De koelkasten zitten bomvol. Deels het seizoen, deels standaard. We hadden twee grotere moeten nemen. Niet met van die diepvriesonderkruipsels. En dan nog één meer dan nu en het liefst met glazen deuren ipv die houten keukendecoratie. Met de overdaad pontificaal in het zicht. Vast al eens over geschreven. Ieder moment weer genieten als je er langs loopt en niet pas als je een deur opent. Een volle koelkast blijft me een moeilijk benoembaar goed gevoel geven. Alsof ik de oorlog heb meegemaakt of een communistische dictatuur in Oost-Europa.
Moeilijke punt is, dat ik wel enige orde in de koeling op prijs stel, Oa, vanwege het overzicht maar ook voor iets wat meer met esthetische zaken te maken heeft. En die orde schiet er met regelmaat bij in. Dan wordt het chaos. Rekken volgestouwd en gestapeld zodat je maar de helft ziet van wat er feitelijk in de koelkast ligt. En zo erg als het nu ff is, is het zelden.
Ik voel me als Fred Flintstone die iets hebben wil en al zoekende alles wat hij niet hebben willen over zijn schouders de kamer in kachelt. Gelukkig weet ik de gooi- en smijtdrang te onderdrukken. Ik zou me er alleen zelf mee hebben. Heb ik eindelijk waar ik naar zocht, kan ik de halve keuken gaan schoonmaken. Nee, dank je. De komst van een derde koelkast, maar dan in de kelder, is kortom niet bepaald uitgesloten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten