Ondergedoken

 Schiet op zo met de dag, al zit het niet lekker achter de Pc met aanrollend onweer. Een begrafenis en sterke drank op de nuchtere maag is geen activerende combinatie. Om drie uur op bed gaan liggen en twee uur geheel van de wereld geweest. Langzaam word ik weer mens. En dan zijn we uren later. De achteraf mee gekregen maaltijd (la pachet) opgewarmd en verorberd. Grote gezelschappen in een restaurant zijn ook buiten nog niet toegestaan. Je zou me zo weer in bed kunnen leggen.

 Mariana en ik hikken ieder op onze eigen manier tegen de dood aan.  Bij bekende (en sympathieke) mensen vindt Mariana het maar wat onterecht

 ...... daar gaan we weer. Ik vloog een centimeter of 10 van de stoel omhoog en buiten douchen is geen probleem. Pc afgekoppeld en over naar de mini. ....

en kan het maar moeilijk een plekje geven. Ik denk daarentegen eerder aan dingen als 'Dat had ik kunnen zijn.' of 'Wanneer ben ik aan de beurt?'. De hele, netjes weggeordende doodtoestanden worden weer ff stevig door elkaar geschud en proberen hun eigen weg te gaan. Gek genoeg heb ik daar bij het lezen van het boek van Kayzer (nog) geen last van.

 Hersenbloeding nummer zoveel. Lijkt me toch niet zo normaal als dat zo ongeveer de meest voorkomende doodsoorzaak is. Maar misschien zie ik wel spoken. Niemand hier die zich daar openlijk iets over afvraagt. Weer een sympathieke dorpsgenoot minder. Straks moet ik nog aan een nwe generatie gaan wennen ....