Maar over de tuin gesproken. Wat is nou die aantrekkingskracht van iets dat zoveel tijd en zorg kost? Waarom de tuin wel en het maken van bijv. het boekenrek niet? Het laatste is notabene eenmalig en hoef je niet ieder jaar over te doen. Misschien zit het 'm wel in dat 'overdoen'. Bij bijna alles wat je doet, weet je na het gedaan te hebben, hoe het in feite had gemoeten cq de volgende keer beter kan. Jezelf iedere keer proberen te verbeteren. Zit het daarin dus? Leren van gemaakte fouten? Zoeken naar de beste alternatieven? Het streven naar perfectie?
Nou, dat laatste zal het niet zijn. Een tuin en perfectie zijn twee moeilijk verenigbare zaken. Dan moet je op z'n minst een goede deal met de omstandigheden hebben weten te sluiten, want die blazen een aardig deuntje mee. Ja en Nee, dus. De aantrekkingskracht van het bezig zijn met een tuin is niet zo éénduidig als het lijkt. Je creëert een eigen wereldje en probeert dat zo goed mogelijk te doen, dwz met een tevredenstellende opbrengst, op een manier die aardig uitziet en -in mijn geval- ook zo natuurlijk mogelijk.
Het moet ook leuk blijven. Dwz niet mijn hele doen en laten bepalen. Dat zie je wel vaker terug op websites die door, wat ik noem, tuinfanaten worden bijgehouden. Er moet een zeker evenwicht zijn tussen inspanning en resultaat. Ik zie me voorlopig niet te pas en te onpas extracten trekken, gieren maken of alleen met regenwater werken. Strooien van bloed- en beendermeel, kalk, kippenmest, groenbemesters, etc, etc zijn ook nog van die te ontdekken terreinen.
Wat ik inmiddels wel weet en dit jaar nog niet aan toe gekomen ben, is het bedekken van de kale bodem. Heet heel deftig 'mulchen'. Heb dat vorig jaar met het bonenperceel gedaan met stro. Maar ook hier heb je weer een heel scala aan mogelijkheden. Voorlopig hou ik het op stro.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten