Mijn stemming twijfelt. Prettig dat dat tegenwoordig aangegeven wordt ipv enkel geconfronteerd te worden met de plotse verandering van richting. Mijn eisenpakket ff terugschroeven. Gelukkig een hoop domme doedingen te doen vandaag. Weinig gelegenheid om me in mezelf te verliezen. D'r zijn nog wel wat punten, waarmee ik mezelf steeds weer dwars zit door er vooral niet mee bezig te zijn. Mocht ik me daar eindelijk doorheen slaan, of beter het mechanisme doorgronden, zou je van een bevrijding kunnen spreken. Het vallen van de laatste ketenen.
Het is niet geheel vergelijkbaar, maar als ik lees dat iemand 13 jaar na het vertrek van zijn partner nog steeds haar toiletartikelen in de badkamer heeft staan en zo af en toe flesjes openschroeft om haar via het geurenpallet weer terug te halen, dan denk ik, dat ik zo mijn eigen 'flesjes' uit het verleden met verbazingwekkende zorgvuldigheid bewaar. Er is iets (ellende) afgesloten en ipv daar blij om te zijn en onbelast verder te trekken, neem ik stukjes mee, creëer zelfs nwe alsof ik een gemis moet compenseren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten