Kan alles gezegd zijn? Lijkt me stug. Het voelt wel zo aan. Woordschaarste kan het niet zijn. Het zit 'm meer in het waarover dan in het waarmee. De dagen krijgen iets kabbeligs, een permanente siësta met bezigheden die autonoom worden uitgevoerd. Jammer dat het niet het gevoel geeft om op een terras aan zee te zitten onder een grote parasol en iets ijskouds voor mijn neus. Boek erbij, mini onder handbereik, af en toe een blik om me heen werpen maar het grootste deel van de tijd verdiept in de leesstof of turend naar de einder.
Het weer is ernaar. Een weekje zomer op z'n mediterraans. Wil ik wat gedaan krijgen moet ik hier niet zitten tikken maar naar buiten en aan de slag. Over een uur of drie is dat alleen nog te doen met een permanente instroom van water om de de uitstroom enigszins te compenseren. Ooit vond ik dat kicken. Nu is het vooral nat, klef en vervelend.
Het tweede actieve dagdeel valt na zessen. Zou na vijven kunnen zijn, maar dan moet ik de honden al na vieren verzorgen en die hebben pas echt last van de warmte en zitten niet te wachten op een wandeling in de hete namiddagzon. Na zessen tot bij achten. Had me eerst bedacht tot bij tienen. Wat in theorie zou kunnen, Ware het niet, dat ik de muggen weer ff vergeten was. Ook die worden actief in de avond en na achten wordt dat knap vervelend.
Drie uur in de morgen, twee in de avond. Vijf uur per dag voor inspannende bezigheden. Zomer heet dat. Zomer bij gevorderde leeftijd. Ga ik nog zover komen als mijn moeder, die al bij 21º C begon te puffen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten