dagelijkse realiteit losgezongen. En ergens was dat ooit eigenlijk ook best wel een beetje de bedoeling, maar dan meer op eigen initiatief dan op ongewenste wijze losgeslagen te worden.
Zou het, als het een beetje naar wens was gelopen eenzelfde soort debâcle geworden zijn, als mijn recente geschiedenis? Hetzelfde geworstel met vrijheid, invulling van eigen tijd, het getouwtrek tusen willen en moeten? Ik zal het nooit weten. Het is anders gelopen. En parallelle werelden is een leuk idee, maar in werkelijkheid nog nooit waargenomen, behalve daar waar partners elkaar bedriegen cq vreemdgaan.
Weer grip op een normaal bestaan krijgen. Het is toch eigenlijk te bizar voor woorden, dat je daar na bijna 10 jaar (op 12 dagen na) nog steeds mee bezig bent. Roer links- en/of rechtsom. Ergens een slag teveel gemaakt en van de dagelijkse realiteit losgezongen. En ergens was dat ooit eigenlijk ook best wel een beetje de bedoeling, maar dan meer op eigen initiatief dan op ongewenste wijze losgeslagen te worden.
Zou het, als het een beetje naar wens was gelopen eenzelfde soort debâcle geworden zijn, als mijn recente geschiedenis? Hetzelfde geworstel met vrijheid, invulling van eigen tijd, het getouwtrek tusen willen en moeten? Ik zal het nooit weten. Het is anders gelopen. En parallelle werelden is een leuk idee, maar in werkelijkheid nog nooit waargenomen, behalve daar waar partners elkaar bedriegen cq vreemdgaan.
Abonneren op:
Posts (Atom)