Ondanks al het ge-'op-en-neer' krijg ik weer heel, heeeeeel langzaam het gevoel grip te hebben of beter te krijgen op mijn leven. Niks zo vervelend en taai als het inlopend van een opgelopen achterstand. Ik heb het meermaals in mijn leven meegemaakt, meestal vanwege financiële toestanden maar zelden heeft het zo'n tijd geduurd, voordat er weer wat geloof in eigen controle was. Als het om de centen gaat is het blijkbaar makkelijker te regelen. Extra baan erbij en klaar is Kees.
Het is meer een kwestie (geweest) van bij elkaar zoeken dan aanvullen van wat te weinig is. Bij elkaar zoeken, kijken of het (nog) past, bruikbaar is, of het nog steeds is wat je wilt, etc. Een behalve vermoeiend vooral moeizaam proces. Heb me met regelmaat afgevraagd of het niet anders, beter had gekund. Een vrg waar nooit een antwoord op is gekomen.
Dan klooi je dus maar verder, en verder, en verder en verzamel je resulaten als puzzelstukjes waarvan de plek nog niet duidelijk is. Maar het beeld heeft zich gevuld, krijgt vorm, mag met recht bijna weer beeld heten. De hoop is, dat er aan het eind van deze zomer zicht is op een vrijwel gecompleteerd totaalplaatje. Ongetwijfeld een plaatje met gaten. Gaten die lang niet allemaal meer gedicht zullen worden, maar een plaatje waarbij wat ontbreekt misschien stoort maar voor het totaal niet onoverkomelijk is. Het lang verlangde eind van de tunnel? Vaak verwacht gaat het eindelijk komen? Het zou me wat waard zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten