De overdaad gaat beginnen. Vandaag de eerste peulen geoogst. In principe kunnen we die nu om de dag eten. Schijnt het. Zo strak geregisseerd ben ik er nog nooit tegen aan gegaan. Het gaat snel, dat is zeker. Èn het gaat lang door, als je maar blijft plukken. Laat je de peulen tot erwten worden, dan is het met de produktie snel gedaan.
Van de twee gezaaide soorten is eentje beduidend lager dan de andere, vroeger qua vruchtvorming maar ook gevoeliger naar het schijnt. Een deel van de planten is vergeeld en bloeit nauwelijks. Ergens gelezen, dat dat op mangaangebrek zou wijzen. Vreemd, dat dan 10 cm ernaast de andere soort groeit en groen is op één plant na, de eerste in de rij.
Dat duidt op iets zeer lokaals. Ineens bedenk ik me, dat het best wel eens zou kunnen zijn, dat Bobby tegen het eerste klimrek voor de erwten heeft staan pissen. En dat moet je ruim zien. Blijft niet beperkt tot 5 cm naar links en 5 cm naar rechts. Bovendien is zo'n pisplek een plek waar een hond, zeker een reu met regelmaat terug komt. En hondenzeik is de beste onkruidverdelger, die je kunt bedenken. Een erwt kan er vast ook niet tegen.
Maar peulen dus. De eerste van dit seizoen en er zullen nog vele volgen. En dat klassiek gecombineerd met peentjes, uitgetrokken vanwege het uitdunnen cq plek maken voor wat ik in de rij laat staan. Een meter was voldoende. Dus nog 9 meter te gaan en daarna de feitelijke oogst. Heerlijk. Ik verheug me bijna al op het conserveren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten