We werken ons door de voornemens van de dag heen met het enthousiasme, waarmee we vroeger slapgekookte bloemkool met een snotsausje aten. Wilde je het niet de volgende ochtend als ontbijt voor je neus krijgen, at je het de avond ervoor gewoon op. En zo'n bloemkoolprak met melksaus is 's avonds al een ramp, laat staan als je er je dag mee moet beginnen.
Kauwen hoefde niet. De kunst was om het door te slikken zonder dat iets van smaak en consistentie van de hap door drong tot het smaakcentrum in je hersenen. Zoals mensen een halve liter bier achterover kunnen kiepen zonder één keer te slikken. Ik beheers die kunst niet. Toen niet en nu niet. Ik werk mondjesmaat en wil graag proeven wat voorbij komt. Geen 25 smaken op één bord maar ook geen intuberen.
Het gaat stap voor stap. De voorgerechten heb ik gehad. De hoofdschotels, les pièces de resistance hou ik van een afstand in de gaten. Ik twijfel. Inhouden bij een aanloop is nooit een goed idee. Het is 'tac - tac'. De ene 'tac' leidt naar de ander. Kom op. Terug en een nwe aanloop. Je kunt het!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten