Tweede Pinksterdag. Ik mag nog steeds niks wat geluid maakt, dat werkzaamheid verraadt. Ws zijn daar meer mogelijkheden dan ik zin had om te bedenken en heb me simpelweg aan de tuin gehouden. Tussendoor de wasmachine aangeslingerd en een deel van de afwas gedaan. Onderwijl zit Mariana dus gewoon te niksen. De hele dag. Loopt wat heen en weer. Klets wat. Kijkt naar haar planten. Zit. Ligt. Ik zou het niet voor elkaar krijgen.
Produktie maken en verplichtingen vervullen zou wat anders zijn, maar gewoon bezig, iets doen, ik geloof ik kan moeilijk zonder. Me wel vaker afgevraagd of dat niet een ietwat Calvinistisch trekje is voor een rechtgeaarde katholiek. Al eeuwen niet-kerkelijk maar ook weer geen afvallige. Maar ik kan er goed mee leven.
Kortom weer een perceeltje onkruidvrij dus. Bedacht me gisteren pas, dat je die veldjes bedden en geen perceeltjes noemt. Maar ik denk, ik hou mijn naamgeving erin. Al het werk heeft wel zoden aan de dijk gezet. Het ziet er aardig uit. Nog geen lust voor het oog, daarvoor zijn de delen, die de naam tuin niet verdienen, nog te opvallend aanwezig. Nog een jaar, misschien twee en dan zou de tuin moeten staan en kan ik me volledig richten op betere en beste groenten en fruit. Niet dat dat nu een bijzaak zou zijn. Het is nu een soort bijhoofdzaak. Geen hoofdbijzaak, want dan zou het alsnog een bijzaak zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten