Een waterig zonnetje. Dat waterige verbaast me niks. Wat is er weer een plens water naar beneden gekomen vannacht. In feite niks abnormaals. De meeste neerslag valt hier 's zomers en dan vooral in dit soort gigantische plensbuien. Het lullig is, dat het al weken zeiknat is geweest en het water niet op grond valt die er naar snakt. De grond weet gewoon niet waarheen met al het water.
Vanochtend nauwelijks begonnen direct weer omgekeerd van de hondenronde. Het natuurzwembad heeftt een omvang bereikt die niet meer leuk is. In poelen plenzen met nwe laarzen heeft nog wel wat. Tientallen meters waden is een ander verhaal. Gisteravond eerst nog enthousiast aan de slag gegaan met het hier en daar weer welig tierend onkruid, maar snel weer gestopt gezien de steeds dreigender kleur van de lucht. Vandaag kan ik die tuin weer ff vergeten.
Volgend jaar wil ik overal verhoging en grindtegels of zoiets op de paden. Niet alleen het onkruid ook het gebagger ben ik zat. Ik hoef niet op naaldhakken de tuin in te kunnen maar laarzen met een paar kilo kleffe klei per voet is het ook niet. Ja, soms zou je willen, dat je met een knip van je vingers alles zou kunnen regelen. Soort van Big Bang maar dan in het klein en doelgericht. Ik hoef geen extra heelal, enkel een ordelijk ingerichte, praktisch bruikbare en voor het oog aangename tuin. Is niet teveel gevraagd. Toch??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten