Half negen en al twee uur uit bed. Het was ff discussie met mezelf maar ik heb het gewonnen. Uitgebreid gewandeld met de honden. Ze waren er aan toe. Niet dat ik veel van ze gezien heb, daar is het gras inmiddels te hoog voor. Vroeg in de benen kortom. Al dagen word ik rond zessen wakker. Een neiging naar oude tijden? Qua slaapuren dan. Vroeg opstaan, hoe prettig ik het ook kan vinden als ik het doe, is nooit mijn gewoonte geweest.
Nu geeft het me twee uur meer ochtend. Wat niet verkeerd is. 's Ochtends is het dringen wat de bezigheden betreft. Om te refereren aan een enigszins verwaterde opsplitsing is de ochtend voor het 'moeten', de middag voor het 'kunnen' en de avond voor het 'willen'. Handen vrij na de lunch en zoekende na de avondhap.
Benieuwd wat er vandaag als extra's uit mijn handen komt. Handen die ik in feite ff op mijn rug zou moeten binden, om ze uit mijn ogen te houden. Ondanks de natte ochtend stuiven de pollen in het rond als de honden door het meterhoge gras rennen. Een mondkapje en veiligheidsbril zouden geen overbodige luxe zijn. Beter nog een gasmasker. Daar heb ik geen corona voor nodig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten