Staken?

 Het wil niet echt. Echt niet! Zijn de dagen zo anders dan anders? Het loopt allemaal redelijk soepeltjes, maar dat is toch ook niet de eerste keer. Het is natuurlijk ook niet de eerste keer, dat het blog vullen niet echt wil. Maar of beide zaken een op een passen heb ik niet bijgehouden. Het is windstilte als ik op een zeilboot zou zitten. Zelfde water, zelfde boot, geen voortbeweging meer. Je houdt je met andere zaken onledig en een scheef oog gericht op de horizon.

 'Uitgeluld' zou een mooie afsluiting zijn, maar zo voelt het nou ook weer niet aan. Zou je dat trouwens kunnen aanvoelen? Is een beetje als doodgaan en dat werkelijk voelen aankomen. Het moeilijke is, dat het niet reproduceerbaar want eenmalig is en dus wetenschappelijk geen waarde heeft. Vertelt ook zo lullig vanaf de andere kant. Mocht het al kunnen, praat je tegen een muur. Nog nooit serieus verifieerbare verhalen van de overkant ontvangen. Ik niet en niemand anders.

 Nu we het toch over de andere kant en ontbrekende communicatie hebben .... het schijnt dat vrouw en zoon van de onlangs overleden man z'n hond op straat hebben gezet. Het zou me niks verbazen qua dorpse mentaliteit, maar dat het dier momenteel achter een loopse teef aan drentelt en ruzie maakt met mogelijke concurenten, is me een te zwak bewijs voor deze roddel. Over een week of wat is er meer duidelijkheid. Dan is de dame de heren zat en zou de hond, als hij al aan de overledene toebehoorde, gewoon terug moeten keren op z'n honk. Zo niet dan wordt voor de zoveelste keer een in principe sociaal en zich van geen kwaad bewust dier aan z'n lot overgelaten.