Het is weer ff richtingloos. Maar richtingloos is niet richtingloos. Waar het ooit de notie van een slagveld had waar ik me moedeloos afvroeg welke kant ik op zou moeten gaan om over te gaan op kruispunten met meer mogelijkheden dan me lief waren, is het nu een kwestie van een pleintje in een oude stadskern, waar vandaan zich in alle richtingen een kronkelig netwerk van trapjes en steegjes ontrolt. Een uitnodigend netwerk vanaf een pleintje met diverse nog uitnodigendere terrassen.
Ik wil letterlijk overal en nergens heen. Zitten blijven en slenteren. Ik ken het van de beste vakanties en stedentrips die ik heb gehad resp. gedaan. Korcula en Rome. Piran en Parijs. Ferentillo en Barcelona. Dubrovnik zonder toeristen. Meer steden dan omzwervende vakanties. Het enige wat ontbreekt is de rust om van de mogelijkheden te genieten. Om in die verdwaasde toestand te komen, die na zo'n verblijf buiten de alledaagse werkelijkheid weken en soms mndn kon aanhouden, maar dan nu permanent.
Heb je onder handbereik waar je meermaals naar verlangd hebt, aarzel je om van de gelegenheid gebruik te maken, pak je niet door. Wie weet, misschien is het wel vergelijkbaar met het niet openen van een cadeau. Zolang je het ingepakt laat en het om mogelijkheden gaat is het net nog iets spannender, aantrekkelijker dan uitgepakt en éénduidig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten