De eerste keer weer 'op restaurant geweest', zoals de Belgen dat zeggen. Buiten, op het terras, maar met redelijk weer, dus te doen. Laatste keer is voor 15 mrt geweest en dat voor mensen, die gemiddeld tweemaal per week buiten de deur eten of aten in elk geval. Zo met het terras blijft het weersafhankelijk en als het straks 15/6 of 1/7 ook weer binnen mag, hangt het voor mij af van de hoeveelheid toeters en bellen, die er mee gepaard gaan.
Nu moesten we naam en telefoonummer gegeven. Wat willen ze daarmee? Ons waarschuwen als er achteraf blijkt, dat een aanwezige, op de dag dat wij er waren, besmet was? Zouden ze toch minstens de tijd/duur van ons verblijf moeten noteren. Wat ze niet deden. En dan? Verplicht testen? Verplicht 2 wkn thuis zitten?
Het is het zoveelste gedrocht van schijnveiligheid. Personeel loopt deels wel met mondkapje, waarvan een aantal met de neus vrij, en deels niet. Hetzelfde geldt voor handschoenen. Er worden handen geschud en nauwelijks rekening gehouden met onderlinge afstand. Ik snap het wel, maar d'r klopt niks van. Het is dubbel. Voor een groot deel zelfs hypocriet. Eerst de boel discutabel dichtgooien en dan zonder concrete oplossing de beperkingen weer ongedaan willen maken. Stapsgewijs, maar toch. In Italië noemen ze dat een ingecalculeerd risico, kortom we zien wel waar het schip strand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten